Zo hoort het
Een Italiaanse ploeg rijdt op een Italiaanse fiets. En verder geen gelul. Pinarello, De Rosa, Colnago, dat kan me niet schelen. En geen Shimano of SRAM erop, maar Campagnolo!
Neem nou Liquigas. Liquigas rijdt op Cannondale. Met SRAM! Kijk, dat kan natuurlijk helemaal niet. Nu ben ik
Corsa dei Cadaveri
– Kom je morgen Milaan – San Remo kijken?
* Mwoah…
– Niet?
* Ik weet niet. Het is geen Parijs-Roubaix. Of Ronde van Vlaanderen.
– Nee het blijft koersen op zijn Italiaans.
* Licht windje mee.
– Lentezonnetje op de kop.
* Klassiekers gaan met hondenweer over strontwegen.
– Anders is het geen klassieker.
* Precies.
– Wordt morgen vast weer 300 plus kilometer Italiaanse ijdeltuiterij.
* 280 kilometer mooi
Cazzo
Aalto, Zanotta, de Giro, Molteni, Pinarello, Alessi, Verdi, Da Vinci, Pasta, Campagnolo, Amaniti, Puccini, Da Rosa, ik weet niet waar mijn liefde voor Italiaanse schoonheid begint en al helemaal niet waar zij ophoudt. Het land frustreert me.
Natuurlijk genoot ik van Cipo, van Baldato, Bartoli en Bettini.