Site pictogram HET IS KOERS!

Mal sehen

Anne Spapens-Hamminga

Opeens vraag ik het me af: Hoe zou het toch met Stefan Schumacher zijn? Ik keek onlangs een Avondetappe uit 2008 terug, en tussen al het geweld over de arrestatie van Riccardo Riccò door zag ik hem opeens voorbijflitsen. Nou ja, flitsen. Hij reed hard ja, maar erg stijlvol was het allemaal niet. En toch die twee tijdritten winnen. Destijds keek ik er niet van op. Er is er altijd wel één die je verrast en opeens in het geel rijdt. Onaantrekkelijke, saaie renner, het zal wel.

Totdat Riccò door de Franse politie op 17 juli 2008 uit die Saunier Duval bus werd getrokken. CERA. Voor mij was het een nieuw woord. Derde generatie EPO. Ergens had ik bijna medelijden met al die renners die oprecht gedacht zullen hebben dat hun nieuwe wondermiddel nog niet te traceren was. Daar sta je dan, aan de start, wetend dat jij hetzelfde hebt geslikt als De Cobra. Bijzonder eigenlijk, dat je dan nog doorfietst. Een sleutelbeen breken is gauw geregeld lijkt me. Desnoods een geschaafde kont. Afstappen, verder trainen en iets nieuws verzinnen. Meedoen aan de Olympische Spelen is toch wel het laatste wat je dan doet.

Maar misschien niet als je Stefan Schumacher bent. ’s Mans loopbaan was een aaneenschakeling van vage dopingverhalen. Een recept van zijn moeder voor hooikoorts, rare bloedwaarden vanwege diarree, amfetamine tijdens een alcoholcontrole. Blijkbaar geloofde hij zelf in het bord voor z’n kop. En hij kwam er een tijd lang mee weg tenslotte. Mensen gaan zich door minder onaantastbaar voelen.

Al googelend kom ik de website van Schumacher tegen. Eerst moet ik er een beetje om lachen. Dat rare hoofd met dat nog steeds erg foute ringbaardje. Maar gaandeweg raak ik ontroerd. Stefan is 30, een leeftijd waarop de meeste renners op of net onder hun top zitten. Hij zegt het zelf ook: “Ich komme jetzt in das beste Rennfahreralter und ich habe das Gefühl, dass ich noch einiges erreichen kann”. Ik zoek op wat hij gedaan heeft dit jaar, het jaar van zijn comeback. Top 10 in drie etappes van de ronde van Calabrië. Eerste in twee etappes van de Ronde van Asturië. Hij won de proloog in de Ronde van Azerbeidzjan. Je moet ergens beginnen, ik weet het. En dat Schumacher kan fietsen staat buiten kijf, van doping alleen wordt niemand een topsporter. Maar toch, zou hij het zelf geloven?

Z’n laatste blogpost is van Januari 2011. Hij schrijft: “Bis auf eine kleine Erkältung über Weihnachten und Silvester ist die Vorbereitung also richtig gut verlaufen. Jetzt freue ich mich auf die ersten Wettkampfkilometer. Ich fühle mich fit und bin guter Dinge, dass ich eine ordentliche Saison fahren kann. Mal sehen, wie die ersten Rennen laufen”. Mal sehen ja, hoe het loopt. Zal iemand hem ooit weer in een topploeg willen? Wie gaat dat risico nemen? Ik hoop dat het wat wordt voor Stefan. Ik hoop ook dat hij het niet verzint, als hij schrijft: “Eure Zuschriften und Autogrammwünsche in den letzten Monaten haben mich sehr gefreut”. Echt, sturen mensen hem nog verzoeken om een handtekening? Dat zou mooi zijn.

Hup Stefan, fietsen. Maar geen recepten meer aan je moeder vragen, oké?

Laatste berichten van Anne Spapens-Hamminga (alles zien)
Mobiele versie afsluiten