Ik deed mijn ogen open en keek recht in het gezicht van een politieagent. Om me heen hoorde ik mensen roepen dat ik weer bijkwam. Ik lag op mijn buik in een plasje bloed. Een vervelende houding. Liever sliep ik op mijn rechterzij, benen hoog opgetrokken. Soms op mijn
Het was drukkend warm toen ik met een goede wielervriend afreisde naar de Betuwe. De ronde van Dodewaard stond op het programma en ondanks een flinke kater had ik er zin in. Onderweg aten we zwetend van onze krentenbollen en voerden we de gebruikelijke gesprekken over wielrennen. Mijn vriend
Stomverbaasd kijk ik naar de man die rond het kerkje loopt. Zijn loopje, kapsel en gelaatsuitdrukking; bizar hoeveel hij op mijn vader lijkt. Het is dat hij al bijna een jaar dood is, anders had ik gezworen dat hij hier in het kleine dorpje Froyelles een tweede leven is begonnen.