Please don’t procastinate
It’s no good to masturbate
Een verzuchting van een jonge Martin Ros, onze literaire tuinkabouter, o zo idolaat van Fausto Coppi en diens Witte Dame? Zou zomaar kunnen, maar dat laten we voor het gemak maar even in het midden.
Het zijn wél de laatste regels van een nummer, made in Oostende, dat een wereldhit werd. In de fade out van de opname weliswaar, nauwelijks nog te verstaan. Misschien dat de platenmaatschappij er ook een beetje onthand mee zat.
The Oostende Connection
Van Londen naar Oostende is eigenlijk maar een kattensprongetje. In de winter van ’81 was hij van daaruit aan de Vlaamse kust aangespoeld. Als een stuk geloogd wrakhout. Berooid, verward en verslaafd aan sex en drugs. Een eenzame gebroken man. Marvin Gaye, ooit een gevierde rock- en soulman uit de Motownstal. Nu een gevallen ster. Helemaal doorgesnoven. His only friend was named Cocaine. And no one else was to blame.
Impresario Freddie Cousaert had hem opgepikt en onder de arm genomen. Langzaam kruipt Marvin aan de hand van Freddie en zijn vrouw Liliane uit het dal. De zee brengt rust. Hij ging zelfs sporten. Basketten, zoals ze daar zeggen, en joggen op het strand. Van wielrenners moest hij niks hebben. Zo on-Amerikaans toch. Totdat hij Gent-Wevelgem voorbij zag flitsen. De snelheid, het zoeven van de bandjes, het geratel van kettingen, dat suizende veelkleurige lint. Marvin was op slag verkocht. Voor zijn verjaardag kreeg hij van Freddie een spiksplinternieuwe koersfiets. Marvin Gaye kachelde voortaan elke morgen langs de kust. Van Oostende naar Middelkerke en terug. Het werkte louterend. Op een gegeven moment was hij zelfs helemaal clean en weer bezig met muziek. En dan komt de grote klapper, die monsterhit ‘Sexual Healing’, gecomponeerd in Oostende.
Onwillekeurig verschijnt dan weer onze Martin Ros, smoorverliefd op het cyclisme, weer in beeld. Ooit schreef hij over zijn jeugd: “Ik ben opgegroeid in een wijk in Hilversum die vanwege het hoge percentage katholieken Klein Rome werd genoemd. Toen mijn ontluikende sexualiteit zich openbaarde, ben ik op advies van de kapelaan gaan fietsen. En zowaar; het bleek dat je je begeerte eruit kon fietsen! Al snel raakte ik in de ban van het wielrennen”. Zou het bij Marvin ook zo gewerkt hebben? Al was het maar een klein beetje en voor heel even. Want het kon niet blijven duren. Bright lights, big city, en alle verlokkingen die daarbij horen. De nieuwe roem dreef hem onverbiddelijk terug naar het verdorven Los Angeles. In de armen van zijn godvrezende vader, recht naar zijn noodlot.
Freddie Cousaert, de man die Marvin uit de goot haalde,kwam in ’98 om het leven bij een ‘fietsongeval’ (sic).
- Peter en de treurktukker - 07/03/2023
- Een koffietje doen - 26/01/2021
- Gianni Savio: amore & vita - 03/11/2020
Geef een reactie