In de afdaling van de Port de Balès rijdt Contador achter een brommer: Suzuki Samuel Sanchez. Landgenoot, geen ploegmakker. Sanchez jaagt hetzelfde doel na als Contador en Menchov: zoveel mogelijk tijd terugnemen op Andy. Anders dan Alberto en Denis woekert de Asturiër daarbij wel erg roelekoos met zijn krachten.
La Furia Roja, verenigd in het wielrennen als in het voetbal.
Ooit was
Denis, de tsaar, doet het rustig aan. Kruipt gestaag voort onder de warme zon. Hij komt er wel.
Denis, de weloverwogene. Russisch, beetje Spaans. Een volger, vlak achter de groten. Onopvallend aanwezig. Zoals Karpets, zoals tapijt. Zo is het; zo was het lange tijd.
Denis, thuis in Iberië. Wint de Vuelta waarin ie tweede wordt (2005). Twee jaar later komt er geen tweede
Tegenwoordig klimt de groene trui beter dan de bollen, spurt de bergtrui de groene uit het wiel.
Waar de strijd voor het puntenklassement nog voor enig spektakel zorgt, is dat voor de polkadots veel minder het geval. Zelfs op de kleinste puist worden punten uitgedeeld voor het bergklassement. Gunnen Charteau, Pineau en Moreau elkaar geen cadeau.
Voor de ultieme devaluatie van de bollentrui zorgde de
Wat te denken over Alexandre Vinokourov? Is Alexandre terug?
Werd enkele maanden geleden, bij zijn triomftocht in Ans, uitbundig uitgefloten. Besprenkeld met urine op de flanken van de Stockeu.
Voltooid verleden tijd.
In Mende wordt Vino derde na een knappe rit. Oogst applaus van de neutrale toeschouwer.
Beetje boos op Alberto, in eerste instantie. Hield El
Quatorze juillet: de Fransen eten ’s ochtends biefstuk.
Toch winnen zij doorgaans niet op hun nationale feestdag. Verbrodt een ander het feest, zoals vandaag.
Zoals 14 juli 2003, tijdens een gelijkaardige etappe tussen Bourg D’Oisans en Gap. Daags na Alpe D’Huez, waar Iban Mayo verschroeiend uithaalde. Toen nog de Verschrikkelijke.
Bloedheet, die dag. Zelfs het asfalt kan er niet tegen. Moet daar weg.
Vino