Afgelopen week publiceerde NRC een aantal rekeningen die Michael Boogerd in 2006 en 2007 ontvangen heeft van de Oostenrijkse dopinghandelaar Stefan Matschiner. Voor velen het ultieme bewijs van iets dat men al lang wist: Boogie is een leugenaar en moet nu eindelijk zijn zonden gaan bekennen. Maar waarom moeten anderen dat voor hem bepalen? Is hij verplicht verantwoording aan ons af te leggen? Zijn we zo gekwetst en verontwaardigd dat alleen een dopingbiecht, liefst live op TV, onze gekwetste ziel kan herstellen? Of is het gewoon sensatiezucht.
Recent bekenden Steven de Jongh, Danny Nelissen, Marc Lotz, Rudy Kemna, Thomas Dekker en Grischa Niermann hun dopingzonden. Daar hadden ze allemaal hun redenen voor en het is moedig dat ze dat deden. Maar door hun bekentenissen is er wel een bepaald verwachtingspatroon ontstaan. Namelijk dat van iedere renner uit die periode wordt verwacht dat hij en public zijn dopingzonden toe gaat geven. De vraag of een renner überhaupt heeft gebruikt, is daarbij allang niet meer relevant. Boogerd heeft besloten (voorlopig) niet te praten, maar wordt daar nu keihard om veroordeeld.
Kijk, ik ben niet naïef en ik weet ook wel dat de bewijzen dat Boogerd doping gebruikt zou hebben steeds sterker worden. En ik begrijp ook wel dat hij door zijn prestaties in het verleden en zijn meer recente ijsdansavonturen een hoge boom is geworden en die vangen nu eenmaal meer wind dan hun lagere soortgenoten. Maar de manier waarop nu over hem gesproken wordt, vind ik alle perken te buiten gaan. Werkelijk iedereen, zelfs mensen die het verschil tussen de Ronde van Vlaanderen en de Tour de France niet kennen en nog nooit van hun leven een fiets hebben aangeraakt, die werkelijk geen idee hebben wat het betekent om wielrenner te zijn, roept nu dat Michael Boogerd een ongeloofwaardige, sneue leugenaar is. Zo langzamerhand begint het veel weg te krijgen van een populistisch volksgericht.
Ik ben geen jurist, maar blijf me verbazen over de rechteloosheid waarmee sporters in dit soort gevallen worden benaderd. Ik geloof namelijk niet dat er in dit land een wet bestaat die voorschrijft dat verdachten in het openbaar hun zonden moeten belijden. Van verdachten in een moordzaak of een roofkraak wordt toch ook niet verwacht dat zij bij Ivo Niehe gaan vertellen wat ze allemaal hebben uitgespookt. En al helemaal niet als er nog niet eens sprake is van een officiële aanklacht. Van wielrenners wordt dat wel verwacht en dat vind ik belachelijk.
Daarbij lijkt het wel of iedereen volledig over het hoofd wordt gezien dat Boogerd al heeft gezegd dat hij bereid is met de antidopingcommissie van Winnie Sorgdrager te willen praten. Met andere woorden; hij wil zich niet blootstellen aan een volksgericht en wacht op een gereguleerde voorziening om zijn waarheid te vertellen. Dat hij tegenover dat orgaan zijn verhaal kan doen zonder het risico gestraft te worden, zal in die afweging vast een rol spelen.
Maar ja, volgens mij zou ieder normaal mens dat doen. Ik ga toch ook niet smeken om straf als ik te hard gereden heb. Dan probeer ik er ook zo goed mogelijk vanaf te komen.
Helaas lijken voor wielrenners andere wetten te gelden en wordt van hen verwacht dat ze zichzelf vol overgave in een volksgericht storten.
Het is een vorm van rechteloosheid die me mateloos irriteert.
.jpg)
- Een spannend avontuur op de flanken van de Keutenberg - 13/04/2023
- De Zonnestraal: Jean-Pierre Monseré en de herinnering - 15/03/2023
- Koers of voetbal? - 23/06/2021
Al een aantal dagen spookt er één beeld door mijn hoofd. Het is een cartoon. Een tekening van een groep journalisten en ander volk, dat met hooivorken en brandende fakkels, met zeisen en sikkels voor het huis van Michael Boogerd staat. En de bewoner van het huis, die kijkt angstig tussen de gordijnen door naar buiten en weet niet goed waar hij het zoeken moet.
Als Boogerd tijdens de Tour wat minder had geschamperd over de mentaliteit van de huidige Nederlandse wielrenners (die zich met een snelheid van slechts 70 km/uur aan flarden hadden gereden op een muur van frames, sturen, trappers en tandwielen), dan had hij misschien nog nét ietsje goodwill over gehad.
bent u ook zo iemand die criminelen als slachtoffers ziet?
Hij is toch een leugenaar of niet?
Hij heeft de kluit belazerd en de sport verziekt.
En waar ziet u een volksgericht?
Ik keek ook naar Mart en Bogey en de laatste heeft ook mij keihard voorgelogen.
Ik heb altijd geleerd dat liegen niet mag.
U niet?
Dat schrijft hij toch helemaal niet. Lees het stukje nog eens goed door en probeer het te snappen.
Oh Jan dat schrijft hij helemaal niet?
Wat schrijft hij dan?
Ik denk dat je het zelf niet zo goed snapt Jan.
Ik citeer:”Maar de manier waarop nu over hem gesproken wordt, vind ik alle perken te buiten gaan”
“Werkelijk iedereen, zelfs mensen die het verschil tussen de Ronde van Vlaanderen en de Tour de France niet kennen en nog nooit van hun leven een fiets hebben aangeraakt, die werkelijk geen idee hebben wat het betekent om wielrenner te zijn, roept nu dat Michael Boogerd een ongeloofwaardige, sneue leugenaar is. Zo langzamerhand begint het veel weg te krijgen van een populistisch volksgericht.”
Volgens mij dicht je rechteloosheid toe aan de verkeerde, Joost-Jan.
Als ‘rechtegeaarde’ wielerfanaat heb je namelijk geen enkele mogelijkheid om het je toegedane onrecht (je hebt jarenlang zitten juichen voor iemand die de kluit heeft belazerd, en daarvoor ook nog voor is geridderd) recht te zetten.
Alleen door openlijk boos te worden kun je je gram halen, en dat gebeurt dan ook: en masse.
Dat heeft niets te maken met het verschil weten tussen de Tour en de Ronde van Vlaanderen, of zelf fietsen.
Het is gewoon je bedonderd voelen omdat je zo vaak zo hard naar die tv hebt lopen schreeuwen, met een bord macaroni op schoot. Want jouw held bedondert de boel natuurlijk niet.
Datzelfde populisme dat Boogerd achter zich had op La Plagne, keert zich nu tegen hem. En geheel begrijpelijk.
Guus, wat je zegt is natuurlijk ook waar en dat gevoel zullen veel mensen hebben. Neemt (vind ik) niet weg dat het krom is dat er voor sporters (wielrenners) andere regels lijken te gelden dan voor anderen. Dat vind ik krom. Overigens heb ik zelf niet het gevoel dat mij onrecht is aangedaan en dat ik dat recht wil zetten. Maar dat is natuurlijk heel persoonlijk.
Al met al is het gewoon een beroerde situatie!
Het is overduidelijk dat er op dit moment door de media, de NOS voorop, een hetze tegen het wielrennen wordt gevoerd. Van Fuentes wil men alleen namen van wielrenners horen. Conconi behandelde ook atleten,langlaufers en schaatsers. Matschiner vooral langlaufers. In NL willen we Boogerd ophangen. We hebben toch ook plezier aan hem beleefd, hij heeft de Bank toch een hoop publiciteit gebracht. Natuurlijk, hij heeft zich voor een relatief klein bedrag “geprepareerd” en dat is niet eerlijk. Had hij dit niet gedaan ,dan was hij destijds al als “loser” afgemaakt worden, Dat wilde hij niet en deed dus dat wat de andere in mindere of meerdere mate ook deden.Het was toen de mentaliteit en dus een gedwongen keuze. Dat was jammer voor Boogerd, voor de fans en voor de sport.
Hij die zonder zonden is werpe de eerste steen!
Interessant artikel, maar ik zie het niet als ‘rechteloosheid’. In het strafrecht geldt weliswaar de onschuldpresumptie, (in elk geval) in de journalistiek geldt een heel andere norm: de media heeft het recht zaken – zeker grote misstanden die maatschappelijk relevant zijn, en de recente dopingzaken horen daar zonder enige twijfel toe – de geuite beschuldigingen moeten ‘voldoende steun vinden in het beschikbare feitenmateriaal’.
Boogerd is in dit verband niet rechteloos: los van het feit dat hij naar Nederlands strafrecht volgens mij niets strafbaars heeft gedaan (anders dan dat in FR, ES of IT het geval is) kan hij zich verweren tegen de geuite beschuldigingen, door deze zodanig te ontkrachten dat de rechter aanneemt dat de geuite beschuldigingen onvoldoende steun vinden in het beschikbare feitenmateriaal. In dat geval zijn de publicaties in de media mogelijk onrechtmatig, en kan hij een rectificatie en schadevergoeding eisen.
Me dunkt dat Boogerd, gelet op de concrete die beschikbaar zijn, met dit criterium in de hand echter zal moeten passen.
De strekking van het verhaal is niet dat hij onschuldig is, maar dat hij onjuist wordt behandeld. Daar ben ik het roerend mee eens. Eerst feiten, dan veroordelen. En niet als een stel idioten allemaal gaan lopen blèren !
Hij is ontschuldig dus Jan?hahaha
Het gaat er niet zozeer om hoe anderen met Boogerd omgaan maar veel meer over hoe hij met zichzelf omgaat. Het gaat om eigenwaarde, en dat is tegenwoordig in wielrennen erg moeilijk.
Het losgebarsten volksgericht heeft volgens mij weinig van doen met wielrennen als zodanig. Het heeft meer te maken met hoe we de neiging hebben om helden te creëren, te vereren en bovenmenselijke capaciteiten toe te dichten.
Een held is iemand die niet is zoals wij, iemand schijnbaar zonder beperkingen en zwakheden. Iemand aan wie wij ons optrekken, met wie wij ons identificeren, waardoor wij zelf ook even deel zijn van zijn heldendom. ‘Hij is een Nederlander, en ik ook, dus ik ben trots. Dat kunnen wij nederlanders toch maar even.’ Hieraan ligt ook het bedriegelijke gevoel ten grondslag van ‘onze jongens doen zoiets niet’, een gevoel dat we graag koesteren – todat het tegendeel blijkt.
Als dan blijkt dat-ie ook gewoon maar een mens is, die zich meer laat leiden door groepsdruk dan door innerlijk verheven normen; als blijkt dat hij een bedrieger onder de bedriegers was; als blijkt dat ook hij zich heeft bezondigd aan al die dingen waarvan we jaren hebben geroepen dat ze de sport kapot maken, dan keren we ons tegen onze held. We zetten graag onze schouders onder het schild waarop we hem omhoog heffen, maar als hij in de modder valt springen we gauw weg om niet ook vies te worden van de spetters.
Tenslotte is er onder ons – en dus ook in de media, die in dit soort gevallen vaak een versterker zijn van de ‘dorpsroddel’ – een sterke houding van ‘waar rook is, is vuur’, en veroordelen we iemand die in staat van beschuldiging is gesteld in de regel al lang voordat welke rechter dan ook zich heeft gebogen over de zaak. Dat geeft te denken. Wat mij betreft kijken we met z’n allen eens goed in de spiegel.
Mooi commentaar! Bedankt.
Wat Boogerd parten speelt heb ik elders ook al proberen te verklaren. Ik heb ‘m vanaf de junioren gevolgd. Zo rond de tijd dat hij opviel omdat hij niet op een viaduct al moest lossen en DUS klimmer moest worden. Het Rabo Wielerplan waarbij regionale selecties ook betrokken waren in het begin want Rabo had nog helemaal geen beloften team en U-23 teams. Boogerd kwam dus in die selectie terecht met de statuur van klimmer, dus kopman, wat weer inhield: nooit op ’t kantje boren, nooit een gat van 6 minuten dichtrijden niet heen en weer naar de ploegleiderswagen enz. enz. Met andere woorden een zeer beschermd en vooral monomaan leven. Meer renners zijn monomaan maar niet allen ook nog het Aankomende Klim Talent. Nou is Boogerd niet zo zeer naast zijn schoenen gaan lopen, maar het heeft allemaal wel een vervreemdend effect op hem gehad. De dingen die wij als jongens van 17 jaar meemaakten en onze ‘prioriteiten’ waren heel andere. Boogerd wilde in het weekeinde kort rijden en wij wilden scoren bij de meiden en/of stuff-dealer. En vooral van het niet-scoren, dat vaker voorkwam dan wel, kregen wij de betrekkelijkheid der dingen in de gaten.
Dat heeft bij Boogerd allemaal veel langer geduurd en ik schat zo in dat dit een van de eerste keren is in zijn leven dat Boogerd heeft ervaren hoe onwennig hij zelf de besturing ter hand heeft. Geen ploegleiding of seizoen dat de lijnen van de komende gebeurtenissen bepaalt, nee het vrije spel der oncontroleerbare krachten. Michael zit in het Zwarte Gat. Geen knecht in de buurt. Hij dreigt te lossen. Heel eng.