Maandagmiddag om acht voor drie stuitte ik op een tweet van Taylor Phinney. Gericht aan Thomas Dekker, maar omdat ik beide heren volg, verscheen het bericht ook in mijn timeline. De tekst die Taylor naar Thomas had gestuurd, luidde als volgt: ‘Friendship. Is. Forever.’

Michele FerrariEen onschuldige tekst, maar mijn wielerhersenen, die sinds kort alleen nog maar in samenzweringen en complottheorieën denken, maakten in een paar seconden overuren: Taylor Phinney heeft een huis in Lucca. Thomas Dekker vroeger ook. Dokter Ferrari en zijn familie, waarvan TD lange tijd de Nederlandse telg was, ook. Ik las een keiharde cynische tweet in de drie woorden en drie punten van Phinney. Dekker had de familie Ferrari op een laffe wijze in de steek gelaten. Zoiets.

Om mijn vermoedens bevestigd te krijgen, stuurde ik om zeven voor drie zelf een tweet. Ik kopieerde de woorden van Phinney middels een RT en plakte er ‘Wat bedoelt-ie hiermee?’ voor. Niemand van mijn volgers beantwoordde deze tweet. Dat was achteraf erg logisch.

Om acht voor zes stuurde @DekkerThomas namelijk een reply naar @TaylorPhinney. ‘Nice times in the vix and the mix ;) Good luck with your last time trial Sunday. Enjoy your holiday and see you in Toscana…’ Ik snapte er nog steeds geen snars van, maar de knipoog en de gelukswensen duidden erop dat dit allesbehalve een reactie op een keiharde cynische tweet was.

Bovendien, zo realiseerde ik me opeens, hadden mijn wielerhersenen in die paar seconden overuren tussen acht voor drie en zeven voor drie de familie Cecchini aangezien voor de familie Ferrari.

Om zeven voor zes heb ik mijn tweet van zeven voor drie weer gewist. ’s Nachts droomde ik dat Thomas Dekker op een elektrisch aangedreven koffertje met wieltjes door de straten van Lucca reed. Het zijn verwarrende tijden voor wielerliefhebbers.

Andre van den Ende
Laatste berichten van Andre van den Ende (alles zien)