Lizzie Deignan en de dag dat Parijs-Roubaix ook van de vrouwen werd

Aanvankelijk is 25 oktober 2020 de beoogde datum voor de primeur van de vrouwenwedstrijd. Een maand eerder, als organisator ASO vol trots het parcours presenteert, is iedereen nog vol goede moed dat de koers daadwerkelijk dat jaar verreden zal kunnen worden. Covid-19 gooit echter nog maar eens een portie inktzwarte roet in de plannen. Parijs-Roubaix wordt in z’n geheel afgelast. De dames zullen de wachtkamer in moeten. Na vijfkwart eeuw kan een jaar extra er ook nog wel bij. Vandaar dat het zaterdag 2 oktober 2021 is wanneer de vrouwen, een dag voor de mannen, eindelijk aan hun eerste ‘helleklassieker’ mogen beginnen. Er is voor hen een 116 kilometer lang parcours uitgetekend. Gestart wordt er in Denain en vervolgens liggen er liefst zeventien kasseistroken te wachten. Het beruchte Bos van Wallers-Arenberg ontbreekt, maar de vrouwen zullen wel onder meer Mons-en-Pévèle, Camphin-en-Pévèle en Carrefour de l’Arbre moeten trotseren, alvorens het Vélodrome André Pétrieux in Roubaix op te draaien. Nooit eerder kreeg een vrouwenkoers zo veel aandacht als op die eerste oktoberzaterdag in 2021. In liefst 180 landen zullen beelden van de wedstrijd worden vertoond. Parijs-Roubaix is weliswaar niet de volle 116 kilometer lang rechtstreeks te volgen, maar de ASO heeft het voor elkaar gebokst dat de televisieregistratie op ongeveer half koers zal beginnen, zodat kijkers een slordige anderhalf uur lang kunnen genieten van de ontknoping van de allereerste vrouweneditie.

Wat niemand vooraf kan bevroeden is dat de beslissing in de wedstrijd al is gevallen als de Franse regie de eerste live-beelden doorgeeft. Niet alleen rijden de vrouwen, ondanks de slechte weersomstandigheden, een stuk rapper dan het snelst voorziene tijdschema, op liefst tachtig kilometer van de wielerbaan in Roubaix knijpt een van de 129 deelneemsters er van tussen. De anderen zullen haar pas terugzien als ze de kei, die elke winnaar van de Hel van het Noorden krijgt overhandigd, al omhoog tilt. Terwijl Deignan-Armitstead vooraf nauwelijks op de favorietenlijstjes voorkomt. De Britse, die in 2016 in het huwelijksbootje is gestapt met oud-prof Philip Deignan en sindsdien haar meisjesnaam heeft ingeruild voor zijn achternaam, is niet als kopvrouw van Trek-Segafredo van start gegaan. Zowel Ellen van Dijk als Elisa Longo Borghini staat hoger in de pikorde binnen de ploeg. Deignan fungeert in Frankrijk slechts als luxe-knecht. Tenminste, in het beoogde strijdplan van het team. Haar opdracht luidt dat ze tot diep in de finale van voren moet zitten om daar een van haar beide ploeggenoten in een kansrijke positie te manoeuvreren.

Als de Britse nog voor de eerste kasseistrook op kop komt om uit het gedrang te blijven en ongehinderd over de bonkige stenen te kunnen rijden, heeft ze tot haar eigen verbazing een gat geslagen ten opzichte van de andere rensters. Op halve kracht zet ze door, maar zodra ze onverwacht een marge van een minuut opbouwt, krijgt Deignan van haar ploeg een vrijgeleide om volle bak door te rijden. Terwijl achter haar menig renster op de kletsnatte en daardoor spekgladde kasseien onderuit glijdt of door een gevallen collega wordt opgehouden, kan Deignan soeverein naar Roubaix rijden. Alleen Marianne Vos doet nog een verwoede poging de renster, die ze in 2012 op de Olympische Spelen van Londen naar het zilver verwees, te achterhalen, maar de Nederlandse weet nauwelijks iets van de voorsprong af te knabbelen. Met blaren op haar handen van het knijpen in haar stuur – Deignan draagt geen fietshandschoentjes en heeft voor de zekerheid ook de trouwring, die ze normaal aan een ketting om haar nek draagt, voor de start afgedaan om die onderweg niet te verliezen – voltooit de renster van Trek-Segafredo haar monstersolo door Noord-Frankrijk. Onder luid gejuich van een menigte toeschouwers die zowel de primeur van de vrouwenwedstrijd als de prestatie van de winnares op waarde weet te schatten, draait ze de beroemde wielerbaan op. Het laatste stukje over het velodroom voelt als een welverdiende ereronde. Dat haar naam, naast die van alle mannelijke winnaars, op de muur bij de douches zal worden gezet is het eeuwige bewijs van de mijlpaal die Lizzie Deignan op 2 oktober 2021 op fraaie en stevige wijze in Roubaix in de grond slaat.