Parijs-Roubaix. Als zelfs Sir Bradley zijn zinnen heeft gezet op dit monument, dan weet je dat dit eigenlijk de enige wedstrijd is waar het er echt om gaat zonder dat je er een jaar lang een passende trui bij krijgt.
Jongens waren we. Studenten en dus zonder geld maar met een grote liefde
Luik, 2012. Eerste zaterdag van juli. De temperatuur was goed. De sfeer evenzo. Liefhebbers zochten hun ideale plek langs het parcours. Honderdachtennegentig renners maal 6400 meter wielervertier in het verschiet. De proloog van de Tour 2012. Het voelde als een gratis dagje pretpark. Mijn camera draaide overuren.
Naarmate de wedstrijd vorderde begaf ik
Wie een recensent zijn boek toestuurt en deze op de envelop ‘weledelgeleerde’ noemt, schept verwachtingen. In ieder geval van humor en misschien ook wel van weinig pretenties. Vooral de tweede verwachting wordt met Over de keien ingelost. Maar het is ook gewoon een goed boek.
Over de keien is een wielerroman. Dat moet je durven, een wielerroman schrijven, want de valkuilen
Ik ben een renner
Minstens duizend keer kapot gegaan
Heb dagen langs de kant staan wachten op een ander wiel
Om verder door de hel te kunnen gaan1
Vlaams Arsenaal, Nijmegen. Tweede Paasdag. Zo’n honderdvijftig koerszotten houden hun adem in. Een kleine man met gitaar zingt liederen. Diepe warme
Godzijdank, het hele paasgeleuter zit er weer op, helaas tezamen met de hoogmis der Flandriens, steeds bestaande uit het tweeluik Ronde-Roubaix. Verrijzenis en kruisiging, alles was aanwezig voor een naar mijn bescheiden mening goede week van zondag tot zondag, met daarvoor al een prachtige vastenperiode gespijzigd door een geruststellende Gent-Wevelgem en een prachtige vijfde E3 Harelbeke voor de heer Boonen.
14.58 uur. Boonen alleen met nog 52 kilometer te gaan. Dat houdt hij nooit vol! Yes, dan toch niet!
14.59 uur. 28 seconden. Verdoeme!
16.13 uur. *Zucht*
Nooit eerder beleefde Roger zo veel verschillende emoties op zo’n korte tijd. In exact vijfenzeventig minuten gaat het van opluchting over paniek tot een