Site pictogram HET IS KOERS!

Wij zijn niet meer alleen

SchaatsersEr bekruipt me de laatste tijd een heimelijk maar tevreden gevoel. Ik knik minzaam als ik de berichten op sportwebsites zie. Opwinding op tv begroet ik met een stiekeme grijns. Columns lees ik met ingetogen maar instemmend gemompel. Achteroverleunend in mijn bureaustoel zie ik fans, commentatoren en sporters worstelen, ongemakkelijk kijken en om de hete brij heen draaien. En eigenlijk lieg ik dan nog een beetje. Want laat ik het maar gewoon toegeven: ik geniet met volle teugen.

Waarvan? Van de Russische schaatser Lisin en zijn epo. Van Johann Olav Koss en Francesco Conconi. Laat maar komen die berichten. Kom maar op met de speculaties. Hier met die roddels! Meer meer meer!

Schaatscommentator Martin Hersman was dit weekend in Thialf heerlijk bezig. Nadat hij had gemeld dat de 33 (!)-jarige Lisin zijn persoonlijk record op de tien kilometer met meer dan een halve minuut had verbeterd, vertelde Hersman met droge ogen dat schaatsen ‘heel anders’ is als wielrennen. Nee, bij schaatsen ging het om techniek en kracht. Ik rolde gierend van het lachen over mijn bureau. Echt, die halve minuut kwam heus niet door de epo! Ook Ireen Wüst herhaalde de boodschap nog maar eens. Wielrennen was gewoon ‘domme kracht’, dan had je dus wél baat bij epo. Bij schaatsen was het echt anders. Ik wilde Ireen een knuffel geven. Och meis, echt? Geloof je het nu zelf? Toen ik een Russische coach zag vertellen dat Lisin ‘nooit bij de ploeg had gehoord’ verslikte ik me in mijn koffie. O heerlijk wielercliché! De eenling, ‘hij handelde op eigen initiatief’.

Begrijp me niet verkeerd, ik hou van schaatsen. Als klein meisje hield ik rondetijden bij in de krant. De liefde is niet meer zo groot als vroeger, maar een fijne worldcup op een winterse zondagmiddag maakt me nog steeds blij. Dus waarom sta ik te juichen als het opeens het halve weekend over doping gaat? Simpel.

Wij zijn niet meer alleen.

Wij wielerfans, die onze sport altijd maar moeten verdedigen, konden dit weekend lekker naar een andere sport wijzen. En ja, dat is ongetwijfeld flauw en gemeen. En ook nog eens ontzettend kinderachtig. Maar potverdorie wat lucht het op. Geef het maar gewoon eerlijk toe jongens, het is heerlijk weer eens het hoofd te kunnen schudden om sporters zónder fiets. Niet netjes, niet lief en vast ook niet eerlijk. Maar o zo fijn.

Wat is omertà in het Fries trouwens?

Laatste berichten van Anne Spapens-Hamminga (alles zien)
Mobiele versie afsluiten