Een tijdje terug las ik een fascinerend artikel in de krant: een stel vooraanstaande Nederlandse economen is bezorgd om het imago van het vakgebied. De reden? Sinds het uitbreken van de crisis rollen de knappe koppen – professoren, bankdirecteuren en voorzitters van toonaangevende wetenschappelijke denktanks – in kranten, op radio en tv, en in allerlei hippe blogs over elkaar heen met analyses, oplossingen en toekomstscenario’s.
Op zichzelf is die eagerness geen punt, ware het niet dat geen twee deskundigen hetzelfde verhaal vertellen. Economie een ‘keiharde’ wetenschap? Vergeet het maar. Het kan altijd twee kanten op – of drie.
Zeer onbevredigend.
Ook de medische wereld zou zich onderhand misschien eens zorgen moeten gaan maken. Ik weet niet hoe het met u gesteld is, maar bij iedere deskundo die ergens iets over epo of bloeddoping mag roepen, zakt mij de moed dieper en dieper in de schoenen.
Ik lees het nog wel, maar begrijp er niets meer van.
Werkt het nu wel of niet? Zo moeilijk kan dat toch niet zijn?
Of wel?
Ik bedoel: de geneeskunde, de kennis van het menselijk lichaam, dat is toch bij uitstek een ‘echte’ wetenschap? Miljarden en nog eens miljarden worden er al decennialang gepompt in laboratoria, onderzoeksinstituten en academische ziekenhuizen – met alle prachtige resultaten van dien. Dodelijke ziektes worden steeds minder dodelijk, we worden met ons allen steeds ouder, en we staan doorgaans binnen enkele dagen kerngezond weer op straat na welke ziekenhuisbehandeling dan ook.
O ja, en we slagen er met hulp van een paar eenvoudige geneesmiddelen in om van een stel goed getrainde sportlieden buitenaardse robots te maken die drie weken lang dag in dag uit 200 kilometer wegtrappen tegen 40 in het uur. Toch?
Ja, zegt de een. Nee, zegt de ander. Ik word er gek van.
Het toedienen van epo of een bloedtransfusie (met vers, ‘uitgerust’ bloed) verhoogt het aantal rode bloedlichaampjes? Ja. En die rode bloedlichaampjes vervoeren zuurstof? Ja. En zuurstof heb je nodig om fysieke prestaties te leveren? Ja. En: hoe meer zuurstof, hoe beter die prestaties? Ja.
Nou dan.
Een select gezelschap van recidivisten (zeg maar de Ricco’s en Schumachers) kan maandelijks rekenen op een fijne lammetjesembryohormooninjectie.
En dan maar knallen. Zes keer per dag de Alp op. En straks die Nederlandse berg, dagelijks een keer of twintig ofzo. Het jaar daarop: hetzelfde programma (als de proefkonijntjes nog leven, tenminste). Maar dan zonder de betreffende middeltjes.
Eens zien of het effect heeft, qua prestaties.
En of er nog mafkezen zijn die gaan gebruiken (vast wel, maar dat is weer een heel ander verhaal).
- Hersenschudding - 01/09/2022
- Lijst van dingen die ik de komende 15 jaar kan doen in de maand juli - 03/07/2021
- Echte mannen knuffelen - 01/07/2021