Foto Ray Rogers / Creative Commons / Wikimedia
Verjaardagskalender 20 februari: Lawson Craddock (1992)
Door de Vendée rijdt een gehavende renner, eenzaam en alleen. Zijn deels met wit verband omhulde lichaam maakt dat toeschouwers liever hun blik afwenden. Wie toch kijkt ziet tussen de zwachtels en gaasjes meerdere schaafplekken en bloeduitstortingen. Iemand die niet beter weet of geen notie heeft van de context, zou kunnen denken dat de man in kwestie een misdrijf heeft overleefd of slachtoffer is geworden van een ontgroening of andere macabere grap. Niets is echter minder waar. Een dag eerder is Lawson Craddock, in de eerste Touretappe van 2018, op niets ontziende wijze in contact gekomen met het Franse asfalt. Pal na een van de ravitailleringszones kan de Amerikaan een over de grond stuiterende bidon niet meer ontwijken en rijdt met zijn fiets vol over het voorwerp heen. Volledig verrast door het onverwachte obstakel wordt Craddock voorover gekatapulteerd en verdwijnt tussen de toeschouwers in de berm. Met een van pijn verwrongen en bovenal hevig bebloed gezicht doet hij datgene dat elke renner, als ware hij een robot, doet na een valpartij. Hij klimt weer op het zadel en vervolgt zijn weg. Bijna acht minuten na ritwinnaar Fernando Gaviria sukkelt Craddock over de finish in Fontenay-le-Comte. Enkele uren later zijn de in het ziekenhuis gemaakte röntgenfoto’s onverbiddelijk. Er zit een breukje in het linkerschouderblad van de renner van Team EF Education First. Voor veel renners reden genoeg om de Tour, of welke koers dan ook, onmiddellijk te verlaten, maar Lawson Craddock wil er niets van weten.
Foto Ray Rogers / Creative Commons / WikimediaOp Bagnères-de-Luchon rijdt een gehavende renner. Niet helemaal alleen, want ploeggenoot Sep Vanmarcke houdt hem, helemaal achter in de omvangrijke ‘bus’ die de Pyreneeënreus op rijdt, gezelschap. Het is zeventien dagen na die vreselijke val van Lawson Craddock in de eerste Touretappe en de Amerikaan is nog altijd in koers. Aan opgeven heeft hij weliswaar veelvuldig gedacht, maar de daad bij het woord voegen is vooralsnog onnodig. Craddock is een onverwoestbare ijzervreter, uit hardhout gesneden. Hij is zichtbaar iets hersteld van zijn verwondingen, draagt minder verband en ook de schaafwonden zijn niet meer zo goed te zien als daags na de valpartij. Pijnlijke grimassen trekt hij nog altijd volop. De Tour van 2018 is ruim over de helft en de Amerikaan wil nog steeds niet opgeven. Bovendien heeft hij, ondanks dat hij, door de staat waarin zijn lijf verkeert, maar van weinig waarde kan zijn voor de ploeg, een doel. Zeg gerust, een missie. Een heldere reden om de pijn te verbijten en door te gaan tot Parijs. Tot het bitterende einde van de Tour.
Op de Champs-Élysées rijdt een gehavende renner. Eenzaam en alleen is hij niet. Het tempo dat het peloton aanhoudt bij de eerste doorkomst van de reeks plaatselijke rondjes door Parijs, is alleszins te volgen. Gelukkig maar, want veel energie zit er niet meer in het lijf van Lawson Craddock. De Tour is voor iedere renner een forse aanslag op het fysiek en als een lichaam dan ook nog veel krachten moet aanboren om te herstellen van een flinke valpartij, blijft er bar weinig over in de tank. Desondanks heeft Craddock volhard. Gevochten voor elke kilometer. De klus is bijna geklaard en de nog altijd zichtbaar gewonde renner heeft zich voorgenomen om, zodra het peloton versnelt in aanloop naar de onvermijdelijke massasprint, zich te laten lossen en in zijn eigen tempo naar de finish te rijden. Zijn missie om, ondanks zijn val op de eerste dag, Parijs te halen is geslaagd. Met verve. En altijd was er die ene stip aan de horizon. Daags na de val, toen de Amerikaan aangaf niet te willen opgeven, maar zich tegelijkertijd realiseerde bar weinig voor zijn ploeg te kunnen beteken, laat staan zelf voor succes te kunnen rijden, besloot hij de bakens te verzetten. Een eigen doel te stellen. Craddock kondigt aan na elke etappe die hij uitrijdt 100 dollar te doneren voor het Alkek Velodrome in zijn geboorteplaats Houston. De wielerbaan is in 2017 door orkaan Harvey bijna geheel weggeblazen. Uiteraard zijn fans en andere geïnteresseerden van harte welkom een donatie te storten. De rode lantaarndrager is de ideale ambassadeur van de inzamelingsactie. De nummer laatst in de Tour – Craddock is de enige in de Tourgeschiedenis die de hele ronde op de laatste plek van het algemeen klassement staat – zamelt een bedrag in van maar liefst 192.000 dollar. Het was het drie weken lang extreem afzien en pijn lijden meer dan waard, zal hij na afloop zeggen.
Ook jarig vandaag:
- Martin Toft Madsen (1985)
- David Delrieu (1973)
- Antonia Niedermaier (2003)
- Yevgeni Fedorov (2000)
- Andrea Tonti (1976)