Site pictogram HET IS KOERS!

Jan Ullrich, Tapferer unter Verdammten

Anne Spapens-Hamminga

Onlangs kwam ik op een wielerforum – zo’n subforum waar het alleen over doping gaat en iedereen die harder dan Mart Smeets een berg opfietst verdacht is – een heel kort postje tegen. Het zwom een beetje tussen alle speculaties en complottheorieën over Sky in en kreeg ook amper reacties. Op dat forum doen ze niet aan lange Duitse interviews en al helemaal niet aan nuance. Maar wie zich dapper door de zwijnen heenslaat, vindt soms een pareltje. Voor mij was het in ieder geval een nieuw verhaal. Het berichtje linkte naar de site van Deutschlandfunk, een Duits radiostation. En het ging over een paar gesprekken die Jan Ullrich in 2007 had met Günter ‘Ali’ Wallraff. De conversatie werd nooit openbaar, omdat Ullrich – of zijn ‘slechte raadgevers’ zoals Wallraff ze noemt – besloot dat het niet verstandig was aan de wereld kenbaar te maken wat hij de journalist had verteld. Het gesprek ging, zo wordt ons verteld, über ein System Radsport, in dem Doping selbstverständlich war. Alle gesprekken zijn bewaard, pagina’s vol transcripten. Het zou een stuk voor DIE ZEIT worden, maar we hebben het nooit mogen lezen. Nog steeds mag Wallraff er niet uit citeren en dat doet hij ook niet. Maar in het interview dat hij onlangs gaf, vertelt hij wel over hoe hij het gesprek zag, wat zijn indruk van Ullrich was en wat Jans biecht had kunnen betekenen.

Hätte er das damals offengelegt, wäre er ein Sympathieträger geworden, zegt Günter Wallraff.

Hij benadrukt dat Ullrich geen namen noemde, maar volkomen helder blootlegde wat er in de topsport allemaal gebeurde. En niet alleen wielrennen, hij sprak ook over bijvoorbeeld voetballers, die dezelfde dokters bezochten als de renners. Een mens begint overigens wel te begrijpen waarom zijn omgeving hem adviseerde de gesprekken niet te laten publiceren.

Het laat me niet los sinds ik het hoorde. Al in 2007, stel je eens voor. Het jaar ervoor was Operacion Puerto losgebarsten. Ullrich ging niet naar de Tour, net als Basso en een flink aantal anderen. Het leidde er toe dat Floyd Landis die Tour won. Hij zou pas in 2010 ophouden met liegen en zíjn bekentenis is het die de beslissende bal aan het rollen bracht en Lance Armstrong voorgoed uit de boeken zou schrappen. Eerder al kregen we nog Rasmussen voor onze kiezen. Zouden we werkelijk een halve Tour lang hebben gesteggeld over of hij al dan niet in Mexico was als we pagina’s vol verhalen van Ullrich hadden? En hoe was het in 2008 gegaan? Had Saunier Duval het in zijn hoofd gehaald Riccardo Riccò mee naar de Tour te nemen? Het jongetje dat hét voorbeeld van de domme doper zou worden. Had hij zich niet twee keer bedacht met in zijn achterhoofd het verdorven System Radsport van Jan? De lijst met ‘wat als’ lijkt oneindig. Volgens Wallraff had Jan een Urknall kunnen veroorzaken. In de inleiding van het gesprek met Wallraff spreekt de presentator van Deutschlandfunk over Ullrich als mogelijke Tapferer unter den Verdammten.

2007. Al weer zes jaar geleden. Natuurlijk, we weten niet hoe het zou zijn gegaan. Of Lance Armstrong een comeback had gemaakt als Jan het spelletje al verklapt zou hebben. We weten niet hoe het met Ferrari en Fuentes was afgelopen. Maar ik kan niet ophouden er over na te denken. En één gedachte blijft maar rondzingen. Verdomme Jan, het was je perfecte kans om voor eens en voor altijd dat aura van verliezer van je af te schudden. Van eeuwig talent, van net niet. Dan hadden we nooit meer gesproken over een Ullrichwinter, maar was 2007 het Ullrichjaar geworden.

Het hele gesprek – van ongeveer tien minuten – met Günter Wallraff is hier te beluisteren.

Laatste berichten van Anne Spapens-Hamminga (alles zien)
Mobiele versie afsluiten