Foto Geof Sheppard
Verjaardagskalender 9 juli: Hugh Carthy (1994)
Zeven in het fuchsia-roze tenue van EF Education First gehulde renners zitten er wat verslagen bij. Het is dat ze allemaal een mondkapje op hun gezicht hebben, anders zouden hun ontevreden blikken nog duidelijker zichtbaar zijn. Gelaten luisteren ze naar wat de ploegleiding te vertellen heeft, maar nieuw is hetgeen er gezegd wordt niet. De kopman van de Amerikaanse ploeg zal de vierde Vuelta-etappe van 2020 niet meer aanvangen. Door de coronapandemie voelde het wielerseizoen toch al vreemd aan – het is intussen bijna november en de Spaanse ronde is pas net van start gegaan – dit kan er ook nog wel bij.
Drie dagen eerder, in de openingsetappe tussen Irat en Arrate, is Daniel Felipe Martínez hardhandig in contact gekomen met het Baskische asfalt. De Colombiaan was na zijn onfortuinlijke valpartij wel weer op de fiets gestapt en zelfs bij het peloton aangesloten, maar toen de favorieten op de nimmer vlakke Spaanse wegen gas waren gaan geven, was hij alsnog gelost en had vier minuten verloren. Het zette op de openingsdag onmiddellijk een dikke streep onder de klassementsaspiraties van de EF Education First-ploeg.
Tot overmaat van ramp was ook schaduwkopman Michael Woods ten val gekomen en had eveneens tijd verloren. Waar zijn kwetsuren meevielen, was Martínez er slechter aan toe. De gehavende renner zou nog twee dagen met de grootst mogelijke moeite achter het peloton aan kachelen, maar op de ochtend van de vierde etappe besloot de kopman zichzelf uit zijn lijden te verlossen en niet meer van start te gaan. Doelloos staren zijn zeven overgebleven ploeggenoten voor zich uit als ze in de teambus naar de briefing luisteren.
Natuurlijk, vrijbuiter Woods heeft zijn ambities om een etappe te winnen nog niet terzijde geschoven, maar wat moet de ploeg verder?! Als er vanuit de leiding voorzichtig geïnformeerd wordt of een van de andere renners zich goed voelt en mogelijk zelf een succes wil proberen te boeken, gaat een arm voorzichtig omhoog. Zoals je met je grote teen voorzichtig aan het badwater voelt om elk moment een terugtrekkende beweging te kunnen maken als de temperatuur te hoog of juist te laag blijkt, steekt Hugh Carthy zijn vinger in de lucht. De benen voelen goed en de Brit zou best van de gelegenheid gebruik willen maken eens voor eigen kans te rijden. Iets te verliezen heeft hij niet, dus waarom het niet eens proberen?!
Met terugwerkende kracht is de aarzeling waarmee Carthy op vrijdag 23 oktober 2020 in de teambus van EF Education First zijn hand opsteekt, niet veel meer dan valse bescheidenheid. Hetzelfde kan worden gezegd over de bedompte sfeer binnen de ploeg en de doelloze blikken. Als na achttien etappes – de Vuelta van 2020 is als gevolg van de pandemie enkele dagen korter dan gebruikelijk – de balans wordt opgemaakt, heeft de Amerikaanse ploeg liefst drie dagzeges geboekt. Niet alleen Woods maakt zijn droom een rit te winnen waar. In de slotdagen slaat Magnus Cort Nielsen toe.
De mooiste van de drie etappeoverwinningen is dan al geboekt. Op de zo gevreesde Alto de El Angliru is het uitgerekend Hugh Carthy die toeslaat. De Brit rekent genadeloos af met elk van zijn opponenten op de monsterlijke klim, die met een gemiddeld stijgingspercentage van boven de 10% en slotkilometers over een onverhard ‘geitenpad’, een ware marteling is. De gelegenheidskopman van EF Education First dendert echter omhoog in een tempo alsof hij in het Zuid-Limburgse heuvelland rond rijdt.
Dat Carthy een van de tien renners is die samen de voorste groep vormen, als het wegdek geleidelijk aan steeds meer begint op te lopen, ten teken dat de beklimming van de Angliru aanstonds zal beginnen, is dan geen verrassing meer. Terwijl Martínez zich in de openingsetappe, kort na zijn valpartij, een weg zwoegde naar de aankomst had Carthy de belangen van EF Education First alvast keurig behartigd en was als zevende gefinisht, luttele tellen achter ritwinnaar Primož Roglič en klassementsfavorieten als Richard Carapaz en Enric Mas.
In de daaropvolgende anderhalve week was de Brit niet uit de top van de algemene rangschikking weg geweest. Sterker, hij was geleidelijk aan enkele posities omhoog geklommen. In de eerste meters van de Angliru is Carthy eerder een vaste waarde dan een verrassing. Bovendien kan de Brit nog bogen op de aanwezigheid van ploeggenoot Woods. Die heeft vijf dagen eerder de zevende etappe gewonnen en barst sindsdien van het moraal. Kilometerslang rijdt het groepje van tien gezamenlijk omhoog, maar op 3,5 kilometer van de top vindt Mas zoveel eendracht te veel van het goede.
De Spanjaard spurt, voor zover daar op de steile flanken sprake van kan zijn, weg bij zijn gezelschap. Klassementsleider Roglič kan niet harder en verzoekt helper Sepp Kuss in te houden, terwijl Carthy samen met Aleksandr Vlasov naar de koploper springt. Ook Carapaz sluit aan. Als de denkbeeldige stofwolken, die het man-tegen-man gevecht op de loodzware klim veroorzaakt, optrekken, blijkt Carthy de sterkste. In de slotkilometer weet hij Mas, Carapaz en de al afgehaakte Vlasov te lossen om in een bloedstollend tempo naar boven te soleren.
Waar de Brit ruim een week eerder nog aarzelend en bescheiden zijn hand opstak toen in de teambus werd geïnformeerd naar wie ‘ad interim’ het kopmanschap binnen de ploeg op zich wilde nemen, komt Carthy op de Angliru zelfverzekerd ogend over de finish. Een week later eindigt hij als derde in het klassement, met de koninginnenrit op die monsterlijke berg op zak. Het zou uiteindelijk een van de meest succesvolle Vuelta-edities zijn voor EF Education First.