Koersklappen zonder koers: want we doen het toch zo graag, meneer. Met én Jonas én Alexander én Kim smeet een viertal zich op het schamele dat er dit jaar al was en wat er hopelijk allemaal nog komen moet. Kopmannen en koppels, triumviraten en bootreisjes: het zat weer heerlijk chaotisch. Oh ja, bedankt, Tante Simonne!
Aankomende zondag om tien over half tien klikken de heren professionals hun schoenen in de pedalen, voor de belangrijkste eendaagse koers van het jaar. De UCI World Championships Men’s Elite Road Race – met als inzet: de wereldtitel en een jaar lang rondfietsen in de regenboogtrui. Extra leuk dit jaar: de topfavorieten komen uit Nederland en België – en De Rode Lantaarn
Wielrenners kunnen zich blindstaren op een fiets. Terecht natuurlijk, maar soms gaat het te ver. Dan moet ook de groep perfect zijn, wordt er lang over banden getwijfeld en ondertussen wordt de portemonnee steeds lichter. Kind van de rekening zijn dan uiteindelijk bril, helm en schoenen. Doodzonde want juist op die vlakken kun je winst boeken. Nou ja, niet met
Volgens velen dé klassieker van het jaar – en in elk geval degene met de meeste kasseien, valpartijen en lekke banden. Parijs-Roubaix startte in – gek genoeg – Compiègne, en stond in het teken van Quick Step tegen het soepie. Onze eigen Wolf Pack had zich op deze fraaie lentedag verschanst achter de gordijnen, want niks zo vervelend als zon
Het was voor velen hét moment van de Tour de France van 2015. Peter Sagan die na een etappe ‘Hey Froomie, how are you?’ roept naar klassementsleider Chris Froome. De Brit lacht wat verlegen en maakt een grapje terug. Dan grijpt Sagan naar de pet van Froome. De Slowaak vindt dat de klep naar beneden moet. Ietwat geërgerd draait Froome
Ik was Katarina Smolkova. Hoog torende ik boven iedereen uit, op mijn eindeloos lange benen. Mijn dikke haar golfde over mijn schouders en mijn stralende lach deed de rest: ik veroverde de knapste man, nee, de leukste jongen van het peloton.
Sindsdien waren we samen, hadden we verkering. Ik mocht hem liefkozend