Dat was het dan. Drie weken Giro die voelden als drie jaar – en waarvan we eigenlijk hoopten dat ‘ie tot in den treure zou doorgaan. We beschouwen na in de tuin bij Willem met de ganse Rode Lantaarn-redactie én een specht – bespreken Mario Kart in Osimo, de grootste helden (Ome Sam & Turbo Tom) en de zwaarste tegenvallers
De langverwachte tijdrit bracht weinig verrassingen. Rohan Dennis won, Dumoulin reed zeer naar behoren, maar de wonderbenen die nodig zijn om Simon Philip Yates met groteske verschillen te verslaan, waren er niet. Geen biggie vinden wij, gevoelsjongens als we zijn. Dumoulin is een oeuvre-renner en dient ook als zodanig beoordeeld te worden. En bovendien is er nog ALLE kans om
Oh de Zoncolan, die rossige prins van een berg! Yates en Dumoulin deden precíes wat van ze werd verwacht – maar Chris Froome hadden we eerlijk gezegd al afgeschreven. Hij won de etappe – en met zijn zichtbare opluchting na de finish zowaar wat van onze sympathie. Willem en Jonne bespreken de winnaars en verliezers van de dag – en
Dik vijftien jaar lang was Léon van Bon een van de beeldbepalende Hollandse gezichten in het wielerpeloton. Hij won zilver op de Spelen, pakte etappes in de Tour en de Vuelta en reed bíjna altijd goed in de voorjaarsklassiekers. En wie herinnert zich niet die dag in 1997 in San Sebastian – en zijn sprint om de wereldtitel met Laurent
Op de dag dat Chris Froome er (definitief?) doorheen zakte – en Simon Yates nog maar eens liet zien in bloedvorm te zijn, kwam de Rode Lantaarn-redactie bij elkaar om de balans na de eerste week op te maken. Het voorspelde duel tussen Tom en Chris lijkt er een te worden tussen Tom en Mitchelton-Scott, al kan Pinot zomaar eens
Die arme Tim was ziek, dus Willem mocht zijn 50e Rode Lantaarn met Jonne en Peroni vieren. En feest was het, want wát een dag was het op de Etna. Geen uitbarstingen, wel vuurwerk. We zagen Robert ‘Gizza’ Gesink en Ome Sam Oomen in beeld – die samen in de schitterende kopgroep-du-jour zaten. We zagen Dumoulin met ‘middelmatige benen’ keurig