Oh, Alberto Contador.
Ik weet niet welke emotie sterker was afgelopen zondag.
De vreugde om de overwinning van onze Tom of het verdriet om de aftocht van Alberto Contador die er met een gebutst en koortsig lijf ergens tussen het Spaanse Vielha en Andorra-Arcalis de brui aan gaf.
Het afscheid van een krijger.
Bijna dood als neoprof, een schorsing aan de broek vanwege 0000000
Dat Alberto Contador en Lance Armstrong in 2009 samen in één team rijden, is op zichzelf al een prachtig gegeven. Dat het daarbij gaat om de Tourploeg van Astana maakt de legende legendarisch. De beproeving maakt Contador in de zomer van 2009 de grootste kampioen van zijn generatie.
De Ronde van Frankrijk
Toen ik elf was zag ik Hennie Kuiper Parijs-Roubaix winnen en ik wist het zeker: ik wilde wielrenner worden. Het is er niet helemaal van gekomen, maar soms droom ik er nog wel eens van om solo met modder besmeurd vanuit de hel het velodrome van Roubaix op te draaien. Zoals ik mezelf als oud-atleet in de voetsporen van jeugdidool
Het is Koers! krijgt recentelijk berichtjes uit Texas. Met het verzoek of we de inhoud daarvan aan onze lezers willen doorgeven. Dat doen we natuurlijk graag, al was het maar omdat de afzender nogal klaagt dat hij het ook niet makkelijk heeft tegenwoordig. En dat leek ons nog
De bedoeling was dat ik een recensie zou schrijven van Tussen geven en nemen van Hein Lodewijkx. En geen nood, opdrachtgever, auteur en uitgever, dat doe ik ook. Min of meer. Maar het toeval wil dat ik het boek uitlas op de dag dat de schorsing van Alberto Contador
Ik zie hem staan met een oranje UNOX-muts op z’n hoofd. Weet hij veel dat ze ook vlees verkopen. En van Jort Kelder en z’n boycot heeft-ie ook nog nooit gehoord. Hij staat ingeklemd tussen grote mannen met Friese hoofden en draagt schaatsen. Buiten is het precies -0,00000005