Foto Max Nicolodi
Verjaardagskalender 15 januari: Maurizio Fondriest (1965)
Een hartgrondige vloek ontsnapt uit de mond van Peter Post. Het volume waarmee de schuttingtaal de klankkast van de Amsterdamse ploegbaas verlaat, maakt dat hij er zelf van schrikt. Even volgt een korte stilte, maar dan begint Post opnieuw te brommen. Hetgeen hij gade slaat bevalt hem allerminst. Een renner die hij iets meer dan twee jaar eerder met veel tromgeroffel en trompetgeschal binnen haalde als klassiekerkopman voor zijn Panasonic-ploeg is op weg zijn eerste monumentale zege te boeken. In de tussenliggende jaren is er echter veel veranderd. Post heeft Panasonic vaarwel moeten zeggen als hoofdsponsor en stuurt nu een grotendeels Franse ploeg aan, Novémail-Histor. Zijn voormalige kopman is teruggekeerd naar Italië en staat nu op het punt Milaan-Sanremo te winnen. In plat Amsterdams gooit Peter Post er nog maar een paar termen uit, die je liever niet opschrijft.
Het is niet dat Maurizio Fondriest in het Panasonic-shirt niets presteerde. Integendeel. De Italiaan reeg ereplaatsen aaneen als sjaslicks aan een spies. Het leverde de wereldkampioen van 1988 – Fondriest was de lachende derde toen Steve Bauer Claude Criquielion in Ronse de hekken in reed en zelf gediskwalificeerd werd – in zijn eerste jaar onder de hoede van Peter Post zelfs de Coupe Du Monde op, het regelmatigheidsklassement over de belangrijkste eendagskoersen. Een vette prijs, namelijk winst in een klassieker of een etappe in een grote ronde, bleef echter uit. Fondriest strandde op een tweede plaats in de Amstel Gold Race, een derde in de Clásica San Sebastián en een vierde in de Ronde van Vlaanderen. Toen Panasonic eind 1992 een punt zette achter het sponsoren van een wielerploeg en Post noodgedwongen naar Frankrijk uitweek om ten minste een profformatie de weg op te kunnen sturen, keerde Fondriest terug naar Italië. De periode in Nederlandse dienst hadden renner en ploegleider niet het gehoopte gebracht. Bovendien beschikte Post namens zijn nieuwe sponsor niet over dezelfde financiële middelen als Panasonic. Aan de salariseis van Fondriest kon hij simpelweg niet langer voldoen. Het Italiaanse Lampre wel. De ex-wereldkampioen hoefde niet lang te twijfelen over een overstap. Nieuw jaar, nieuwe ronde, nieuwe kansen. En nieuw leven.
In het najaar van 1992 zijn Maurizio en zijn vrouw Ornella bij de verloskundige geweest voor een termijnecho. Er is een kleine Fondriest op komst, die uitgerekend zo rond Milaan-Sanremo ter wereld zal komen. Het aanstaande vaderschap transformeert Maurizio plotsklaps tot veel-winnaar. Kwam hij in zijn twee jaren bij Panasonic tot niet meer dan een bescheiden handje vol zeges, in de eerste koersweken van 1993 overtreft hij dat aantal meteen. Het paars-roze shirt van Lampre, met daarboven het glunderende hoofd van Maurizio Fondriest, prijkt veelvuldig op de sportpagina’s van La Gazzetta dello Sport, onder meer na twee etappes in de Tirreno-Adriatico, waar de vader in spe ook meteen het eindklassement mee grist. De nacht voor Milaan-Sanremo doet Fondriest geen oog dicht. Hij heeft iets anders aan zijn hoofd. Rond half vier in de ochtend, nog geen zes uur voor de start van La Primavera, komt zijn kerngezonde dochter Maria Vittoria ter wereld. De krachten van nieuw leven verdrijven het slaapgebrek en doen een bom aan energie ontploffen in het lijf van de kersverse vader. Als een omvangrijke groep favorieten de Poggio opstuift, kost het Fondriest nauwelijks moeite nog eens te versnellen, zich los te maken van zijn concurrenten en over koploper Iñaki Gastón heen te stuiven. Na het ronden van de top stort de Italiaan zich naar beneden in de richting van Sanremo. Dalen kun je het nauwelijks noemen, eerder een cursus laagvliegen per fiets. Wie denkt dat het vaderschap zorgt voor terughoudendheid in gevaarlijke situaties, kent duidelijk Maurizio Fondriest niet. Terwijl Peter Post nog eens hartgrondig vloekt en zich afvraagt waarom de Italiaan zoiets nou nooit deed in het shirt van Panasonic, wint de dolgelukkige papa van de kleine Maria Vittoria, iets meer dan twaalf uur na haar geboorte, Milaan-Sanremo. Pas als Fondriest na afloop te kennen geeft dat zijn tijd in Nederlandse dienst hem een veel completere en betere renner heeft gemaakt, kan Peter Post weer een beetje lachen.