Het is het hoogtepunt binnen het hoogtepunt van een voorjaar vol hoogtepunten. Het Bos van Wallers – 2,5 kilometer hobbeldebobbel over misselijkmakend slechte kasseien op 90 kilometer van de eindstreep van de Vélodrome van Roubaix. Afgelopen voorjaar leek het een passage en groupe, met saaimansen als Démare en Sieberg op de kop van het peloton. Totdat we op rechts plots
Gerrie Knetemann reed één jaar in Belgische loondienst. En wat voor een!
Tweeëndertig jaar geleden belandt Gerrie Knetemann in het Universitair ziekenhuis van Gent. Knetemann is in Dwars door België – zoals Dwars door Vlaanderen in 1983 nog heet – in de verregende afdaling van de Taaienberg op een stilstaande auto gebotst en zwaar gewond geraakt. De beelden zijn verschrikkelijk. Vleeswonden,
Waarom krijgt een wielrenner, na het afmalen van 200 à 250 kilometer; het overwinnen van Leberg, Berendries, Valkenberg, Oude Kwaremont, Taaienberg, Paterberg, Kemmelberg, Koppenberg, Molenberg, Kattenberg, Steenbeekdries, Boigneberg, Kruisberg, Tiegemberg, Kokereelberg, Nieuwe Kwaremont, Monteberg, Rekelberg en het dokkeren over La Trouée d’Arenberg, Auchy-Bersée, Wallers-Helesmes, Mons-en-Pévèle en Carrefour de l’Arbre een nat, koud washandje in zijn gezicht gesmeten alsof het een
Dwars door Vlaanderen mag dan het kleine broertje onder de kasseiklassiekers zijn, toch hebben we iets met die koers. Is het omdat ze het tweede luik van het Vlaamse voorjaar inluidt, na die veel te lange pauze waarin alleen in Frankrijk en Italië wedstrijden gereden worden