Terwijl de profs aan het afzien waren in de Ronde van Vlaanderen, was ik kilometers aan het maken in de Limburgse heuvels tijdens de Volta Limburg Classic. Samen met collega HetisKoers-auteur Ivo bedwong ik tijdens de 150km-toertocht vrijwel alle puistjes en bultjes in Zuid-Limburg én België.
Voor The Ride moet natuurlijk veel getraind worden en hoewel ik pas in september voor het eerst aan de bak moet tijdens The Ride Ardennes heb ik al eerder een doel voor ogen. In juli doe ik voor de vierde maal mee aan de Marmotte en gezien ik start in de wedstrijdgroep wil ik ook daar goed voor de dag komen. Daarom rij ik als voorbereiding enkele toertochten, waarvan de Volta Limburg Classic de eerste is. Tegelijkertijd is het ook de eerste 150+ rit van het jaar, dus afwachten hoe de beentjes gaan zijn. Na ons de avond ervoor ordinair te hebben volgegeten in de plaatselijke wok zitten we zondag alweer vroeg aan het ontbijt. Een vroege start betekent een relatief vroege binnenkomst, waardoor we nog zoveel mogelijk van de Ronde van Vlaanderen mee kunnen pakken.
De zon en de thermometer zijn ons goedgezind, maar toch kies ik voor een dubbele laag shirts met korte mouwen en kniestukken. Je bent een koukleum of je bent het niet. Voor deze toertocht staat de jaarteller op 740km. Nog niet erg veel, maar dat zal de komende maanden snel gaan toenemen. In de volgende blog zal ik het trainingsschema bespreken dat ik speciaal voor The Ride heb gekregen van Adrie van Diemen van webtrainer.com.
Uiteraard gaan we als junioren van start en vliegen we de eerste klimmetjes op, al beseffend dat we daar later de tol voor zullen gaan betalen. De tocht is goed georganiseerd en telt verscheidene bevoorradingspunten onderweg. We kiezen ervoor niet te lang te blijven hangen en gebruiken de spaarzame tijd om onze bidons bij te vullen en wat reepjes en bananen mee te graaien. Op de Eyserbosweg lijkt het alsof er stroop aan de bandjes zit. Na een uitgebreide check moet ik concluderen dat dat niet het geval is. Wat later voelt het op de Loorberg en Camerig juist alsof ik vlieg. Na 110km begint de tank aardig leeg te raken en vlak voordat we België induiken voor het laatste gedeelte van onze tocht vullen we nog één keer onze bidons. De laatste klimmetjes gaan wat moeizamer, maar voldaan komen we aan bij de finish in Eijsden. Gelukkig kunnen we de laatste veertig kilometer van de zegetocht van Gilbert nog meemaken via de radio en laptop. Een geslaagde dag, waarbij de hele dag dat ene doel in mijn achterhoofd aanwezig was. The Ride! Nog 150 dagen voorbereiden.
Je kunt mijn ervaringen volgen via mijn instagram account en Strava.
- Italvega review: Life is all about the Ride - 14/02/2019
- Italvega: Italiaanse glorie met een Nederlands tintje - 25/11/2018
- The Ride 2018: #therideofmylife deel 2 - 27/06/2018
Geef een reactie