Het is Koers! krijgt recentelijk berichtjes uit Texas. Met het verzoek of we de inhoud daarvan aan onze lezers willen doorgeven. Dat doen we natuurlijk graag, al was het maar omdat de afzender nogal klaagt dat hij het ook niet makkelijk heeft tegenwoordig. En dat leek ons nog zacht uitgedrukt. Vandaar, elke dag Telex uit Texas, voor u vertaald door @Ponckster.

Nou. Bonjour. We zijn aangekomen hoor. Vive la France, man man man. Ik was vergeten hoe smerig de koffie hier is. Het was een hectische vlucht vannacht. Pas toen we boven Charles de Gaulle hingen was JB eindelijk een beetje gekalmeerd. Nu zit hij al uren in de tuin van ons kasteel. Hij pent driftig in een multomap, ‘strijdplan’ staat er op. Ik mag het niet lezen van hem. Mij heeft hij eigen een taak toebedeeld: Af en toe een rondje joggen hier in de buurt. Zonder shirt. Als iemand me iets vraagt moet ik net doen alsof ik geen Frans versta en zeven vingers opsteken.

De eigenaar van ons Château is trouwens dol op me. Hij vroeg me wat ik deed en toen ik vertelde dat ik vroeger wielrenner was leek hij verrukt. ‘A, Titi, Poupou!’ Hij roept het elke keer als ‘ie me ziet. Het klinkt als een prima koosnaam, die hou ik er in denk ik. Titipoupou. Nice.

Misschien gaan we morgen even bij de koers kijken. Johan heeft het steeds over ‘de zwakke plek van Vaughters’ en dat we daar gebruik van moeten maken. Ik nam aan dat het over zijn strontvervelende gevoel voor humor ging, maar het blijkt Tyler Farrar te zijn. We mogen helaas niet in de buurt van ons team komen, maar Fränk rijdt toch altijd achteraan, dus die kunnen we best even aanschieten. Ik heb sowieso wel zin om even bij die Planche des Belles Filles te kijken. De Olsen Twins noem ik die berg altijd, hehe.

Jongens, ik ga rennen, ik spreek jullie later.

Yours truly,
Titipoupou.

Anne Spapens-Hamminga
Laatste berichten van Anne Spapens-Hamminga (alles zien)