Foto Eric HOUDAS - Eigen werk, CC BY-SA 3.0
Verjaardagskalender 31 januari: Rolf Järmann (1966)
Terwijl Herman Krott ‘volgauto 1’ onder het doek van de laatste kilometer door stuurt, giert de adrenaline door zijn lijf. Een mengeling van voorpret en spanning heeft zich meester gemaakt van het lichaam van de koersdirecteur. Zijn hartslag is minstens net zo hoog als die van de renners die hij volgt. Twee koplopers, die weldra zullen gaan sprinten om de winst in de 28ste editie van de Amstel Gold Race. De wens die Krott al een aantal jaren koestert, lijkt zowaar uit te gaan komen. Nooit eerder werd de grootste Nederlandse eendagswedstrijd door een Italiaan gewonnen. Achter het stuur van volgauto 1 oefent Krott in zichzelf heel zachtjes het woord ‘congratulazioni’. ‘Gefeliciteerd’, in het Italiaans. Terwijl de koplopers zich in gang trekken en hun eindsprint inzetten, voelt de koersdirecteur hoe de zenuwen zijn mond droger maken. Twee klamme handen knijpen steeds steviger in het stuur van de Mercedes. Over enkele seconden zal regerend wereldkampioen Gianni Bugno de aankomstlijn op de Maasboulevard in Maastricht als eerste passeren. Eindelijk de Italiaanse winnaar waar Krott zo lang vurig op hoopt. Althans, dat is de verwachting. Als Bugno in de laatste honderden meters niets overkomt moet hij zijn medevluchter Rolf Järmann met gemak kunnen verslaan.
De Zwitser uit de Ariostea-ploeg is nu niet bepaald een veel-winnaar, maar maakt in de Amstel Gold Race van 1993 een buitengewoon sterke indruk. Op de Cauberg, die dat jaar op zo’n vijftig kilometer van de aankomst ligt, opent Järmann met een korte, maar venijnige demarrage de finale. Uitgerekend op de plaats waar de Zwitser een jaar eerder, tijdens zijn debuut in de Limburgse heuvelklassieker, nog in de remmen kneep en in de bezemwagen verdween. In de afdaling sluiten Adrie van der Poel en Jens Heppner bij hem aan en nog voor dat de Hallembaye opdoemt, meldt ook regerend wereldkampioen Bugno zich van voren. Tegen zijn dadendrang is alleen Järmann opgewassen en zo rijden twee koplopers Maastricht binnen. Bugno gaf eerder geen krimp toen de Zwitser aanzette op de Sint-Pietersberg. Met speels gemak kwam de Italiaan terug op het achterwiel van zijn rivaal. Op de top had Herman Krott opgelucht adem gehaald. ‘Nu kan de overwinning Bugno toch niet meer ontgaan?!’, verwachtte hij. Terwijl een steeds sterker gevoel van euforie bij de koersdirecteur opborrelt, voelt hij ook de spanning stijgen als de laatste honderden meters aanbreken. “Waarom dringt Bugno die Järmann niet de kop op?”, vraagt Krott zich af. “Is hij zo sterk dat hij die verdraaide Zwitser opvangt in de sprint en hem geen kans geeft langszij te komen?”
Järmann trapt duidelijk zichtbaar een zwaarder verzet, maar het tempo dat Bugno dicteert ligt hoog genoeg om moeiteloos een tempoversnelling te kunnen plaatsen. Järmann hijst zich uit het zadel, zet even aan en manoeuvreert zijn fiets naar links. Naast die van Bugno. De lichtere pedaaltred van de Italiaan maakt dat hij Järmann een kleine voorsprong moet geven. De lengte van één enkel wiel, meer is het niet. Maar de finishlijn nadert snel. Achter de twee sprintende renners houdt Herman Krott in volgauto 1 zijn adem in. Aan de afstand tussen zijn voorbumper en de twee achterwielen die voor hem uit schieten, kan hij duidelijk aflezen wie voorop ligt. En dus ook wie wint. Wereldkampioen Bugno verslikt zich in stoemper Järmann. Pas na het passeren van de finishlijn durft de Zwitser zijn rechterarm bescheiden in de lucht te steken. In de auto achter hem klinkt een vloek. “Weer geen Italiaan….”, verzucht Herman Krott. Als de koersdirecteur even later op het podium de winnaar feliciteert, laat Järmann merken niet alleen ad rem te zijn op de fiets. “Ik weet dat u graag een Italiaanse winnaar wilde, maar laat ik u vertellen dat er ook nog nooit eerder een Zwitser won”, fluistert hij Krott toe. Pas in 1996, uitgerekend het jaar dat Leo van Vliet het stokje van Herman Krott heeft overgenomen en zich voor het eerst koersdirecteur van de Amstel Gold Race mag noemen, wint voor het eerst een Italiaan, Stefano Zanini, en is de jarenlange ‘Italiaanse vloek’ opgeheven. Rolf Järmann zal de Amstel Gold Race in 1998 voor de tweede keer winnen.