Hoeveel plezier kun je hebben met een fiets? Dat is de vraag die regelmatig naar boven komt als je met een glimlach op de nieuwe Roubaix Pro van Specialized zit. We hadden het geluk om enkele weken ons brede recreanten-achterwerk over het kleine zadel van dit beest te hijsen.
De pro in de modelnaam verwijst onder andere naar de winnaar
De vierde van The Big Five voor Philip Gilbert gisteren. In Parijs Roubaix mocht hij de handen in de lucht steken na een sprint-à-deux met Nils Politt. Overigens begint Parijs Roubaix begint eigenlijk in Compiègne – en het is echt gek om wél Parijs te zeggen en niet Roobais. Parijs Roobais dus. Of Paris Roubaix. Maar niet van dat halve,
Het is het hoogtepunt binnen het hoogtepunt van een voorjaar vol hoogtepunten. Het Bos van Wallers – 2,5 kilometer hobbeldebobbel over misselijkmakend slechte kasseien op 90 kilometer van de eindstreep van de Vélodrome van Roubaix. Afgelopen voorjaar leek het een passage en groupe, met saaimansen als Démare en Sieberg op de kop van het peloton. Totdat we op rechts plots
8 april 2018 had een wielerfeest moeten worden. Een dag waarin het kleurloze noorden van Frankrijk even blosjes op de wangen krijgt van de aandacht die heel de wereld even voor haar heeft. De anders verlaten wegen worden gegeseld door kleurrijke mannen met verbeten koppen en geharde spieren. Soms slaat ze even terug: een lekke band hier en een valpartijtje
Er waren vlammen en een steen op een bed van zwart fluweel dat op vernuftige wijze in gretige handen van een hoogwaardigheidsbekleder werd getild. Belangrijke handen die de steen mochten overhandigen aan de grappende winnaar Peter Sagan.
Een kitscherig circus. Een mislukte poging ook om de hel te symboliseren.
Uren later bevestigde het nieuws over het overlijden van wielrenner Michael Goolaerts de
Volgens velen dé klassieker van het jaar – en in elk geval degene met de meeste kasseien, valpartijen en lekke banden. Parijs-Roubaix startte in – gek genoeg – Compiègne, en stond in het teken van Quick Step tegen het soepie. Onze eigen Wolf Pack had zich op deze fraaie lentedag verschanst achter de gordijnen, want niks zo vervelend als zon