“Kijk het is heel simpel; al die gasten gebruiken. Dat weet toch iedereen. Ik fiets elke dag 15 kilometer naar mijn werk en als je ziet wat dat aan het eind van de week met een lichaam doet. Laat staan dat je dagelijks bijna 200 kilometer, en dan ook nog eens bergop, moet rijden. Niet te doen.
Ja lekker, doe nog maar een biertje, bedankt!
Armstrong, dat is gewoon de ergste: die zat nog vol medicijnen toen die weer ging koersen. Een vrijbrief; die gozer vloog gewoon. Gek hè? Als je alles mag gebruiken. Niet normaal toch zulke gasten? Of wat denk je van Theunisse, toen die won op de Alpe d’Huez? Ogen als schoteltjes en dan maar beweren dat-ie niks gebruikte, dat zijn lichaam het zelf aanmaakte. Tuurlijk! En Sinterklaas bestaat ook nog. Ongelooflijk toch? Die jongen moesten ze vangen na de finish. Anders reed hij er nu nog rond. En maar ontkennen en een paar jaar later toch nog toegeven. Of die Deen, kom effe niet op zijn naam: hij is nu ploegleider. Lekker trouwens: zulke mannen als ploegleider. Geen wonder dat Contador daar naar graag toe ging; daar kan hij nog wat opsteken. Oh ja, Rijs, Riis ofzo? Die vent zat zo vol dat ze hem van de fiets moesten bikken ’s avonds. En ’s nachts een paar keer wekken, anders bleeftie erin. En dan nog een boekie schrijven, lopen ze helemaal binnen. Het is allemaal één pot nat, maar die Armstrong, die is gewoon de gekste. Die reed in zijn eentje gewoon een uur lang 60 per uur. Ja, zo strak als wat, helemaal vol gestopt met al die troep. Hou er een lucifer bij en WOEF! Armstrong weg. 60 hè! Een uur lang! Vanmiddag reed ik een paar minuten 40 per uur; niet te doen. Ik kon aan het infuus thuis. Maar ja, effe zonder gekheid, dat doen die gasten ook allemaal!
Ja, effe wachten, kom zo roken!
Maar ja, een Tour zonder doping; dat is tegenwoordig niet meer mogelijk. Kijk, een jongen op mijn werk rijdt criteriums, gewoon om de kerk bij de amateurs. Hij zit een beetje in dat wereldje. Vanmiddag zei hij het nog op de zaak: een Tour op een krentenbol gaat gewoon niet. Zelfs bij hem in het peloton rijden lui rond waar hij zijn hand niet voor in het vuur steekt. Die rijden ook gewoon 50 gemiddeld, met een baan erbij.
Gadverdamme, krijg maagzuur van die Japanse mix! Heb je ook borrelnoten?
Weet je, dat hele wielrennen is verziekt. Die gasten zitten allemaal aan de dope, stuk voor stuk. Geen twijfel over mogelijk. Net als die vent bij Rabo, die magere. Konden ze eindelijk de Tour eens winnen, gooien ze hun gele trui eruit. Hoe dom kan je zijn, net of de rest niet gebruikte. Typisch Nederlands, daarom winnen we nooit wat. Nee, dan Raas, die won tenminste. Elk jaar een stuk of 5 Touretappes. Kom daar nog maar mee tegenwoordig. Maar ja, die mannen hebben geen karakter meer. Net zoals zo’n Gesink: altijd wel wat. Moeten wij mee komen op de zaak: morgen zit ik er ook weer gewoon om 7.00 uur. En dan verdienen zij ook nog is bakken met geld. Nee, wat dat betreft kan die jongen beter een voorbeeld nemen aan Hoogerland. Die heeft tenminste karakter. Met z’n reet in het prikkeldraad, maar gewoon doorrijden!
Jaha, kom zo roken! Jammer dat het hier niet gewoon binnen mag.
Logisch trouwens dat het niet draait daar bij die Rabo’s. Kan toch niet anders met zo’n zachtgekookt ei als baas. Erik Breukink, aardige jongen, maar nooit wat gewonnen. Raas! Daar hadden ze zuiniger op moeten zijn! Dan hadden ze wel gereden die jongens. Maar nu? Dat wordt natuurlijk nooit wat! Maar ach, wat maakt het uit. Uitslagen zijn ook niet veilig meer. Jaren later gooien ze de boel weer om. Net zoals bij die Armstrong. Ja, en dan? Wint Jan Ullrich. Nee, die is lekker. Oost-Duitsland toch? Nou dan weet je genoeg, met die zwemsters daar met baarden. Nee joh, het gaat allemaal nergens om. Een grote bende pakhazen. Maar ik maak me er niet druk meer om. Ze doen maar!
Joost-Jan Kool (1977) uit Lexmond houdt van de koers. Zowel actief als passief. Passief, languit op de bank of springend voor diezelfde bank (afhankelijk van koersverloop) en actief door het rijden van criteriums. Dat laatste valt niet mee door gebrek aan voldoende tijd en vooral talent. Desondanks toch verzot op de foute muziek, de geur van massageolie en de sterke verhalen die de koers maken wat het is. Schrijven over wielrennen is overigens een prima alternatief. Grote droom is het winnen van ‘zijn’ Ronde van Lexmond. Is realistisch genoeg om te beseffen dat dromen vaak bedrog zijn.
.jpg)