De overmacht van Pogacar doet denken aan de grote Tourwinnaars. Het lijkt alsof klimmen en tijdrijden de winnaar geen moeite kost. Ook Fausto Coppi kwam 72 jaar geleden zo voor de dag, in de Tour van 1949. 

Fausto vloekt op zijn ploegleider Alfredo Binda: waar blijft hij met zijn reserve-fiets? Hij staat in Mouen, een dorp in Normandië, waar een toeschouwer een fles probeert aan te reiken aan een renner. De Franse geletruidrager Jacques Marinelli komt daardoor ten val en sleept Coppi mee. Marinelli kan snel doorrijden, maar de fiets van Coppi is beschadigd. Een slecht moment, want hij zat in de kopgroep die hij nu moet laten gaan. Zijn ploegleider bevindt zich achter het peloton. Hij heeft Coppi en Bartali gevraagd om samen te werken. Volgens Coppi heeft Binda echter alleen oog voor Bartali. 

Opgave dreigt
Coppi komt met grote achterstand binnen aan de finish. Hij verliest dertien minuten op zijn naaste concurrenten en overweegt om op te geven. Tourdirecteur Jacques Goddet verwijt Coppi te snel de moed te verliezen als het tegenzit. Toch gaat hij de volgende dag van start omdat zijn Italiaanse ploegmaten hem daarvan weten te overtuigen. De daaropvolgende 92 km lange tijdrit van Les Sables d’Olonne naar la Rochelle wint hij met een minuut voorsprong op de Zwitserse geletruidrager Ferdi Kübler. Het is een kleine winst, maar psychologisch een belangrijke overwinning voor Coppi.  

Nederlanders?
De Tour van 1949 is overigens een blamage voor de Nederlandse ploeg. Er is geen Nederlandse etappezege, maar erger nog: geen enkele Nederlander rijdt de Tour uit. Na de tiende etappe van San Sebastian naar Pau komen De Hoog, Pauwels en De Ruyter te laat aan de finish. Daardoor verdwijnen alle zes Nederlanders uit de Tour. De Belgen zijn een stuk succesvoller: zij winnen vijf etappes, waarvan twee door Rik van Steenbergen: de 12e naar Toulouse en de laatste etappe over 340 km (!) van Nancy naar Parijs. Ook in de jaren na WO II zijn de etappes ouderwets lang. 

Aanval met Bartali
In de etappe van Cannes naar Briancon valt Coppi samen met Bartali aan. Ze pakken op de Izoard zestien minuten terug op Kübler, die met tegenslag kampt. Bartali wint en komt in het geel, maar Coppi staat tweede op slechts een minuut. In de etappe naar Aosta rijden Coppi en Bartali ook weer samen op kop, maar Bartali valt en blesseert zijn enkel, waardoor hij te veel tijd verliest. Coppi krijgt van ploegleider Binda de vrijheid om voor eigen kansen te gaan. Daardoor wint hij in Aosta met vijf minuten voorsprong op Bartali en tien minuten op de andere concurrenten waaronder Jean Robic. De overmacht van Coppi doet wenkbrauwen fronsen. Hij lijkt wel van een andere planeet. 

Ongeloof
André Leducq verbaast zich over het gemak waarmee Coppi de bergen beklimt. “There are no more climbs at 14 or 18%, no more abrupt cols; no more calvary. All is easy. The journalists, the riders, must have exaggerated. The mountains? What a joke! He climbs like artists paint water colours, without any extra apparent effort. How can this be? It is a mystery because, when all is said and done, Coppi has only two legs, two lungs, one heart, like you and I and all the other contestants of the Tour.” Tour-directeur Jacques Goddet verwondert zich over de rijstijl van Coppi: “His pedalling style is like the Divine Comedy, unique!” 

Genadeslag
Het uur van de waarheid nadert met de één-na-laatste etappe: een tijdrit van maar liefst 137 km tussen Colmar en Nancy, met de Col de Bonhomme in de Vogezen. Coppi rijdt alsof de weg vlak is. Hij rijdt de 137 km in een tijd van 3 uur en 38 minuten. Dat betekent een gemiddelde snelheid van 37,6 km per uur. Coppi achterhaalt onderweg de minuten voor hem gestarte rivalen Marinelli en Jean Robic die respectievelijk elf en dertien minuten verliezen. Hij pakt zeven minuten op Bartali, die tweede wordt in de uitslag en tweede wordt in het klassement, op bijna elf minuten achter Coppi. De anderen staan op tientallen minuten. Coppi wint de Tour met overmacht. Buitenaards. 

Tour de France: eindsprint Parc des Princes (1949) 

Norbert Cuiper
Laatste berichten van Norbert Cuiper (alles zien)