Het is 9 mei en de Giro d’Italia is drie etappes onderweg. Het zwaartepunt van de dit jaar loodzware koers is nog lang niet in zicht. Op het menu van vandaag staat een etappe die op het eerste oog geen spektakel zal bieden, maar na de vlakke etappe van gisteren snak ik naar het eerste heldenepos van deze Giro. Sprinters
Vanmorgen rond een uur of tien sta ik in mijn roze Giromania Amsterdam shirt en Rabobroek klaar voor een uurtje of twee ‘peddelen’. “Trek deze aan, dat roze met oranje, dat ziet er niet meer uit, dat is niet meer van deze tijd.” Joost Posthuma staat in mijn
Nee, nee, nee. Ik hoorde het de Sporza-commentatoren zeggen. Meer hadden ze niet. Soms bleven ze minutenlang stil. Dan weer even: ‘Nee’.
Ze vertelden nog wel wie er in beeld reden, wie er demarreerde, maar slechts om dat andere niet onder ogen te hoeven zien. Dat wat ze hadden zien liggen op het asfalt. Een landgenoot, een twintiger, een aanstaande vader.