Het is koers-verslaggever Harm Job bezocht vorige week twee ploegenpresentaties: die van het Nederlandse Team AA Drink-Leontien.nl en het mediaspektakel van het nieuwe Luxemburgse Team Leopard-Trek. Natuurlijk, we zouden ons kunnen concentreren op de uitspraken van de renners. Maar Harm Job deed iets belangrijkers: hij onderwierp de goodiebags van beide teams aan een vergelijkend warenonderzoek.

“En tot slot, niemand hoeft aan het eind van deze bijeenkomst met lege handen naar huis” schrijft Leontien van Moorsel in haar uitnodiging. Met twee teampresentaties in evenveel dagen is een verhaal geboren. Goodiebag, het hoort erbij, maar wat zit er in?

Allereerst de goodiebag van het nieuwe wielerteam Team AA-Drink/Leontien.nl. Een handig rugzakje, in ruil voor een visitekaartje en een glimlach, persoonlijk uitgereikt na afloop van een ontspannen, rommelige, gezellige en informele borrel in het van der Valkhotel Ridderkerk. Handig, de gemiddelde journalist heeft zijn handen al vol cameraspullen, laptops en, zoals dat nou eenmaal gaat, gratis eten en drinken.

Na een avond tussen renners die gekleed gaan in dezelfde kleuren als het rugzakje, is de inhoud herkenbaar. Het grootste gewicht bestaat uit folders van de sponsors, een fietsenfabrikant, een wielenleverancier, een zadelleverancier, een compressiekousenfabrikant, zaken die  bij de meeste journalisten op de oud-papierstapel terecht komen.

Verder bestaat de inhoud uit een winters setje, muts, sjaal en handschoenen van de hoofdsponsor, voor de fietsende journalist een heel handig setje oerdegelijke bandenlichters, een bidon, een tube sportbalsem en een handige teamagenda om alle wielerafspraken van 2011 vast te leggen. Tot slot een feestelijke fles, hoe kan het ook anders, rosé met bubbels. Het roze van 2010 mag dan verdwenen zijn uit het team, de vrouwelijke touch van Leontien ontbreekt niet.

Een heel verschil
De uitnodiging van het team Leopard-Trek ken ik, net als meeste aanwezige journalisten, niet. Ik heb mijn contact bij het team (zie Trainen met Joost) in moeten inschakelen om bij de teampresentatie in Luxemburg binnen te komen en als ik eens goed rondkijk ben ik niet de enige. De sfeer is ongehoord geheimzinnig. In het sportcomplex d’Coque valt geen stap te zetten zonder begeleiding van een beveiligingsman, de aanwezige pers wordt zelfs gedurende anderhalf uur opgesloten in de betonnen bunker die perskamer genoemd wordt. Nergens is te zien hoe het nieuwe team gaat heten en er uit komt te zien. 

Datzelfde straalt ook de goodiebag uit. Een neutraal bordeauxrood papieren tasje dat voor de persconferentie op de stoelen voor het podium is neergezet. Terwijl de renners in een keurig kostuum vragen beantwoorden werp ik een snelle blik in de tas. Het gebruikelijke stapeltje folders, een perscommuniqué van het sportcomplex in drie talen, inclusief een onopvallend weggestopt gratis dagkaartje voor het healthcenter en een fles wijn in een mooie doos.

Niets maar dan ook niets aan informatie over het team, geen gadgets van eventuele sponsors, de inhoud is net zo onpersoonlijk als mijn kerstpakket.

Na afloop van de persconferentie is het gebied voor het podium dan ook bezaaid met resten van de goodiebag, achtergebleven exemplaren worden ontdaan van het enige bruikbare, de drank. Links en recht lopen de heren en dames van de pers te zeulen met meerdere flessen wijn. Ze lopen in één ruk door naar de auto, de enige plek waar de flessen veilig opgeborgen kunnen worden. Ook mijn twee extra flessen verdwijnen in de kofferbak van een degelijke auto.

De extra’s
Bij de presentatie in Ridderkerk valt op dat alle renners langs een stand van  sokkenfabrikant Smove lopen. Na wat uitleg krijgen ze een paar in handen gedrukt en verdwijnen. Die sokken, die moeten ook mee en we gaan in gesprek. Happig om de dure compressiesokken mee te geven aan een kale journalist zijn de heren niet, maar uiteindelijk gaan ze, in ruil voor de belofte van feedback, overstag. En, eerlijk is eerlijk, die hebben ze inmiddels gehad.

Ook bij de presentatie in Luxemburg zijn extra’s in de wacht te slepen. Het vereist wel wat meer moeite, de zware beveiliging maakt het bijna onmogelijk om achter de schermen te komen. Bijna onmogelijk, want na een spannende tocht door het gebouw lukt wat niemand lukt en sta ik in de kleedkamer van Andy Schleck. Zijn wieleroutfit, zo supergeheim dat zelfs de renners pas de avond voor de presentatie één enkel setje kregen, ligt opgefrommeld op een bankje. Ik laat het liggen.

Wat ik niet laat liggen in de kamer ernaast is het draaiboek van de teampresentatie. Ook twee bordjes (zie foto) gaan mee, maar niet voordat Joost Posthuma ze beiden voorzien heeft van een handtekening. Ook twee ongebruikte polsbandjes, ze boden vandaag toegang tot de presentatie, gaan mee. Het allergrootste collectoritem laat ik staan, de tijdritfiets van Fabian Cancellara past niet in mijn binnenzak. En geloof mij, ik heb hem echt in handen gehad!

Conclusie
Een wereld van verschil, het gezellige, kneuterige rugzakje van Leontien en de onpersoonlijke fles wijn van Leopard. Ondanks dat diezelfde fles op het internet rond de tien tot vijftien euro doet, is de goodiebag van Leontien de echte winnaar. Ik ben een echte wielerliefhebber en u kunt mij binnenkort rond zien fietsen met een nieuwe bidon, verse bandenlichters in de achterzak en om mijn kuiten hagelwitte lange sokken.

Harm Job
Laatste berichten van Harm Job (alles zien)