Of ik een paar ondershirts wilde testen? Daar kon ik natuurlijk geen nee op zeggen, want het ondershirt dat ik normaal gesproken, en het liefste, draag, is inmiddels 20 jaar oud. Jawel, jullie lezen het goed, deze zuinige jongen heeft inmiddels 20 jaar met zijn kortgemouwde, witte AGU-zweethemd rondgefietst. Hoewel de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik ook nog een even oud en even prima zweethemd van Odlo heb, een shirt dat vooral geschikt is voor de warme dagen, rij ik dus het liefst in dat oude, en inmiddels behoorlijk versleten en grauw getranspireerde AGU-shirt. Noem me kinderachtig, maar ik ben er zeer aan gehecht.
Voor de wintermaanden is dat shirt evenwel minder geschikt. En het alternatief, mijn goedkope zwarte langemouwen-ondershirt van de Decathlon, bevalt me niet. Te lubberig, te weinig vochtafdrijvend vermogen, en dus te koud. Tijd om iets nieuws te proberen, dus kwam dat verzoek om wat nieuwe onderkleding te testen als geroepen. Bovendien, zo redeneerde ik, zal de techniek (materiaal, naai- en weeftechniek) niet stil hebben gestaan in de afgelopen 20 jaar. En dat klopt.
Ik kreeg twee ondershirts – base layers genoemd, ja ja, ook de benamingen zijn met hun tijd meegegaan – van Megmeister opgestuurd: een luchtige zomervariant met korte mouwen en een iets dichter ‘geweven’ wintervariant met lange mouwen.
Megmeister? Ik had er nog nooit van gehoord, maar blijkbaar timmeren ze aan de weg. Megmeister is een Engelse fabrikant van sportonderkleding, een nieuwe speler in de markt. Ze hebben een missie, zo lees ik op hun website: “to create ‘high end performance wear’”, en “to create a product that delivers perfect fit, comfort and performance without any compromises”. Toe maar. Het resultaat? Een stof die ze Drynamo hebben genoemd, een speciaal soort polypropyleen met een hoger ademend vermogen dan polyester, nylon en wol. Goed ventilerend en toch warm. Bovendien vochtafstotend. Maar goed, praatjes vullen geen gaatjes. Testen!
Eerst maar eens passen. Ik had op basis van hun maattabel een L gevraagd, maar toen ik de shirts voor de eerste keer paste, moest ik even wennen: dat zat strak. En in de decembermaand is dat altijd wat confronterend.
Klopte de maat wel? Ik keek op het doosje: L/XL stond er zelfs op. Het lag dus aan mij. Twintig jaar technologische vooruitgang in sportonderkleding brengt de sporter op leeftijd vooral enige gêne. En dat voor iemand die in die tijd niet zwaarder is geworden, integendeel, al zijn de kilo’s inmiddels iets anders verdeeld…
Ik ging fietsen. Het was koud buiten, dus ik trok het langemouwenshirt aan. Handig bij dit shirt: het is lekker lang aan de achterkant en past dus ruim over mijn kwetsbare onderrug. Ook de mouwen blijken lekker lang. Mijn oudste wielershirt van Hetiskoers eroverheen en daar overheen een (oud maar nog prima) Castelli-jasje. Na een paar kilometer begon er echter wat links in mijn nek te schrijnen. Een onaangenaam snijdende jeukpijn, veroorzaakt door het maat- en waslabeltje in het shirt. In mijn rondje van 50 kilometer zat ik dus telkens aan dat shirt te plukken en te trekken. Hinderlijk. Maar verder? Prima! Comfortabel, lekker warm, en ik begon al snel te wennen aan de strakke pasvorm. Sterker nog, ik begon dat zelfs aangenaam te vinden.
Thuisgekomen knipte ik meteen dat scherpe labeltje rigoureus maar zorgvuldig uit het shirt. Een overbodig labeltje bovendien, want erop stond de maat (wist ik al) en het wasvoorschrift: op maximaal 30 graden wassen (wist ik ook al). Goed, hoe zou het shirt zich in die 30-graden-was houden? Antwoord: uitstekend!
Inmiddels zijn we tien ritjes en tien wasbeurten verder. (Ik testte het shirt ook in combinatie met een windstopper in plaats van een wielershirt.) Het wintershirt bevalt uitstekend, en blijft fraai van vorm en kleur in de was. Het zit heerlijk; strak om het lijf en nergens naden die sporen op het lijf achterlaten. Ook langs de randen (nek-hals, mouwen, onderzijde) is het shirt niet afgestikt. Dat draagt prettig maar de vraag is wel of dat niet kwetsbaar is. Nou ja, dat gaan we zien, de komende twintig jaar.
Of het Megmeister kortemouwenshirt mijn oude AGU-shirt naar de textielbak zal verwijzen, zullen we in de lente gaan zien, maar op basis van mijn ervaringen met het winterhemd, heb ik daar alle vertrouwen in.
Ik bestelde – uiteraard – de zwarte variant, maar het shirt is ook in wit en donkerblauw leverbaar. Het kortemouwen-shirt is er volgens mij alleen in wit en zwart. Van beide shirts is er een heren- en een vrouwenmodel. Er is zelfs een mouwloze variant.
Tenslotte: kwaliteit heeft een prijs. Voor het shirt betaal je in de winkel (de goedkoopste vond ik bij Futurumshop) 62,95 euro. Dat is niet goedkoop. Maar dan heb je ook wat.
Megmeister, goed spul.
- Getest: Sigma ROX 12.1 EVO fietscomputer - 24/10/2023
- Boekrecensie: Opgeladen! - 10/09/2023
- Koerslandschappen 8: Tussen Ieper en Wevelgem - 25/03/2023
Megmeister Baselayer
62.95
Geef een reactie