‘Dirk de Wolf was een stoemper…’ Met deze zin begint de tekst op de Wikipedia-pagina van wielrenner De Wolf. Wielerliefhebbers die het wielrennen in de jaren 80 en 90 hebben gevolgd zullen er de Vlaming in herkennen. ‘Hij wordt als een ietwat domme coureur gezien’, schrijft Wieler Revue in 1992 aan het begin van een artikel. De kwalificatie ‘rasaanvaller’ valt en ook ‘opportunistisch’. En: ‘Vooral knecht’.
Het bewuste artikel beschrijft de overwinning van De Wolf in 1992 in Luik-Bastenaken-Luik, zijn grootste overwinning. In 1983 wordt hij prof, in 1989 volgt de omslag als hij Roger de Vlaeminck tegenkomt. De vroegere toprenner is dan assistent-ploegleider bij De Wolfs ploeg Hitachi; hij komt met trainingsschema’s, weet De Wolf ‘mentaal’ te overtuigen van zijn kwaliteiten en wijst hem op het belang van voeding. En dat allemaal niet zonder resultaat.
De Wolf vertrekt in 1990 naar PDM (opvallendste resultaat: tweede op het WK achter land- en ploeggenoot Dhaenens), een jaar later gevolgd door Tonton Tapis waar ook weer De Vlaeminck actief is. Zijn overwinning in Luik 1992 behaalt hij in de Italiaanse kleuren van Gatorade. Zijn aanvankelijke medevluchters Steven Rooks en Jean-François Bernard laat hij achter zich.
Na de finishlijn is er De Wolf nog maar één ding, of liever één persoon van belang: ‘Men Vraa’.
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020