Of ik Jan Janssen wil vervangen. Dé Jan Janssen. Nee, niet op de fiets. Gelukkig niet. Het is juli 2012 en de Tourwinnaar van 1968 zou meedoen aan de NK Tour de France Quiz maar is verhinderd. Zijn koppelgenoot Peter Ouwerkerk is er wel en de organisatoren zoeken een vervanger. Ze kennen mij en mijn ´wielerautisme´ en ik word benaderd.
Voor het eerst maak ik persoonlijk kennis met de wielerjournalist. Het is een aangename kennismaking waarbij Ouwerkerk zich lichtjes verontschuldigt voor zijn gebrek aan parate kennis. Hij weet wel veel maar hij weet vooral waar hij informatie vinden moet, zegt hij.
Dat ´waar´ is de letterlijke bovenkamer die in Bidon, zijn nieuwste boek, meerdere malen ter sprake komt. In die kamer in zijn huis staan de boeken, Toursouvenirs en bovenal zo´n 45 jaar aan volgeschreven notitieblokken. In 2012 heeft Ouwerkerk de dagelijkse wielerjournalistiek (voor Het Vrije Volk, later Rotterdams Dagblad en via deze kranten voor de GPD-bladen) al weer enkele jaren achter zich gelaten maar het notitieblok is er nog steeds.
Ook bij de quiz die gehouden wordt tijdens een Touretappe die tussendoor op een groot tv-scherm te volgen is. Die tussendoormomenten benut Ouwerkerk ook om te noteren wie er die dag in de kopgroep zit, bij welk dorp er iemand demarreert en dat een renner een reprimande krijgt van de jury omdat hij achter de ploegleiderswagen stayert. Dat soort dingen.
Bidon staat vol uitgewerkte notities. Anekdotes en mijmeringen uit en over 45 jaar Tour de France. Niet slechts over het wedstrijdverloop maar ook over hoe je je als volger, als wielerjournalist, staande weet te houden in het hele circus. Over de tijd dat een ontbijt in Frankrijk nog weinig voorstelt en Ouwerkerk van huis blikjes smac en leverpastei meeneemt. ‘Je hoefde de dag tenminste niet zoutloos te beginnen. Met wat overbleef belegde ik een stuk stokbrood en dat nam ik mee de auto in. Ik heb wat collega’s gered.’
In Bidon verhaalt Ouwerkerk ook over de bidon van KAS-renner Gonzálo Aja die hij opraapt en over de directeur van DAF Frankrijk van wie Ouwerkerk het verzoek krijgt om eens een positief verhaal te schrijven over zijn vrachtwagens. In ruil voor een slaapplaats waar de journalist naar op zoek is.
Ook van zijn werkgever krijgt Ouwerkerk bijzondere verzoeken. Of hij even wil checken of het klopt dat de Nederlanders Hermans, Beuker en Nijboer uit de Spaanse Caja Rural-ploeg homoseksueel zijn. Dat staat immers in de Gaykrant. Ouwerkerk stapt met gepaste tegenzin op het drietal af. Ze lachen, en bevestigen noch ontkennen…
Ouwerkerk heeft in zijn artikelen en columns altijd oog voor de details en randverhalen. Hij moet ook wel want hij schrijft voor een middagkrant. Als de krant op de deurmat ploft, is de volgende rit al bijna afgelopen. Een uitgebreid wedstrijdverslag is oud nieuws en dus moet je meer, moet je anders.
Bidon is een roadtrip van de wielerjournalist die op de dag dat Lars Boom zijn kasseienrit wint, terugblikt, overdenkt en bovenal laat zien dat hij niet zonder de Tour kan. De Tour trekt aan de man voor wie de Tour werk was maar vooral ook liefde. Een liefde die hij niet kan loslaten. En dus keert hij jaarlijks wel een of meerdere dagen terug, en blijft hij notitieblokken volschrijven.
Omdat de Tour een magneet is.
‘Ik ben geen alcoholist, seksist of drugaddict, maar ik kan niet zonder de Tour. Ik ben een Tourist.’ Was getekend, Peter Ouwerkerk.
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020
Geef een reactie