Geachte heer Vandenhaute,
Beste Wouter,
Toen u vorig kalenderjaar het vernieuwde parcours van de Ronde van Vlaanderen voorstelde, hield ik me plichtsgetrouw afzijdig. Niets mis met innovatie, zo vond ik, zolang het de koers maar ten goede komt. Of dat werkelijk het geval was, viel nog even af te wachten. Nu de eerste editie van de nieuwe Ronde er opzit, blijkt u evenwel mislukt in uw opzet. Hoogtijd voor evaluatie. En bijsturing, ook.
Tijdens de 96ste Ronde van Vlaanderen werden de renners 225 kilometer lang verlamd door angst voor de loodzware finale, waardoor de koers ontiegelijk lang op slot zat. Wat een verschil met het oude parcours, waarbij de debatten traditiegetrouw bij de enige beklimming van de Oude Kwaremont werden geopend. Daarna volgden schiftingen op de Paterberg (“Zie de arme Basken roepen om hun moeders!”), Koppenberg (“Zie de deuren achteraan wagenwijd openstaan!”) en op de Taaienberg. (“Zie Tommeke traditiegetrouw de benen testen!”) Waarna de echte koers nog moest beginnen.
Nu beperkten de favorieten zich tot een gezondheidswandeling tot op veertig kilometer van de meet. Boonen, Cancellara, Pozzato en Ballan peddelden broederlijk naast elkaar de Taaienberg, Berendries, Koppenberg, Oude Kwaremont (twee keer) en Paterberg (de eerste keer) naar boven. De ultieme vernedering voor het gros van de heuvelzone, waar er aan iedere kassei kilo’s koersgeschiedenis kleven. Gewoon, omdat de favorieten zich spaarden voor de lussen. En geef hen verdorie eens ongelijk.
Ach, de lussen. Ontegensprekelijk een festijn voor de plebejers en de belangrijke mensen die het peloton tot driemaal toe zagen passeren, zonder dat ze zichzelf daarvoor hoefden te verplaatsen. Ongetwijfeld ook veel geld in het laatje voor de organisatoren van de Ronde, wat de sport ten goede komt. Toch?
Voor de buis leverde de herhalingslus slechts een schabouwelijk schouwspel op. Noem me romantisch, maar net die variatie aan hellingen in de finale maken de Ronde van Vlaanderen zo speciaal, met de ultieme apotheose op de Muur. (Mogen we ondertussen weer over de Muur spreken, zonder als zaniker te worden aanzien?) Alle respect voor de Oude Kwaremont en de Paterberg, maar zij schieten in aanzien tekort.
De spanningsopbouw naar de Muur leverde sinds jaar en dag schitterende televisie op: de scherprechter, waarop duizenden toeschouwers hun kampioenen naar boven schreeuwden, scheidde de Grote van de iets minder Grote Goden. Dat allemaal in een prachtig drieluik van Vesten, Muur en Kapelmuur. Ik had nooit gedacht dat de Muur zo belangrijk was voor de Ronde van Vlaanderen, maar de eerste editie op het vernieuwde parcours heeft het echter duidelijk gemaakt: terug naar Geraardsbergen, en snel!
Ook de laatste vijftien kilometer van de nieuwe Ronde vond ik weinig impressionant. Ze leerden me hooguit dat Oudenaarde een rustieke plaats is in de Vlaamse Ardennen, met veel groen en vrouwelijke runderen. Over de uitstraling van Meerbeke kan je veel zeggen, maar er stond tenminste volk langs de kant van de weg. Rijen dik.
Beste Wouter, het is ondertussen wel duidelijk. Eenieder die een rechtschapen evaluatie maakt van de Ronde van Vlaanderen 2012, komt tot dezelfde conclusie: terug naar het oude parcours! Het strekt tot aanbeveling om het business plan daarbij af te stemmen op het sportieve luik, in plaats van vice versa.
In de hoop dat u als notoir koersliefhebber mijn bevindingen meeneemt in uw evaluatie, groet ik u.
Hoogachtend,
Ken Lambeets.
- De Dag Waarop Mijn Laatste Wielerheld Het Peloton Verliet - 24/01/2018
- De dag dat ik een quizvraag werd - 20/06/2017
- Herinneringen aan mijn Tourtijdritten - 01/07/2015
Drie keer Oude Kwaremont – Paterberg is inderdaad wat veel van het goede. Beetje criteriumachtig. En ook ik was verbaasd over de toeschouwerloze laatste kilometers. De Ronde onwaardig.
Maar de Muur terug? Mij is het om het even. Ik vond het gisteren een mooie strijd.
Mooi stuk Ken, echter ben ik het niet met u eens. Ik pleit er voor de nieuwe opzet nog 1 a 2 jaar te geven. Coureurs zullen dan wellicht een vroeger moment kiezen een serieuze aanval op te zetten. Dit jaar was het inderdaad afwachten, het lont ging pas laat in het kruitvat en valpartijen zorgde voor het verkeerde spektakel. De reden, me dunkt, is het nieuwe, het onbekende. Dat zal volgend jaar al minder zijn en over 2 jaar geheel verdwenen.
De Muur. Die mooie muur. Die verdient een eigen koers. Een eigen aankomst óp de muur. Een eigen Waalse Pijl met zijn muur van Hoei (liever Huy maar dat is vloeken in de kerk tegen een Nederlandstalige Belg ;-). Het moet uiteraard geen doordeweekse koers zijn maar een zondagskoers. Dat cachet verdient de Muur.
1. Dat er langs de kant van de weg weinig toeschouwers stonden tijdens de laatste kilometers klopt. Die stonden nu met zijn allen in het centrum van Oudenaarde te kijken aar grote schermen, stukken aangenamer om de finale te volgen: een paar renners zijn langsflitsen is om vervolgens de eindsprint te missen is ook niet echt aangenaam. Het leek minder sfeervol op televisie. Ja, op televisie: de aanwezigen te Oudenaarde hadden nochtans veel lol. Dit in tegenstelling met de aankomst te Merbeke, waar enkele minuten na de finish het helemaal leegliep. Overigens, ik zag vroeger ook niet veel volk staan langs de kant van de weg: vanaf de top van De Muur tot Meerbeke stond er ook niemand. Enig groot verschil, zoals gezegd: er was meer sfeer in Oudenaarde dan in Meerbeke.
2. Of er echt afwachtend werd gereden? Ik heb toch heel wat aanvallen gezien in de finale. Maar goed, afwachtend rijden is een veel voorkomend iets in een klassieker. Men kan nu niet altijd en altjd en altijd maar aanvallen. Kwestie van krachten doseren.
3. Men maakt zich alleen maar druk om valpartijen als er favorieten bij betrokken zijn.
4. Een stad in de Vlaamse Ardennen als aankomst is altijd beter dan een finish op een parking met een benzinepomp.
5. Toch blijft mijn advies, zoals al geschreven in 2007, dat de aankomst bij het standbeeld van Karel Van Wijnendaele moet liggen. Om dat te doen opper ik: één lus minder, vervolgens dwars door het centrum van Oudenaarde en dan die laatste helling op. Schijnt om logisitieke redenen niet te kunnen. Zal wel.
6. Slotconclusie: het nieuwe parcours is echt wel een grote verbetering. Kan hier en daar nog wel wat worden aangepast – zie punt 5.
Helemaal eens met punt 5. Ze eindigen nu feitelijk net voor Oudenaarde op een brede verbindingsweg ipv in Oudenaarde. Trek het parcours eventueel 500 meter door en je finisht voor het Centrum van de Ronde. Maar goed, daar kunnen geen tribunes en viptenten. En dat is een commerciële keuze die ik eigenlijk ook nog wel snap. Te hopen dat die extra inkomsten ook terugvloeien naar de koersen onder de vlag van Flanders Classics.
Ik ben het totaal niet eens met je eerste punt. Als je zegt dat in de oude editie vanaf de Muur er niemand meer stond langs de weg heb je duidelijk nog niet veel naar de ronde gekeken en klets je ongelooflijk veel onzin uit je nek. Ik woon op 1 km van de bosberg (de laatste helling op het oude parcours). Jaar na jaar ging ik de gladiatoren aanschouwen en toeschreeuwen. Er was wel degelijk nog veel leven langs de weg na de passage op de muur van Geraardsbergen. Als ik even terugkijk op de ronde met het nieuwe parcour zag ik na de paterberg bijna niemand meer staan. In de laatste rechte lijn stonden pas vanaf 250 meter de mensen rijen dik. Daarvóór de eeuwige leegte. Op het oude parcours stonden de mensen vanaf de laatste 5 km al rijen dik om hun wielerhelden te aanschouwen.
Ik ben voor verandering, maar dan moet het een deftige en waardevolle verandering zijn. Mijn eerste indruk van het nieuwe parcour was gewoon saai. De renners waren op de middag al in oudenaarde om uiteindelijk daar een criterium te rijden. Pas vanaf de laatste 20 km viel er iets te beleven. De verwachtte schifting op 50 km van de meet is er niet gekomen. Ik kan begrijpen dat het bij de eerste editie de kat uit de boom kijken is. Hopelijk is dit de komende edities anders, maar ik betwijfel het eerlijk gezegd. Ik ben geen voorstander van de drie lussen, maar ik hoop dat de komende jaren de ronde terug in zijn eer wordt hersteld. Kort samengevat: een saaie koers, maar een mooie winnaar.
Meer sfeer in Oudenaarde dan Meerbeke? Ik denk dat er evenveel sfeer was in Oudenaarde als Meerbeke. Als je het einde van ronde van vlaanderen in meerbeke in levende lijve nooit hebt ondervonden, hou dan gewoon je mond ipv zo een redicule vergelijking te maken.
Ik ben het met de schrijver eens dat het geen succes was. Wat mij vooral tegenstaat is een lus in een grote klassieker. Hoe mooi het Bos van Wallers ook is ik hoef het niet twee keer in Parijs Roubaix te zien. Twee keer de Muur in de Ronde, ajb niet. Juist de afwisseling van een parcours maakt het mooi en zorgt ervoor dat het ook mooi blijft. Twee keer de Oude Kwaremont voor spek en bonen is bijna heiligschennis. Een keer en dan alles geven, daar gaat mijn hart sneller van kloppen. Voor mij is bewezen dat je van een kunstwerk af moet blijven met het doel deze nog mooier te maken. Niemand haalt het toch in zijn hoofd de Nachtwacht met nieuwe personen op te vrolijken?
Huidige route zonder Muur c.q met de “lussen” is wat mij betreft prima. Zie ook de koers zelf, er was constant actie. Nu eens niet een AGR-achtige mooi weer ontsnapping van vier nono’s – sorry Albert Timmer – met daarachter een voltallig peloton dat de kopgroep op 20km van de meet achterhaald en de rest is ’n formaliteit.
Maar inderdaad, wat een anti climax voor wat betreft het decor in de laatste 5 km’s! Pas op 420 meter voor de meet ontwaarde ik publiek op een verder voordien uitgestorven “baan”. Een koers, zeker een klassieker als de Ronde dient aan te komen binnen (!) de bebouwde kom, maakt niet uit of dat in Meerbeke, Oudenaarde of voor mijn part in de banlieues van Brussel is. Tuurlijk staan de bergskes vol met publiek maar ze moeten bijkans op sommige plekken de koers met een verrekijker volgen, zo ver worden ze van de doortochten vandaan gehouden, als ze überhaupt al beide zijden van de straat/weg kunnen benutten want holle wegen en “vips”. Soms had ik het idee naar de doortocht op de Keutenberg in de AGR te kijken vanwege het gebrek aan publiek aan de directe kant van de weg. Daar is tenminste nog prikkeldraad, in de Ronde zag ik vaak alleen maar lege hekken zonder iets erachter.
En nu ik hierboven toch de AGR aanhaalde. What the f….is dat toch in Vlaanderen met die grotere doorgaande wegen met pal naast de rijbaan een parkeerstrook en direct aansluitend het fiets/wandel pad. Niets gescheiden, geen afzetting maar wel “out of the blue” om de zoveel meter een solitair staande paal, boom, verdwaalde auto of betonnen bak. En daartussen hulpeloos in de rondte springende toeschouwers. Hoezo is de AGR gevaarlijk want altijd verkeerd geparkeerde auto’s? Hoezo is daarentegen in Vlaanderen alles zo goed geregeld met seingevers en balen stro?
Of zet die zooi duidelijk af met hekken of mijdt dit soort levensgevaarlijke wegen.
Wat dat betreft is Luik altijd weer een verademing. Daar doen ze niet aan fietspaden, parkeerbanen en bloembakken. Er is een weg, veelal in een kennelijke – lees Waalse – staat van ontbinding, en voor de rest niets.
Hopen dat het in toekomstige afleveringen van de Ronde gedaan zal zijn met het lange afwachten, is hetzelfde als hopen op de Capo Berta als scherprechter in Milaan – Sanremo.
Gewoon een goed en objectief artikel. Door sommigen zal de schrijver idd weer als een zaniker aanzien worden. ’t is soms moeilijk om gemaakte fouten te willen zien, laat staan toe te geven.
De dag voor de ronde was het al duidelijk dat de interesse voor dit parcours daalt: 5000 minder wielertoeristen dan het vorige jaar.
De Peter Van Petegem Classic die over 2 weken wordt gereden en wel de oude finale doet heeft dan weer opvallend veel meer voorinschrijvingen.
Zal wel weer repliek zijn dat het door het slechte weer komt dat er nu zaterdag minder inschrijvingen waren. Welk slecht weer ? 11 graden en droog, ideaal fietsweer.
Of weet die massa die al ingeschreven heeft voor de P V Petegem Classic nu wel al wat het weer binnen 2 weken zal zijn ?
Goed artikel over deze editie van de Ronde.
Volgend jaar wordt beter want nu kennen de renners het parcours. Als groot liefhebber van veldrijden begrijp ik de lusjes (ter plaatse zal het zalig geweest zijn), als groot liefhebber van wielrennen en tv-kijker was ik het decor bij de 2e lus al beu. Misschien volgend jaar ook ter plaatse gaan kijken ofwel…
Die muur kan er toch wel ergens in verwerkt worden… niet? ;-)
1. Een gezondheidswandeling met 42km/u? Kom nou!
2. Schiftingen op het oude parkoers? Ik kan me een pàk rondes indenken waar de favorieten gegroepeerd aan de voet van de Muur arriveerden. Dat heeft meer met de koerstactiek te maken dan met de aard van het parkoers: het is gewoonte geworden om vooraan te ‘wachten’ op terugkerende werkkrachten.
3. Ik vond de driedubbele beklimming van Oude Kwaremont/Paterberg net interessant: je moet eens kijken hoe de impact van zo’n helling veranderd doorheen de wedstrijd. Het leek met momenten op een wereldkampioenschap, niet?
4. Weinig aanzien in vgl met Muur? Bwa, alles went. Over veertig jaar zal het aanzien van Oude Kwaremont en Paterberg ook wel zijn verbeterd.
5. De laatste strook na de Paterberg is niet anders dan de laatste strook na de Bosberg: leeg, saai, weinig spannend. Dat verdient een aanpassing. Deze zou ik willen suggereren: na Paterberg nog eens over Koppenberg en vervolgens naar Oudenaarde, doorheen het stadscentrum en arriveren boven op Edelareberg.
Het is jammer dat er discussie is, en dat is allemaal veroorzaakt door WVdH. Ik denk dat er toch zijn .
1. die vroeger niet (goed) hebben gekeken; 2. die niet sterk zijn in geografie (onder andere kennis Vlaamse Ardennen); 3. die Meerbeke niet kennen; 4. die de reacties van buitenlandse wielertoeristen en pers niet lezen; 5. die niet de vorige edities gekoerst hebben op zaterdag: in 2009 en 2010 was het water aan het gieten bij het vertrek en er waren ook 20.000 deelnemers; 6. die niet naar andere koersen kijken: beweren dat de renners het huidige parcours niet kennen is onzin. Dit jaar alleen al deed Omloop het Nieuwsblad, Kuurne-Bxl-Kuurne, E3, Nokere, Dwars door Vlaanderen enz… Oude Kwaremont, Paterberg en/of Hotond aan. De cijfers tonen het duidelijk: een deel van het publiek lust het niet en er zullen er volgend jaar nog meer zijn, want weeral Oude Kwaremont en Paterberg…WVdH is te ijdel om terug te krabbelen. Er zijn nu twee kampen: zij die voor de Muur zijn en zij die er tegen zijn, zij die voor het nieuwe parcours zijn, en zij die het oude terug willen. De stelling dat “de dwarsliggers” na 1 april zouden zwijgen, mogen ze dus inslikken. En Oost-Vlaanderen is sterker verdeeld dan ooit. Het wielrennen bracht het tesamen, maar nu scheurt het uit elkaar. En er zit meer achter dan alleen een discussie over de Muur. Ga anders eens naar de Permanensje, beste aanhangers van Oudenaarde.
Het parcours viel ook mij tegen. Uiteindelijk voelde het alsof ik naar een veredelde E3 prijs had gekeken ipv een mythische Ronde van Vlaanderen.
– Het lussenparcours was een deceptie. Juist de opeenvolging van verschillende heuvels – met als climax de Muur – zorgde voor een opbouwende spanningsboog. Deze werd teniet gedaan door het huidige parcours. Bergen als de Koppenberg en Taaienberg werden opgewandeld omdat ze zover van de finish lagen. Deze bergen gaan in de benen zitten, maar voor de rest doen ze er eigenlijk niet meer toe. En door het rijden op een postzegel rond Oudenaarde en de continue herhaling van dezelfde beklimmingen deed het als een criterium aan. Inclusief hekken, waarachter mensen als sardientjes stonden.
– De laatste 20 km richting finish waren niet eens zoveel anders in vergelijking met de oude finish. Ook dat was een redelijk ‘saai’ stuk, met als onderbreking de Bosberg. Het verschil is echter dat het peloton ‘vroeger’ de laatste kilometers weldegelijk langs meer publiek fietste omdat het door stedelijk gebied ging. Gisteren leek het alsof men reed over ellenlange N-wegen, door afgelegen weilanden. Dit zorgde ervoor dat de onvermijdelijke hekken angstig leeg bleven tot 300 meter voor de finish. Het was alsof ik naar de EnecoTour keek.
Dan heb ik liever de oude ‘saaie’ laatste kilometers met een berg met uitstraling als De Muur en de laatste kilometers met publiek, dan deze ‘saaie’ laatste kilometers met bergen met minder uitstraling en zonder publiek.
– Wat was nou de hele hype omtrent het centrum van Oudenaarde, waar de Ronde per sé moest finishen vanwege historische redenen? Ze finishten dus nog voor Oudenaarde, dat hele centrum heb ik niet gezien?
– Ja er was veel actie onderweg, maar het overgrote deel van de actie ontstond uit lekke banden en valpartijen. De eerste grote schifting ontstond in eerste instantie juist door een valpartij (ik geloof bij de tweede beklimming van de Patersberg – ik kon de beklimmingen op een gegeven moment niet meer uit elkaar halen). Gelukkig bleven in deze hectiek wel de sterkste renners over en kreeg deze vernieuwde ronde wel een verdiende winnaar.
Fijn trouwens dat de mensen in het centrum van Oudenaarden een fijne middag hadden. Maar dat grote scherm had toch ook opgehangen kunnen worden zonder het parcours te verleggen, als ze toch niet door het centrum van Oudenaarden gaan?
Marco, misschien vervangt de Eneco Tour dit jaar de ronde en omgekeerd :). 12 augustus de laatste en koninginnerit van de Eneco over De Muur en aankomst op De Vesten in Geraardsbergen. Wie zich afvraagt of het dan ook tot op 300 meter voor de finish beangstigend leeg zal blijven, net zoals gisteren. Ik durf er nu al om wedden dat het niet zo zal zijn !
Vaarwel.
In de zomer van mijn geboortejaar 1973 kwam je aan in Meerbeke. Je was er al gans mijn leven. Elk jaar, bij het botten van de bomen, steeg bij ons thuis de spanning. Want jij kwam. Je moet weten dat ik opgegroeid ben in Viane. Het dorp van Paul Borremans, Rudi Pevenage en wijlen Dirk Wayenberg. Mijn buurman was Claude Criquelion, maar ik mocht Cri-Cri zeggen. En elk jaar kwam je terug. Ik heb je leren liefhebben al van toen ik klein was. Eerst als een peuter die verliefd is op zijn moeder of zijn oudere zus. Later als een puber die aan de Oudenbergvijver zit met zijn eerste liefje. En nog later als een volwassen man. Een gepassioneerd minnaar die elk jaar weer naar je uitkeek. En je hebt me nooit teleurgesteld. Elk jaar weer was je er. En telkens begon mijn hart sneller te slaan. Mijn haar stond recht op mijn armen toen je voorbij kwam. En buitenstaanders begrepen me niet. En het is ook niet te begrijpen als buitenstaander. Maar al mijn vrienden Geraardsbergenaars begrijpen me wel. Want wij Geraardsbergenaars weten wat het is. Liefde. Pure, oprechte en onversneden liefde. Niet meer, niet minder. Maar je hebt me bedrogen. Je hebt gekozen voor het geld en niet voor de passie. Als een dellebel heb je gekozen voor de BMW en niet voor het vuur dat al jaren brandt in mijn hart. Een jaar heb ik gerouwd. En ook dit jaar zal ik je niet kunnen aankijken. Het gaat echt niet. Als je wil mag je volgend jaar terug komen. Ik zal op je wachten. Ik zal je met open armen ontvangen, maar het zal nooit meer hetzelfde zijn. Je hebt mijn hart gebroken en een mannenhart kan je slecht éénmaal breken. Vaarwel Koningin van het voorjaar. Vaarwel Ronde van…
poeh hé, daar komt een hoop oud zeer of lief los, ik durf niet meer te reageren…
Mag ik toch nog kwijt dat ik het gisteren een fascinerende koers vond? “Vroeger” was het ook maar wachten na Molenberg tot Muur….
Gene poeh zulle.
Gewoon iemand met gevoel voor realiteit maar poëtisch omschreven..
Laat de volgende 11 stedentocht ne keer rijden tussen het driehoekje Rotterdam, Breda, Eindhoven met het excuus dat het alleen is om de spankracht te verhogen, voor de veiligheid, voor de supporter en al dienen zever.
Maar het heeft zeker niets met geld en persoonlijke afrekeningen te maken. Misschien wordt ge dan ook ne poeh, ge zult dan allezins in mijn achting stijgen.
Wel Ken,
Ik ben het volledig eens met je analyse. En wat me opvalt is dat iedereen die de fiets en de koers iet of wat genegen is allemaal ditzelfde zeggen. Velen die in de loop van de laatste maanden ertoe kwamen dit parcours toch maar even het voordeel van de twijfel te willen geven, laten die twijfel nu even snel weer varen. Persoonlijk vond ik deze koers met de beste wil een geval van niet goed genoeg. Ja, het is absoluut een zware koers, er wordt meer dan genoeg afgezien. Maar de aard van het beestje was te nerveus, hectisch, chaotisch zelfs. Ik ondervond een sfeertje dat je soms bij cyclocrosswedstrijden aantreft die het ook moeten hebben van breuken en tuimelperten. En ik overdrijf ongetwijfeld, maar godzijdank dat Ballan iets ondernam op de Kwaremont, of ze waren misschien wel met het peloton naar de meet gegeaan… Nee, misschien een leuk idee dit concept, maar niet onder het etiket ‘Ronde van Vlaanderen’
idd
Geef het nog twee edities, waarvan minstens een met wind en slagregens en een met Cancellara die koers maakt.
Elke koers met Cancellara is een feest dus dat zou geen reden moeten zijn om dit parkoers goed/slecht te vinden.
Wat mij, als bankzittende liefhebber, betreft: zo snel mogelijk terug naar de oude opzet. Dit is drie keer (nouja, twee van de drie keer/lussen dan ;-) niks.
Elke koers met cancellara zou een feest moeten zijn.
Zondag was ’t dat zeker niet.
Ik onthou vooral van de koers eergisteren dat de grootste renner (en mens in de koers) van ’t moment door een stom ongeluk de rest van zijn voorjaar aan zijn neus ziet voorbijgaan.
Soit, dat kon in elke koers gebeuren maar ’t aantal accidenten op een droog parcours viel wel op.
Het kan inderdaad geen reden zijn om een koers te beoordelen op de aan- of afwezigheid van 1 man die de koers moet maken.
En een editie in wind en slagregens ? Dan pas hou ik pas mij hart vast op zo een parcours. Kunnen ze er gelijk nog wat meer afvoeren.
Kan dus alleen maar toegeven dat dit drie keer niets was.
Als vlaming (niet als wielerliefhebber) zal ik wel ne keer moeten beamen zeker dat Boonen wel een mooie winnaar was ?