Zondag 27 april 2003, 11:30 uur

Daar is de Hypermarché Carrefour!’
Kennelijk zijn we zo vroeg dat er parkeerplaatsen voor het uitzoeken zijn op nog geen honderd meter van het parcours. We stappen uit onze huurbusjes.

Er worden op de parking vanuit de Domina Vacanze camper posters van Cipollini uitgereikt. Mario is er vandaag alleen op kleurenpapier. Hij heeft niets te zoeken in Ans en laat zich vertegenwoordigen door een kortgerokte Italiaanse. Maar, zo verzekert de Domina-dame ons, ook Michèle Scarponi wordt hier hartstochtelijk toegejuicht als straks Het Volksfeest losbarst. En dat is precies waar wij voor zijn gekomen.

We willen ze nu wel eens in het echt zien: de Tifosi die hier, in het Napels aan de Maas -na veertig jaar in de Waalse staalindustrie en mijnen te hebben gebikkeld – hun koersende helden verwelkomen. Italianen die Tricolores boven de steil oplopende straten van Saint Nicolas ophangen als de waslijnen in hun geboortedorp. En naast de Italianen staan straks natuurlijk talloze Waalse supporters en buurtbewoners langs het parcours. De cafés gaan vroeg open en de pinten zullen hun weg vinden door de menigte, vijf rijen dik langs de Rue Jean Jaurès.
Ja, zo zal het gaan.

We nemen zo vroeg mogelijk een plaats in achter de hekken bij het grote scherm in De Bocht. Het scharnierpunt tussen slotklim en finishlijn. Strategisch gekozen om de finale zowel op scherm als op straat te zien ontbranden. Een hele voorstelling hebben wij, debuterende wielersupporters in Ans, er vooraf bij gemaakt. De toegangsbewijzen voor deze zelfverzonnen voorstelling zijn zelfs gratis en geven recht op de ereloge van het parcours.
Wij waren daar die ochtend. Maar waar was de rest?

12:30 Verkeer rijdt nog over de Rue Walthère Jamar al was het een doodgewone zondagmiddag in Luik. Dranghekken zijn in plukjes neergezet. Het grote scherm staat op testbeeld. Uit de speakers langs het parcours wordt Sandra Kim’s J ‘aime J ‘aime la Vie afgewisseld met radio-spotjes van plaatselijke ondernemers. Een van die ondernemers, een slager, staat eenzaam zijn barbecue aan te maken voordat het feest zal gaan losbarsten. Ach, het is zondag, en al die Waals/Italiaanse koersaanbidders drinken er nog eentje in een van de vele cafés beneden in de stad. Zouden wij ook hebben gedaan. Ze komen straks, als de renners Bastogne hebben gekeerd en koers maken richting Wanne. Een uittocht wordt het; één grote mensenstroom die vanuit het Maasdal naar de finishlijn komt. Wij zijn alvast van de beste plekken verzekerd. Hier, in De Bocht, gebeurt het vandaag, en wij staan eerste rij!

14:00 in brasserie le Capricorne, onder het grote scherm, wordt naar de Formule 1 gekeken. Er hebben zich wat mensen met kinderen langs de hekken gezet. Snoep wordt uitgedeeld vanuit een reclamekaravaan. Die bestaat uit niet meer dan drie wagens. Een van ons krijgt een petje van een aannemer. Het parcours ligt opeens bezaaid met rommel dat uit de drie wagens is uitgestrooid over het handjevol mensen langs de hekken. Een miezerig regenbuitje valt neer en in de koers is alles nog bijeen.

14:30 Een vroege aanval. Een Zwitser naast ons wordt enthousiast en rept tegen zijn vrouw over “der Beat und der Gerrit”. Zberg zit erbij. Goed voor Boogerd.

15:15 Er is geen volksfeest, althans niet hier. De finish in Ans was al stil, en nu is de apparatuur van de speakers ook nog uitgevallen. Zwijgzaam wordt naar het scherm gekeken en eet men worsten van de grill.

16:00 We horen voor het eerst wat rumoer uit het publiek opstijgen. Op het scherm pareert Armstrong een aanval van Axel Merckx. Dat waren toch zulke goede vrienden?

16:20 Nu gaat Boogerd, er zit kracht achter. Allez Boogerd, Allez! Wij zorgen zelf wel voor sfeer, vinden we.

16:30 Op het scherm zien we het gebeuren. Hamilton komt los en gaat alleen af op De Bocht. Hij dendert solo langs de parking van de Carrefour en wint. Boogerd verliest de sprint van Iban Mayo.
Een Amerikaan als winnaar in Ans. Ook dat nog.

16:45  Vanaf de finish komt Cristian Moreni aangefietst. Naast ons tilt hij zichzelf en zijn fiets behendig over de dranghekken en fietst dan langs le Capricorne door naar de bus van Alessio. Niemand slaat er acht op. Het is voor ons ook de eerste Italiaan die wij die middag achter de hekken zien.
Zijn gezicht laat zich eenvoudig lezen: hij had er vandaag ook meer van verwacht.

Met dank aan Jorg Kuijl, Pokergraphics.com (foto’s)

Martijn Sargentini
Laatste berichten van Martijn Sargentini (alles zien)