Van NK-titel tot ontslagbrief: de onstuimige carrière van de jarige Jacques Hanegraaf (65)

De ploeg van Post heeft Hanegraaf ten tijde van zijn tweede nationale titel verruild voor het Kwantum van diens aartsrivaal Jan Raas. Het vertrek bij TI-Raleigh gaat opnieuw met een rel gepaard. In augustus 1983 wordt de voormalige Nederlands kampioen per aangetekende brief op staande voet ontslagen. Net als ploeggenoot Leo van Vliet. De twee zouden de goede naam van hun werkgever in diskrediet hebben gebracht. Niet door een positieve plas of andere overtreding. Nee, Hanegraaf en Van Vliet hebben er in de ogen van de hoofdsponsor simpelweg met de pet naar gegooid. Om de Britse fietsenfabrikant een plezier te doen rijden de renners van TI-Raleigh per toerbeurt criteriums aan de overkant van de Noordzee. Het brengt Hanegraaf onder andere naar Bristol. De omstandigheden zijn er niet bepaald best. De weergoden hebben uitgerekend de wedstrijddag uitgekozen om alle vooroordelen over het Engelse klimaat eens extra te onderstrepen. Het maakt de weg, waarop de plaatselijke rondjes van nog geen kilometer dienen te worden afgelegd, spekglad. Het parcours is bovendien akelig smal. De wedstrijd wordt uitgezonden door de plaatselijke televisie en om de cameraman ruim baan te geven heeft de organisatie besloten dat de renners slechts één weghelft tot hun beschikking hebben. Op de andere rijdt een motor om alles haarscherp in beeld te brengen. Als Sean Kelly en Phil Anderson vlak na de start onderuit schuiven, realiseert Hanegraaf aan welke waanzin hij begonnen is. Sponsorverplichting of niet, na nog geen tien rondjes knijpt hij de remmen van zijn fiets toe en verdwijnt in de coulissen.

De opgave wordt genadeloos in beeld gebracht door de televisiecamera’s. Kokend van woede slaat de Raleigh-directie de aftocht van Hanegraaf gade. Nog diezelfde avond wordt een ontslagbrief opgesteld. Voor het gemak laat de Engelse directeuren ploegleider Post buiten de hele procedure. De Amstelveense ploegbaas heeft niet veel later een verbouwereerde Hanegraaf aan de telefoon. Teamgenoot Van Vliet is na een soortgelijk criterium in Glasgow hetzelfde overkomen. Ook hij vraagt Post om opheldering. Die scheept zijn renners in eerste instantie af met het excuus dat hij weinig kan beginnen tegen de grillen van zijn hoofdsponsor, maar daar neemt het duo vanzelfsprekend geen genoegen mee. Uiteindelijk springt Post alsnog in de bres voor zijn pupillen. Met succes. Het ontslag-op-staande-voet wordt teruggedraaid. De twee kunnen het seizoen bij TI-Raleigh afmaken. Niet dat Hanegraaf en Van Vliet anders lang werkloos zouden zijn geweest. Beiden hebben ten tijde van het incident hun handtekening al gezet onder een contract bij Kwantum. Ze volgen kopman Raas naar de nieuwe ploeg. Ook daar wisselen successen en gedoe elkaar af zoals beklimmingen en afdalingen in een zware bergetappe. Na vier seizoenen in dienst van de kalende Zeeuw, met het dragen van het geel in de Tour van 1984, het winnen van de rode trui in diezelfde editie van de ronde en zeges in de Amstel Gold Race en tijdens het NK een jaar later als uitgesproken hoogtepunten, is de liefde tussen Raas en Hanegraaf over. Als zijn pupil kampt met vormgebrek en blessures weigert de ploegleider hem te selecteren voor de Tour. Nadat zakenman Bernard Tapie een afkoopsom aan Raas overmaakt kan hij alsnog aantreden in Frankrijk, in dienst van de Toshiba-ploeg. Zijn actieve loopbaan nadert dan de herfst, waarna Jacques Hanegraaf eerst pr-man, dan ploegleider en vervolgens rennersmanager wordt. Net als op de fiets zullen successen en kleine relletjes elkaar ook dan in hoog tempo blijven afwisselen.