Na enkele jaren in het amateurpeloton en verscheidene keren de Marmotte te hebben gereden was ik toe aan een nieuwe uitdaging. Bikegear.cc The Ride vervulde dat verlangen. Afgelopen september reed ik eerst The Ride Ardennes. Een warmlopertje voor het grotere werk in 2018, wanneer ik me ga wagen aan The Ride. Acht dagen, acht landen en een onuitspreekbaar aantal hoogtemeters. Via deze weg hou ik jullie op de hoogte van mijn voorbereiding. Ook in december kan er gefietst worden, maar met een schuin oog kijk ik al naar juni. Om me extra in de stemming te brengen spreek ik met Gijs Bruinsma, de man achter het parcours van The Ride 2018.
Al een beetje zin in de Ride?
Heb jij er zin in?! Dat lijkt me een betere vraag, want ik heb nog veel te doen voor de organisatie, de route en de verzorgingsposten. Daar heb ik zin in, het verkennen van de nieuwe routedelen. Want het wordt weer prachtig!
Heb je nou die hele route al een keer gereden?
Alle routes worden een keer voorgereden, dus ook de nieuwe delen. We proberen elk jaar weer nieuwe routes op te nemen, met nieuwe uitdagingen en hoogtepunten. Aankomende editie heeft wel heel veel mooie wijzigingen in petto. De eerste dag beklimmen we na de Stelvio de Berninapas vanuit Italie. Twee buitencategorie passen op 1 dag. Voor de route geldt ook dat je soms pareltjes kwijt raakt (die later misschien nog eens terug komen), maar dat er altijd een net zo mooie pas voor terug komt. Op dag 2 fietsen we niet meer de Spluggenpas, daarvoor in de plaats beklimmen we nu de prachtige Albulapas en de Lenzerheidepas, dwars door Zwitserland dus.
We beginnen bij Stelvio, een mythisch begin, hoe ga je dat overtreffen tijdens the Ride?
Niet. De Stelvio is door geen enkele pas te overtreffen. Daarom zit die er in als icoon van The Ride. Van de Stelvio naar onze eigen icoon, de Cauberg.
Je kunt natuurlijk niet alle pareltjes verklappen, maar ga je ons meenemen naar een onontdekte klim?
Voor The Ride deelnemers aan de 1e edities niet meer onbekend, maar ik ben erg trots op de Glaspas, een heerlijk lopende beklimming over autoluwe wegen met glad asfalt. Waarbij de laatste kilometers ‘killing’ zijn. Deze klim is een topbeklimming zoals Alpe d’huez dat ook is. Daarna is het over dezelfde weg afdalen naar het Finish-dorp, dat maakt het mentaal ook een uitdagende klim, want je hoeft hem niet te fietsen om op de volgende overnachtingsplek te komen. Het is niet voor niks dat we daar de ‘Challenge’ hebben gelegd. En het mooie is dat op Strava vooral namen van deelnemers aan The Ride te zien zijn, verder wordt die bijna door niemand gereden, zo is het een beetje onze eigen berg.
Parcoursbouwer Gijs Bruinsma
Wat gaat de zwaarste etappe worden?
Zoals elk jaar is dag 1 op papier het zwaarst, met 4000 hoogtemeters. Alleen is iedereen dan nog fit en vol adrenaline, omdat het de eerste dag is. Ik denk dat met name dag 3 zwaar is, door de hele dag korte maar stevige beklimmingen en ruim 185 kilometer, dwars door de kleine reuzen van Zwitserland.
Hoeveel hoogtemeters heb je voor ons uitgetekend?
We zeggen altijd 1300 kilometer en 17000 hoogtemeters, maar in de praktijk is dit vaak ruim 1250 kilometer en meer dan 18000 hoogtemeters. Uiteindelijk is het aantal hoogtemeters die je bij elkaar optelt nog veel meer, maar dat heeft met de verschillende meetmethoden te maken in Strava, Garmin of andere fietsnavigatie-apparaten. Ik zie wel eens een verslag op Strava van een rondje Friesland met 400 hoogtemeters, dat zijn wel heel veel dijken en viaducten. Bij Bikegear.cc The Ride komen we deze derde editie in ieder geval op 18000 hoogtemeters.
Waar ga je als klassementsrenner het verschil maken?
De verschillen voor klassementsrenners zijn altijd te maken bij beklimmingen, net als in de echte grote ronden. Een groot tijdverschil is er bijvoorbeeld te maken op dag 2 bij de Glaspas, omdat die zo venijnig is aan het eind en iedereen in het begin al volle bak rijdt. Bij het verlaten van de Alpen en het Zwarte Woud volgen vooral nog heuvelachtige challenges, waaronder mijn favoriet de Route des Cretes, maar verschil ga je daar niet meer maken, tenzij het een minutenspel wordt, dan is het ook zaak tactisch te rijden en het juiste treintje te pakken.
Meest iconische lunchplek?
Bij meest iconische lunchplek moet ik vooral denken aan meest iconische overnachtingsplaats, dat is namelijk in Silvaplana op 1800 meter hoogte aan een bergmeer en bergen die nog veel hoger boven je uitstijgen. Echt een prachtige plek voor het Finish-Dorp. De Verzorgingsposten liggen vaak op een pas of aan een meer, bijvoorbeeld op dag 3 is de post bij de Walensee. Ik kan me ook nog een post herinneren midden in een klein dorpje in Noord-Frankrijk waar ik tijdens de verkenning een kopje koffie ging drinken. Dit was het slechtste kopje koffie ooit en verstevigde de keuze om een eigen barista mee te nemen tijdens Bikegear.cc The Ride die niet alleen in het Finish-dorp aanwezig is, maar ook elke dag op verzorgingspost 2 aanwezig is.
*Nog op zoek naar een kerstcadeau?*
Schrijf je dan in via https://www.the-ride.cc/rijder en maak er een onvergetelijke week van met jou en je vrienden. Tot 1 januari kun je gebruik maken van extra inschrijfkorting.
Lees vorige blog: The Ride: van Offseason naar seizoen van de waarheid
- Italvega review: Life is all about the Ride - 14/02/2019
- Italvega: Italiaanse glorie met een Nederlands tintje - 25/11/2018
- The Ride 2018: #therideofmylife deel 2 - 27/06/2018
Geef een reactie