Het zijn de weken van de Kemmelberg, de Westhoek, de Muur van Geraardsbergen – Jupilers en Stella’s en overuren draaiende frituren. Een paar weken lang is heel Vlaanderen afgezet voor de koers – en werken we koers na koers toe naar de hoogmis, volgende week zondag. Maar ook nu al valt er – naast de pils en de patatten –
Het stond al vanaf de parcourspresentatie met rood omcirkeld in onze agenda’s: de mini-Parijs-Roubaix, die vandaag op het programma stond. Helaas geen Bos van Wallers of Carrefour de L’arbre – dat werd de Tour wat al te gortig, maar wat er overbleef boog genoeg potentie voor een schitterend spektakel. En zowaar, het stelde niet teleur. Behalve dan voor Ritchie Porte,
Parijs-Roubaix is de dichtbundel onder de klassiekers. Waar andere koersen zwaarlijvige romans zijn vol plotlijnen die zich langzaam ontvouwen, die aandikken, is de Roubaix een aaneenschakeling van momenten die je langzaam tot je wilt laten doordringen. Niet het grote verhaal telt, maar alle afzonderlijke kleine verhalen die je het liefst als behang op de muren van je huis zou willen
Vanuit een voetbalstadion kondigde Karl Vannieuwkerke op Sporza de mannen aan die Milaan-Sanremo van commentaar zouden gaan voorzien: ‘We hebben twee heren samengebracht die gespecialiseerd zijn in het samen beleven van hoogtepunten, en dat zijn Michel Wuyts en José De Cauwer.’
De lust tot wielrennen kijken vergaat de ware koersfanaat niet gauw, maar deze aankondiging lag toch wel wat zwaar op
De Tour van 2013 was er eentje om in te lijsten voor het Nederlands wielrennen. Belkin speelde lang mee voor de ereplaatsen in het eindklassement, Vacansoleil-DCM durfde het aan met de jonge gebroeders Van Poppel en de sprintploeg van Spekenbrink kwam tot volledige wasdom. Een Tour de France waarvan je achteraf dacht: was ik er maar bij geweest met een
Lieuwe Westra won solo de regenachtige laatste etappe in de Ronde van Catalonië. Dat vond ik het hoogtepunt van Gent-Wevelgem.
Meestal vind ik wielrennen kijken en zeer bevredigende bezigheid, maar vandaag werd ik er goed chagrijnig van. Om twee redenen. Ten eerste: de valpartijen. Ik weet dat sommige semi-liefhebbers wielerwedstrijden alleen spannend vinden als er gevallen wordt, maar ik ben niet zo’n masochist. Ik vind renners