Juan Fernandez is in de jaren van de vorige eeuw een behoorlijk goeie coureur. Paar ritten in de Vuelta, eentje in de Giro en hier en daar nog wat zeges en ereplaatsen in kleinere confrontaties.

Meest bekend is de Spanjaard, die vooral uitkomt voor de wat kleinere ploegen, van het wereldkampioenschap. Maar liefst driemaal mag de subtopper op het podium staan, steeds met het brons om zijn nek.

De laatste maal, in het Belgische Ronse, mag hij daar Claude Criquelion (België) en Steve Bauer (Canada) voor bedanken. Met Maurizio Fondriest (Italië) gaat dit drietal de medailles verdelen maar Bauer rijdt Criquelion omver en wordt zelf gediskwalificeerd. Fondriest, mogelijk sowieso de snelste sprinter van het drietal, is de lachende derde. Het malheur van de Belg en de Canadees brengt de Fransman Martial Gayant het zilver en Fernandez het brons.

Een jaar eerder sprint Fernandez naar plek drie achter Stephen Roche en Moreno Argentin, en voor renners als Rooks, Breukink en Teun van Vliet van een ijzersterke Nederlandse formatie die dat echter niet weet te verzilveren.

Fernandez’ eerste brons haalt hij op het zware parcours in Sallanches in 1980, achter Hinault en Baronchelli. De Spanjaard, gezegend met een goeie sprint, is eerste van de achtervolgende groep.

Jos van Nierop
Laatste berichten van Jos van Nierop (alles zien)