Foto Renato Milanese
Verjaardagskalender 10 januari: Bernard Thévenet (1948)
Kijk naar de prachtige Andere Tijden Sport-aflevering ‘De Verloren Tour’ en er valt maar een conclusie te trekken. Hennie Kuiper had de Tour de France van 1977 moeten winnen. Als ploegleider Peter Post in de eerste anderhalve week niet zo opzichtig voor zijn lieveling Dietrich Thurau had gekozen en Kuiper niet onnodig kostbare tijd had verloren, zou de Tukker er in de beslissende bergetappes net wat beter voor hebben gestaan. En als Post Kuiper nou wat beter had geïnformeerd in de slotkilometers naar L’Alpe d’Huez, dan had die tot ruim na het passeren van de finishlijn stug doorgetrapt en was niet al van tevoren op zijn gemak zijn dagsucces gaan vieren. De vreugde uitbarsting kostte Kuiper seconden, die hem met wat geluk zelfs het geel hadden kunnen opleveren. Hoe was de Tour van 1977 dan afgelopen?
Lees het fraaie boek De Dag Dat Ik De Tour Verloor van Lucien Van Impe en zijn vaste biograaf annex ghostwriter Filip Osselaer en er ligt een niet te vermijden conclusie voor het oprapen na het dichtslaan. De Belgische klimgeit had de Tour van 1977 moeten winnen. De titelverdediger was in de etappe naar L’Alpe d’Huez bezig zijn slag te slaan en de concurrentie een flinke portie tijdverlies aan te smeren, toen hij plotseling in rap tempo zijn krachten uit zijn tengere lijf voelde wegvloeien. Tot overmaat van ramp werd Van Impe aangereden door een auto van de Franse televisie. Als een pin op een bowlingbaan, die kansloos is tegen een aanstormende bal en weldra omver zal worden gekegeld, werd de kleine klimmer door een onhandige chauffeur tegen het asfalt gereden. De gele droom die Van Impe enkele momenten eerder nog koesterde werd in niet meer dan een paar seconden gitzwart. Nog jarenlang zou hij allerlei complotten vermoeden, alvorens de onfortuinlijke renner veertig jaar later besloot, samen met Filip Osselaer, het incident minutieus te reconstrueren.
Twee honden vochten op L’Alpe d’Huez om een been en wie liep er mee heen? Een Fransman, die de Tour twee jaar eerder al had gewonnen en toen hoogst persoonlijk een dikke punt zette achter ‘het tijdperk Merckx’. Dat was de Tour waarin De Kannibaal op de Puy-de-Dôme een klap op zijn lever kreeg en een dag later zijn jukbeen brak. Niet bepaald ideale omstandigheden om volop mee te doen om de gele trui en zo pakte Merckx in 1975 niet zijn zesde Tourzege, maar Bernard Thévenet zijn eerste. Twee jaar later ging hij dus op herhaling. Van Impe had kunnen winnen, Kuiper wellicht zelfs moeten winnen, maar Thévenet won.
Foto Renato Milanese