Foto Thomas Ducroquet

Wielercultuur

Verjaardagskalender 5 mei: Nick Nuyens (1980)

Fabian Cancellara vertrouwt het niet. Spartacus. De Beer van Bern. De renner in wiens beide dijbenen twee onzichtbare luikjes lijken te zitten waarachter een paar dikke long-life batterijen schuil gaan, die de Zwitser veranderen in een haast onvermurwbare machine. Maar nu de Ronde van Vlaanderen van 2011 haar finale in gaat, voelt Cancellara dat de krachten langzaam uit zijn lijf wegebben. Heel vreemd is het niet. De krachtpatser rijdt al kilometers lang in de aanval en heeft enige tijd geleden de laatste druppel uit zijn bidon z’n slokdarm in laten glijden. Verwoede pogingen om bij andere ploegen een volle drinkbus te bietsen zijn op niets uitgelopen. Menig ploegleider of verzorger negeerde de bedelende Zwitser. Vandaag, in Vlaanderens Mooiste, is het Cancellara tegen de rest.

Bovendien kleeft aan zijn achterwiel nog een extra last. Sylvain Chavanel laat zich al geruime tijd gewillig meevoeren. De Fransman van QuickStep maakt de hele dag een ijzersterke indruk en doordat hij zich kan beroepen op de aanwezigheid van ploeggenoot Tom Boonen in de achtervolgende groep, verzuimt hij kopwerk te doen. Chavanel spaart duidelijk zijn krachten om er op een bepaald moment vandoor te snellen. Cancellara vertrouwt dus niet alleen zichzelf niet, ook de snode plannen van zijn metgezel zinnen hem niet. Het noopt de Zwitser tot iets dat het beste een combinatie van overmacht, inzinking, wantrouwen en ‘damage control’ kan worden genoemd.

In aanloop naar de Muur van Geraardsbergen houdt hij zijn benen stil. Cancellara kan niet veel beter, maar wil ook krachten sparen om niet door zijn Franse metgezel gelost te worden. Liever laat hij zich bijhalen om zo schadevrij mogelijk over de Muur te geraken en het later normaals te proberen. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Mits zijn inzinking tijdelijk van aard en vooral van korte duur zal zijn, vanzelfsprekend. De voorsprong die Chavanel en hij hadden heeft een hogere verdampingssnelheid dan benzine. Terwijl Sporza-commentatoren Michel Wuyts en José De Cauwer hardop filosoferen of er wellicht iets mis is met de tijdwaarneming, verliest het koppel Cancellera – Chavanel in amper drie kilometer meer dan een halve minuut voorsprong. Ineens keert een grote groep van renners die zich noodgedwongen al hadden verzoend met het rijden voor de derde plek, terug in kansrijke positie. Nick Nuyens is een van hen.

De Belg, voor het eerste seizoen in dienst van het Deense Team Saxo Bank van Bjarne Riis, is getergd. De aanhoudende kritieken dat Nuyens de hooggespannen verwachtingen maar niet weet in te lossen, raken de renner. Enkele jaren eerder werd in hem, na knappe overwinningen in de Omloop Het Volk (2005) en Kuurne-Brussel-Kuurne (2006) nog een potentiële winnaar van grote eendagskoersen gezien, maar in de twee jaren dat Nuyens bij de Rabobank-ploeg als kopman in de Vlaamse klassiekers werd uitgespeeld, was dat er nooit uitgekomen. Een tweede plek in de Ronde van Vlaanderen van 2008, nog namens Cofidis, is Nuyens’ meest indrukwekkende prestatie. Nu drie jaar later Cancellara en Chavanel op de eerste hectometers van de Muur van Geraardsbergen plotseling worden ingelopen alsof ze twee senioren zijn die op hun gemak naar de kroeg fietsen om er een paar kopstootjes achterover te slaan, stijgt het zelfvertrouwen van de Belg met iedere meter die hij dichterbij de koplopers komt. Nuyens is in goede doen. Anderhalve week eerder heeft hij in Dwars door Vlaanderen bewezen nog altijd te weten wat winnen is.

Als Cancellara, na wat broodnodige vochtinname en een herstelperiode van enkele kilometers, in de slotfase van de Ronde aantoont hoe snel je een inzinking te boven kunt komen, neemt niet alleen Chavanel zijn inmiddels vertrouwde positie in het wiel van zijn eerdere medevluchter weer in, ook Nuyens is attent. Ineens zit de Belg in een unieke, kansrijke positie. In een sprint is hij op voorhand al verre van traag en na een loodzware klassieker als de Ronde van Vlaanderen al helemaal niet. Op de hielen gezeten door een achtervolgende groep met onder anderen Philip Gilbert en Tom Boonen – het alibi van Chavanel om opnieuw zo min mogelijk op kop te hoeven komen – trappen de koplopers stevig door in de richting van Meerbeke.

Het is de laatste keer dat de Ronde van Vlaanderen aankomt in het Oost-Vlaamse dorp en daarmee ook voor het laatst dat de Muur van Geraardsbergen en de Bosberg de scherprechters zijn in de slotfase. Vanaf 2012 zal de Vlaamse Hoogmis een nieuw parcours kennen en ligt de finish in Oudenaarde. Nu terug naar Meerbeke. Daar bewijst Nuyens voor de tweede maal in elf dagen tijd wel degelijk te weten wat winnen is. Cancellara zet de sprint van kop af aan, bevreesd dat de snel opgerukte Boonen, Gilbert en een tiental anderen, in de slotmeters nog over hem en zijn twee vluchtmakkers heen zullen denderen. De batterijen in de turbodijen van de Zwitser zijn zichtbaar nog niet helemaal opgeladen. Cancellara kan zijn snelheid niet vasthouden en wordt verschalkt door zowel Nuyens als Chavanel.

Die laatste, de hele dag de sterkste man in koers, komt in de sprint net te kort tegen Nuyens. Leek de Belg vijftien kilometer eerder nog voor niet meer dan de derde plek te rijden, dankzij de miraculeuze slotfase staat hij nog geen half uur later plotsklaps als winnaar op het podium in Meerbeke. Zijn criticasters houden zich muisstil. De zege van Nuyens krijgt extra glans als Sporza ‘s avonds de beelden toont van hetgeen zich op het moment dat de Belg over de aankomstlijn reed, afspeelde in de ploegleidersauto van Team Saxo Bank. Een camera op het dashboard legde beelden haarscherp vast. Ze zullen uiteindelijk vaker worden vertoond dan de sprint van Nuyens tegen Chavanel en Cancellara en daardoor een prominentere plek in het collectief geheugen opeisen.

De gespannen gezichten van teammanager Bjarne Riis en ploegleider Tristan Hoffman, die de apotheose van de ronde op een klein beeldscherm gadeslaan, gevolgd door hun ontlading, is legendarisch. Samen met de mécanicien en de verzorger van Team Saxo Bank, die op de achterbank zitten, bewijzen zij met z’n vieren dat je in de kleine ruimte van een auto met gemak een groot feest kan vieren. Aan elke student die ooit heeft gedacht dat zijn kamer te krap zou zijn om er drie vrienden uit te nodigen voor een huisfeestje, toont het kwartet vanuit de ploegleidersauto ondubbelzinnig het tegendeel.

Bekijk ook van Vincent de Lijser

Verjaardagskalender 5 mei: Nick Nuyens (1980)

Wielercultuur

Uit het archief: Cees Lute: bijna-vergeten ritwinnaar in de Giro

Wielercultuur