10 jaar. 10. Lange. Jaren.
Zolang volg ik de mooiste sport van de wereld al. Ik zou me, zonder overdrijven, de titel kenner wel willen doen toekomen. In de luie zetel voor de TV, lees ik de koers en foeter ik op ploegleiders die het verkeerd doen. Mij maken ze niks meer wijs. Gevalletje beste stuurlui.
Dacht ik.
Koen de Kort leerde mij gisteren echter iets nieuws. Heeft u ooit gehoord van het fenomeen: te sterk zijn? Dat dacht ik al. Koen wel. Koen was in staat om, amper een minuut na de finish, een haarfijne analyse van de sprint uit zijn mouw te schudden. Het verdict: Tony Martin was te sterk.
Volgens Koen trok Martin zo hard door in de jacht op Der Fabian dat de nummer twee in het Quick-Step treintje, Mark Renshaw, de rol moest lossen. De mannen van Giant kropen vervolgens in het wiel van Martin waardoor Cavendish ingesloten kwam te zitten.
Cavendish gaf na afloop aan dat zijn val volledig aan hemzelf te wijten was. Hij zou, zodra daar de mogelijk voor was, zijn nederige excuus aanbieden aan Simon Gerrans. Iedereen was het met hem eens. Als je een kopduel aangaat met Gerrans met meer dan 65 per uur, dan is dat de goden verzoeken.
Maar iedereen inclusief Cav had het mis. De fout lag bij Tony, want Tony ging te hard.
Oorzaak-Gevolg.
Met dank aan Koen: Weer wat geleerd.
Luuk fietst zelf ook en heeft op een blauwe maandag ook ooit weleens een koersje gewonnen. Specialismen: stoempen en linkeballen. Fietste al tweemaal La Marmotte. Grootse fietsgenot: Op de bank Parijs-Roubaix kijken na zelf 5 uur door de regen getraind te hebben. Genot komt immers voort uit contrast.
- Interview – Timo Roosen: ‘Eerlijk gezegd moet ik mezelf nog ontdekken.’ - 24/11/2014
- HetisTour(s) | Etappe 20 | Er alles aan doen - 27/07/2014
- HetisTour(s) | Etappe 19 | Snik - 26/07/2014
Geef een reactie