God nee, daar is ie weer, de jaarlijkse column krom van de beeldspraak en hyperbolen die het einde van de winter aankondigt, niet op basis van meteorologische gegevens en klimatologische tabellen, nee, lach niet, alleen maar omdat de Omloop voor de deur staat, een wielerwedstrijd!

Nauwelijks te geloven, weet echter dat de Omloop niet zomaar een nieuw seizoen inluidt, de Omloop is een nieuw begin in het algemeen, ze hoort een ruptuur in ons aller bestaan te heten, de dagen lengen weer (al twee maanden), de lucht ruikt naar lente (de lucht ruikt naar lente?), mensen komen lachend op straat (verifieer dat maar eens), het leven is niet langer zinloos (oh nee?), wat een wielerwedstrijd toch kan teweegbrengen. De Omloop is dag 0, het staat er echt.

Fel overdreven, maar kijk, het vooruitzicht alleen doet de wielerliefhebber al herleven en onder ons: het is niet de eerste keer en allerminst voor het laatst dat de wielerliefhebber waanideeën omarmt.

U kunt het vervolg zelf wel raden, slechts voor de volledigheid volgt hier een globaal relaas. Ten eerste en zonder een waardeoordeel te vellen: valt het op dat onze columnist niet bij machte is om de werkelijke naam van de Omloop, de Omloop Het Uweetzelfwel, te schrijven, nog altijd ondersteboven van de naamsverandering bijna tien jaar geleden?

Voorts volgt de definitie van het Omloop-gevoel en een beschrijving van hoe dingen zijn veranderd, maar alles bleef zoals het was. Oude namen worden ingewisseld voor nieuwe namen, de kalender is naar wielernormen revolutionair herschikt, het parcours van de Omloop een blauwdruk voor het parcours van de Ronde van Vlaanderen over ettelijke jaren en de Driedaagse De Panne-Koksijde bestaat niet langer uit een ochtendetappe midden in de week (teken hier de petitie), de onvrede hierover is gemeend.

En dan natuurlijk, geenszins in de laatste plaats is er de opgewondenheid om de terugkeer van José, Michel en Renaat op de motor, de aanbidding van strontkarrensporen voor de gelegenheid verheven tot poëzie en bitumineuze voegvullingsmassa. Het is wederom een onvoorwaardelijke jubeltocht en het schijnt niet te vervelen, want het is de bevestiging dat de Omloop eraan komt, de start van het nieuwe wielerseizoen.

Niet domweg de start van het nieuwe wielerseizoen, de Omloop kondigt het einde van de winter aan, onder welke arctische omstandigheden ook verreden. Wat zeg ik? De Omloop is een nieuw begin in het algemeen, een ruptuur in ons aller bestaan, hoeveel woestijnrondjes in februari de UCI ook uit haar hoed tovert, dat is fietsen zonder traditie en beleving, iets anders dan wielrennen.

Je voelt het aan alles. De dagen lengen weer, de lucht ruikt naar lente, mensen komen lachend op straat, het leven is niet langer zinloos. De Omloop is niet zomaar een wielerwedstrijd, de Omloop is dag 0.

Geen overdrijving, naar geen enkele andere wedstrijd wordt zo lang op voorhand gehunkerd, Parijs-Roubaix niet, de Tour niet, het WK niet, even hard om de Omloop zelf als hetgeen erna komt: Parijs-Roubaix, de Tour en het WK.

Eerlijk? Het is niet evident om het Omloop-gevoel (Van Dale: ‘Buikkriebels en concentratieproblemen ten gevolge van een naderend nieuw wielerseizoen; de symptomen verdwijnen vanzelf na de Omloop.’) als voorheen te beleven en aan het eind van elk wielerjaar is er dat voornemen te wachten tot de Omloop om een veelheid aan nieuwe indrukken op te doen.

Ik tracht te ontsnappen aan Arabische woestijnzandkorrelige livestreams, ik volg in de winter niet de wielertransfers op de voet, maar wacht geduldig tot de Omloop of toch tot de eerste wielergids in de bus valt en ik lees geen uitslagen op Procyclingstats voor de Omloop om het Omloop-gevoel ten volle te laten inwerken, of het lukt?

(Toegegeven, als je buiten je wil opvangt dat de ochtendetappe midden in de week van de Driedaagse De Panne-Koksijde (herleid tot één woensdag) verdwijnt, kun je niet onverschillig blijven. Teken hier de petitie.)

De Omloop, dat zijn oude namen in nieuwe shirts en nieuwe namen in oude shirts, dat zijn Michel en José die elkaar voor het eerst weer besnuffelen na een uitzichtloze winter, dat zijn dansende bidons op de Mariaborrestraat, dat zijn Kaperij, Haaghoek en Steenbeekdries, dat is Renaat die verkleumd en met een drilboor in de stem bitumineuze voegvullingsmassa uitspreekt.

We weten het en maar goed ook, want het zijn de tonen van de Omloop, de enige start van het nieuwe wielerseizoen.

Matthias Vangenechten
Laatste berichten van Matthias Vangenechten (alles zien)