Foto Unipublic/Rafa Gómez/Sprint Cycling Agency
Verjaardagskalender 13 mei: Marianne Vos (1987)
Het letterlijk citeren van Neil Armstrong is het niet te noemen en het zal vermoedelijk ook niet bewust zijn geweest, maar de woordkeuze waarmee UCI-voorzitter Brian Cookson in het prille voorjaar van 2014 een nieuw initiatief presenteert, doet in zekere zin denken aan de manier waarop de eerste man op de maan die mijlpaal kracht bij zette. ‘One small step for man, one giant leap for mankind’, was de legendarische zin die Armstrong in 1969 uitsprak, toen hij de eerste menselijke stappen op de maan zette. Vier en een half decennia later heeft Cookson het eveneens over een ‘giant leap’. Een reuzesprong voorwaarts. In dit geval voor het vrouwenwielrennen.
Een klein half jaar later zal de eerste editie van La Course by Le Tour de France, zoals de koers officieel zal gaan heten, plaatsvinden. Een eendagswedstrijd, die samenvalt met de ontknoping van de Tour voor mannen. Alvorens het peloton op de slotzondag met het jaarlijkse defilé op de Champs-Élysées een punt achter weer een editie van de Franse ronde zal zetten, zullen de vrouwen dertien rondes door het centrum van Parijs rijden. Een enkele anonieme cynicus mompelt op een forum nog iets als ‘voorprogramma’, maar niets is minder waar. Op zondag 27 juli 2014 wordt het publiek getrakteerd op niet één maar op twee hoofdgerechten.
Aan de eerste editie van La Course gaat een uitgebreide lobby vooraf. Zoals een politicus maanden bezig is om een wetsvoorstel door de Kamer te loodsen, is een select groepje rensters bezig de UCI en Tourorganisator ASO warm te krijgen voor een Tour de France voor vrouwen. Niet dat die nooit eerder verreden is. Van 1984 tot en met 1989 staat jaarlijks de Tour de France Féminin op de internationale wielerkalender. Nagenoeg gelijktijdig met de ‘mannentour’ rijden de vrouwen, zij het op een ander parcours, een week lang hun etappes door Frankrijk. Tot Jean-Marie Leblanc in 1990 concludeert dat het initiatief niet langer economisch rendabel is, zoals de Tourdirecteur het zelf noemt.
Als een van de laatste stuiptrekkingen van de vrouwenronde wordt er nog gedurende vier jaar een Tour de la CEE Féminin verreden, een etappekoers die meerdere Europese landen aandoet. In 1992 en 1993 is er daarnaast ook nog tweemaal een Tour Cycliste Féminin. Het veruit bekendste beeld uit die wedstrijd is de befaamde surplace die Leontien van Moorsel en Jeannie Longo gezamenlijk uitvoeren op de flanken van L’Alpe d’Huez. Als de interesse van zowel sponsoren als mogelijke aankomstplaatsen opdroogt zoals een glas water verdampt in de brandende zon, wordt ook uit die beide rondes al weer snel de stekker getrokken.
Er volgen nog enkele incarnaties, maar die zijn eveneens geen lang leven beschoren. En dan staat Marianne Vos op. De op dat moment regerend Olympisch en wereldkampioene vindt het hoog tijd dat er weer een volwaardige vrouwentour wordt georganiseerd. Gelijk heeft ze, uiteraard. Het zal dan nog enkele jaren duren voordat het echt zo ver is, maar niet voor niets luidt het spreekwoord ‘een goed begin is het halve werk’.
Dat begin komt er op 27 juli 2014. Na een petitie, die Vos met collega-rensters Emma Pooley, Kathryn Bertine en Chrissie Wellington initieert, en een uitgebreide lobby bij zowel de UCI als de ASO gaan de bobo’s overstag. Een volwaardige ronde ziet Tourdirecteur Christian Prudhomme in eerste instantie nog niet zitten, maar een eendagswedstrijd, enkele uren voor de mannen hun Tour de France op de Champs-Élysées voltooien, kan de goedkeuring van de Fransman wel wegdragen.
Zo staan er op een zonnige zomerzondag 119 vrouwen aan het vertrek voor de 89 kilometer lange première van La Course. Na dertien rondjes op en neer kachelen over de bekendste avenue van Parijs eindigt de wedstrijd, bijna vanzelfsprekend, in een massasprint. Die is tot de laatste meter bloedstollend spannend. Marianne Vos haalt het op de licht oplopende kasseitjes nipt voor Kirsten Wild. De beelden gaan de hele wereld over, doordat La Course kort voor de apotheose van de Tour wordt verreden. Het initiatief is, mede daardoor, een doorslaand succes en smaakt naar meer. Veel meer.
De wedstrijd zal uiteindelijk acht edities kennen. Eerst nog twee in Parijs en vervolgens in respectievelijk de Alpen, Pau, Nice en Bretagne. In 2022 kondigt de ASO met trots aan dat La Course vanaf dat jaar zal worden ingeruild voor een heuse Tour de France Femmes. Een volwaardige vrouwenronde van Frankrijk. Marianne Vos heeft het voor elkaar. Niet die ene zege op de Champs-Élysées in 2014, maar juist dát zal ze een van haar allermooiste overwinningen noemen.