Foto pr-kaart C&A-ploeg (1978)
Verjaardagskalender 6 februari: Guido Van Calster (1956)
Het zou een perfect script voor een pindakaasreclame op televisie kunnen zijn. Een jong Vlaams jochie dat op een bakfiets, zwaar trappend, door de straten trekt om kolen te verkopen aan zijn dorpsgenoten in Scherpenheuvel. Achter een van de deuren biedt een klant de jongen spontaan een boterham met pindakaas aan en werpt op: ‘zo, jij wilt later vast kolenboer worden?!’ Waarna het mannetje er, net zoals Evert van Benthem, Pieter van den Hoogenband of Robin van Persie in de televisiereclames die rond hen en hun sport werden gemaakt, er gedecideerd en vol ambitie aan toevoegt ‘en wielrenner!’ Tot aan zijn eenentwintigste levensjaar weet Guido Van Calster niet veel beter dan dat een baan als kolenboer daadwerkelijk het leeuwendeel van zijn leven zal gaan invullen. Dat is immers het bedrijf van zijn vader en ondanks dat Guido de jongste is van zeven kinderen, lijkt hij de meest geschikte kandidaat om het familiebedrijf over te nemen. Kolen, dus. En een café, dat ook nog. Want dat baten zijn ouders namelijk uit op momenten dat er even geen kolen rond te hoeven worden gebracht. Voor koersen, waar Guido als tiener bepaald niet onverdienstelijk aan meedoet, zal er weldra weinig tot geen tijd meer zijn. Tenminste, dat is zijn verwachting.
Foto pr-kaart C&A-ploeg (1978)Zijn jeugddroom prof te worden koestert Guido eigenlijk al niet meer, als eind 1977, terwijl hij in de achtertuin van zijn ouderlijk huis aan zijn racefiets zit te sleutelen, zijn moeder plotseling opgewonden naar buiten stormt. De telefoon heeft Guido zo-even wel degelijk horen rinkelen, maar er verder geen aandacht aan geschonken. Met overslaande stem verkondigt mama Van Calster dat niemand minder dan Eddy Merckx aan de andere kant van de lijn hangt. Guido denkt in eerste instantie aan een grap. Merckx kent hij toch vooral van de televisie en uit de krant, maar als hij uiteindelijk naar binnen gaat en de telefoonhoorn van het dressoir pakt, hoort hij wel degelijk de stem van De Kannibaal. Of Van Calster misschien zin heeft om prof te worden in de nieuwe C&A-ploeg, die in 1978 rond Merckx gevormd zal worden. Het is de laatste keer in het leven van Guido Van Calster dat hij aan het rondbrengen van kolen denkt. Alsof hem zojuist een huwelijksaanzoek is gedaan, beantwoordt de 21-jarige renner de gestelde vraag met een volmondig ‘ja’. Dat ene woordje van niet meer dan twee letters zorgt ervoor dat het leven van de beoogd kolenboer een geheel nieuwe wending krijgt.
Ondanks dat Merckx en Van Calster slechts enkele koersen samen zullen rijden – Merckx beëindigt zijn actieve loopbaan in het voorjaar van 1978 vrij plotseling – zal de neoprof uit Scherpenzeel decennia lang deel blijven uitmaken van het profpeloton. Eerst als renner, en vervolgens onder meer als assistent-ploegleider en pr-manager bij de TVM-ploeg van Cees Priem. Ook fungeert Van Calster later veelvuldig als motard voor de verslaggevers van zowel de NOS als Sporza en als in Vlaamse koersen een neutrale motor een onfortuinlijke renner komt voorzien van een nieuw wiel, zou het zomaar kunnen dat onder de helm van de bestuurder, onherkenbaar voor de televisiecamera’s en dus voor de kijker, het hoofd van Van Calster schuil gaat. Zonder dat ene, alles veranderende, telefoontje van Eddy Merckx zou Guido Van Calster nooit beroepsrenner zijn geworden. Dan waren zijn twee ritzeges in de Vuelta van 1984 plus de blauwe trui van het puntenklassement dat jaar naar een ander gegaan, net als een fraaie reeks top 10-klasseringen in grote voorjaarsklassiekers en in 1981 ook al eens op het WK. Niet slecht voor iemand die als jochie voorbestemd was kolenboer te worden.