Foto Maurice Terryn / KOERS. Museum van de Wielersport
Weemoed onder de wielen
De weemoed van september. Elke avond bezuinigt de hemel op licht, elke ochtend gaat het licht spaarzamer aan. De laatste restjes van de zomer, die soms nog verrassende bonusdagen uitknijpt. De tijd van knisperend herfstblad en bruinige bieren komt er weer aan. In je achterhoofd klinken al de diepdonkere stemmen van mannen als Eddie Vedder, Matt Berninger en hun genregenoten. Stemmig en bedachtzaam. Maar nu koester je nog heel even dat zomergevoel en de kracht van getrainde zomerbenen.
Gaan fietsen in de avonduren is bijna een liveversie geworden van Doet-ie ’t of doet-ie ’t niet, maar dan gelukkig zonder Peter-Jan Rens. Die rol van quizmaster mag je zelf pakken. Twijfelend of het nog past in de overgang van werktijd naar vrije avond. Lukt het nog voor de schemering? Is het nog wel de moeite waard? Die interne clash. Should I stay or should I go now? Gaan is de beste keuze. Want het stelt nooit teleur. Mooi zacht licht, gouden uren, langzaam overgaand in zonsondergang en het schemergebied dat nog net daarachter zit. Met de maan als oplichtend baken. Rustige wegen, waarop je nog een enkeling tegenkomt. Met het duister op je hielen trap je, trap je, trap je. Als een bezetene. Om maar zo snel als mogelijk thuis te komen. In gedachte hoor je je moeder zeggen: “Voor het donker thuis, jongen!”
De kracht zit niet in het lengte van de rit. Daar is geen tijd meer voor. Het is het andere licht op bekende plekken dat deel van de magie vormt. De intensiteit. Je zet koers via Strabrechtse Heide, Malpie of eender welk bos- of heidegebied in jouw achtertuin ligt. Daar waar ook bijna de avondklok valt en de natuur rust gegund krijgt. Nog even zoeven, nog even zweven over het asfalt. Het koppie leegmaken, de benen vol.
En binnenkort, als de bladeren nog wat harder onder je banden knisperen, het licht nog een paar tinten zachter is en de klok definitief herfsttijden slaat hebben we weer een andere aanleiding om die fietstocht in te plannen. Op een plek in de agenda waar het net nog wél past. Want elke keer dat je twijfelt en toch gaat is een overwinning op jezelf.