Verjaardagskalender 26 april: Philippe Chevallier (1961)

De Tour de France van 1983 is net tien dagen op weg als het peloton een klassieke etappe voor de kiezen krijgt. Die tussen Bordeaux en Pau. De Pyreneeën doemen in de verte op, de latere Tourwinnaar Laurent Fignon moet zijn succestocht naar het geel nog beginnen, titelverdediger Bernard Hinault schittert door afwezigheid en dus mag een knecht uit de Renault-ploeg, waar de beide Fransen voor uitkomen, zijn kans wagen. Die waterdrager, om het maar even oneerbiedig te zeggen, heet dus Philippe Chevallier. Een 22-jarige neoprof uit Annemasse, in het Oost-Franse departement Haute-Savoie. Na 113 van de die dag te rijden 207 kilometer had de Fransman een demarrage geplaatst, maar geen ruimte van het peloton gekregen om weg te rijden. De aanhouder wint en dus probeert de Renault-renner het vijf kilometer verderop nogmaals en krijgt dan wel de zegen van zijn collega’s. In het pre-oortjestijdperk is echter niet iedereen in het peloton goed ingelicht over de stand van zaken in de koers. Chevallier bouwt een voorsprong op van een slordige tien minuten, maar lang niet alle renners zijn op de hoogte. Sterker nog, menigeen weet niet eens dat er überhaupt een eenzame vluchter verwoed probeert Pau als eerste te bereiken.

Henk Lubberding is een van die renners. Op twintig kilometer van de aankomst komt de wegkapitein van TI-Raleigh naast zijn jonge ploeggenoot Veldscholten rijden en gebiedt hem te demarreren. De Tukker voert de opdracht zonder tegenspraak uit. Met een korte krachtsinspanning rijdt hij weg uit het peloton en begint aan een solo, die in werkelijkheid een ‘chasse patate’ is. Veldscholten ontdekt dat echter pas als het al veel te laat is. Twee minuten en zevenendertig seconden nadat Philippe Chevallier zegevierend over de aankomstlijn in Pau is gereden, komt de Nederlander op een bijna identieke manier over de finish. De prijs voor de beste imitatie van een ritwinnaar gaat die dag naar Veldscholten, maar de echte winnaar staat dan al op het punt het podium op te stappen en de loftuitingen in ontvangst te nemen. Terwijl het peloton vlak na Veldscholten over de finish dendert, wordt de onfortuinlijke en vooral onwetende TI-Raleigh-renner opgevangen door journalisten. Wat het voor zin had dat hij zich kilometers lang uit de naad reed voor een tweede plek, met het peloton op de hielen? En waarom dat juichen? ‘Omdat ik win’, is het even droge als nuchtere antwoord van de Nederlander, maar zodra de onvermijdelijke wedervraag volgt kan Veldscholten wel door de grond zakken. Wist hij dan niet dat Chevallier de hele dag in de aanval had gereden en de ritwinnaar is? Nou, nee dus. Die middag kan de TI-Raleigh-renner het simpelweg niet opbrengen de daadwerkelijke ritwinnaar met zijn succes te feliciteren. De teleurstelling en frustraties zijn er simpelweg te groot en te vers voor. Of Veldscholten dik vier decennia later een verjaardagwens naar zijn kwelgeest van destijds stuurt, is voor ons een vraag en voor hem een weet. Dikke kans dat bij het horen of het lezen van de naam Philippe Chevallier de rillingen toch nog steeds zachtjes over zijn rug beginnen te lopen, zoals bij Commissioner Dreyfus uit de Pink Panther-films, wanneer die de naam Clouseau hoorde.