Op zoek naar meer informatie over baansprinter Chris Kropman (1919-2003) en zijn wasserij, kom ik een artikel tegen uit het Utrechts Nieuwsblad van 25 januari 1954. De fiets heeft hij dan al een paar jaar aan de wilgen hangen, Kropmans vizier is dan gericht op wedstrijden die worden gehouden op de Utrechtse Uithof, toen Johannapolder. In de weekenden is hij vaak te vinden op de daar gelegen renbaan van de Stichtse Windhonden Ren Vereniging. Zoals wielrenners rondjes rijden op een wielerbaan, rennen de viervoeters om het hardst rondjes op een aarden baan. Een wielrenner gaat voor de eer, het geld en een titel, de windhond doet ’t voor het konijnenvelletje dat wordt voortgetrokken door een brommer en waar hij – tevergeefs – naar jaagt.
In 1954 is de gewezen wielrenner Kropman eigenaar van negen windhonden, greyhounds om precies te zijn, die luisteren naar namen als Lucky, Itam, Ambêra, Pandora en Christa. Vooral de laatste twee doen het goed met onder andere Nederlandse en Europese titels. Pandora wint ook nog de J.J. Wories Beker (zie de krantenfoto uit het Utrechts Nieuwsblad). Christa rent zich in 1953 naar de Nederlands titel over 475 meter. Haar snelheid bedraagt dan 55 kilometer per uur. Net een wielrenner…
Jos van Nierop (1967) is gek op de koers sinds Hennie Kuiper won op Alpe d’Huez, 1977. Rijdt zelf af en toe op een Gazelle Champion Mondial uit 1978 (met de remkabels in een boogje boven het stuur). Kijkt op tv naar wielrennen, en leest en schrijft erover. En verzamelt (kopen, ruilen, krijgen) wielerplaatjes, wielerfotokaarten, wielerstickers en nog veel meer voor zijn verzameling.
