Tijdens het beklimmen van de Ventoux, twee weken geleden, was het stil. Alle renners die ik zag zwegen. Ik moest in die twee uur denken aan de omerta. Het zwijgen. Het zwijgen over wat er werkelijk gebeurt in het peloton. Zwijgen over verboden pilletjes, bidonnen en spuitjes. De renners schijnen van alles te verbergen voor de buitenwereld wat het licht niet kan verdragen. Vertel je er iets over, dan wordt er gedreigd dat je het licht in je ogen zult zien verdwijnen.
En wij? De liefhebbers? Wij willen dat die omerta verdwijnt. Dat renners eerlijk kunnen zeggen wat ze zelf ervaren. Hoe lastig het leven soms is, de druk die ze voelen, de leugens die ze daarover soms moeten vertellen, omdat hun leven onder een vergrootglas ligt.
Mogen we wel van hen verwachten dat ze hun mond open doen? Is het wel fair dat we dat verlangen? Ik bedoel: hoe open zijn wij in onze eigen omgeving over onze leugentjes om bestwil of angst om iets te zeggen? Verschillen we soms in ons dagelijks leven niet zoveel van de renners door onze mond te houden over schulden, een drankprobleem, vreemdgaan, losse handjes of andere zaken waar we niet trots op zijn?
Klimmend op die kale berg dacht ik aan de omerta en ons zwijgen. Ik denk dat ik niet zoveel verschil van de renners, bang dat mensen teleurgesteld in mij zullen raken. Ik zwijg nog even.
- Omerta - 30/07/2015
Hoe kom je er bij dat er nog steeds veel gebruikt wordt? Door dit soort unsinuaties blijft het maar doorgaan en iedereen raakt geirriteerd..
Lees https://hetiskoers.nl/de-droom-van-juan-pablo-villegas/ nog even…
Hebben we hier zulke ‘Colombiaanse toestanden’ ook? Ik mag toch hopen dat er een cultuurverschil is met de Europese wielrennerij, en dan met name de bonden.
Schitterend en meeslepend Nederlands ook: ‘De renners schijnen van alles te verbergen voor de buitenwereld wat het licht niet kan verdragen. Vertel je er iets over, dan wordt er gedreigd dat je het licht in je ogen zult zien verdwijnen.’ De dag die je wist dat zou komen…
(Hulp)middelen, omerta, afrekeningen, gepakt worden, niet gepakt worden, georganiseerde (misdaad). Het geeft het wielrennen juist extra dimensie. Zou ik het zonder niet heel erg saai vinden?
Mag dat?
Ik keek gisteren naar een opgenomen docu over het leven van Marco Pantani … Het deed raar de omroeper met dienst regelmatig de superlatieven bovenmenselijk, onaards of niet van deze planeet te horen bovenhalen om hem te bejubelen.
En toch kreeg ik een eigenaardig soort heimwee naar die “grote motoren” die de bergflanken, rechtstaand op de pedalen, als raketten naar boven stoven.
Tegen beter weten is …
Eerste bijdrage van meneer Schutte. Voor dit soort gezever volg ik Het is Koers niet.
Hey Liefhebber van de Koers, graag zou ik willen weten wat het gezever is. Iets meer feedback kan altijd helpen gr Peter
‘Wij liefhebbers’ willen vooral dat de omerta blijft bestaan. Als onderdeel van de fictie die er van het wielrennen gemaakt wordt. Er is geen sport waar zoveel uit de doeken wordt gedaan over dopinggebruik. Al vele decennia. Maar ja, hoor: er is een omerta! Want waar moeten we anders over schrijven als we pseudo-literaire stukjes over wielrennen willen tikken?
Dat jij nog helder na kon denken bij de beklimming, dan ben jij ongetwijfeld één van hen…
Mooi stukje!!