Koersklappen zonder koers: want we doen het toch zo graag, meneer. Met én Jonas én Alexander én Kim smeet een viertal zich op het schamele dat er dit jaar al was en wat er hopelijk allemaal nog komen moet. Kopmannen en koppels, triumviraten en bootreisjes: het zat weer heerlijk chaotisch. Oh ja, bedankt, Tante Simonne!
Gisteren leek het probleem verdwenen. Minder boegeroep, geen water of viezere vloeistoffen over de renners van Sky, noch pogingen de renners fysiek te raken. In de kolommen, artikelen en praatprogramma’s minder aandacht dan eerder voor de constante agressie tegen de renners van Sky. Misschien komt het doordat de boosheid vooral gericht was op Chris Froome. Nu hij uitgeschakeld is voor
Ja, die Giro. Prachtkoers hoor. En de klassiekers daarvoor, daar genieten we heus van. Maar de Rode Lantaarn werd ooit opgericht ter meerdere eer en glorie van de Tour de France – en het bankhangen terwijl de renners langs eindeloze zonnebloemvelden, chateautjes-uit-het-kastelenboek en weiland-art van de buurtvereniging rijden. Wat dat betreft was het een ideale start vandaag. We bespreken weer
Dat was het dan. Drie weken Giro die voelden als drie jaar – en waarvan we eigenlijk hoopten dat ‘ie tot in den treure zou doorgaan. We beschouwen na in de tuin bij Willem met de ganse Rode Lantaarn-redactie én een specht – bespreken Mario Kart in Osimo, de grootste helden (Ome Sam & Turbo Tom) en de zwaarste tegenvallers
Oh de Zoncolan, die rossige prins van een berg! Yates en Dumoulin deden precíes wat van ze werd verwacht – maar Chris Froome hadden we eerlijk gezegd al afgeschreven. Hij won de etappe – en met zijn zichtbare opluchting na de finish zowaar wat van onze sympathie. Willem en Jonne bespreken de winnaars en verliezers van de dag – en
Op de dag dat Chris Froome er (definitief?) doorheen zakte – en Simon Yates nog maar eens liet zien in bloedvorm te zijn, kwam de Rode Lantaarn-redactie bij elkaar om de balans na de eerste week op te maken. Het voorspelde duel tussen Tom en Chris lijkt er een te worden tussen Tom en Mitchelton-Scott, al kan Pinot zomaar eens