Je ziet ze zo vaak. Groepjes renners op zondagochtend. Snelle fietsen, nauwe pakjes, gladde benen. Allemaal eender. De serie ‘waarom wij fietsen’ gaat over zulke renners, fictief bijeengebracht. Onder de gelijkheid van de koersliefde ontdek je al snel het verschil. Ieder heeft zijn unieke redenen om te gaan fietsen. Hier de reden van Marco Hendriks, de derde renner uit deze door het toeval bijeengebrachte groep van 13 fietsers.

Marco Hendriks is de persoon achter de populaire blog Spookrijden.nu, en doet in 2018 voor de 5e keer mee aan Alpe d’HuZes. Help hem zoveel mogelijk geld binnen te halen en steun hem hier.

Marco, wat is de reden dat je bent gaan fietsen? ‘Ik fiets al 30 jaar. Die passie komt vooral vanwege m’n vader, dat was een groot wielerliefhebber. Helaas heeft hij geen geld gehad om voor hemzelf een racefiets te kunnen kopen. Hij fietste graag, maar dus altijd op een gewone fiets. Bovendien waren we heel Frankrijk-minded. Mijn moeder is een Française, en we gingen altijd naar Frankrijk op vakantie. Dat lijntje met de Tour de France is dan al snel gemaakt.’ Die tweehonderd iele en in felle kleuren gestoken mannetjes, die door een razende horde auto’s op de hielen gezeten in een ronde door Frankrijk jagen, hadden een groot aandeel in het ontvlammen van een wielerliefde.

‘Voor het eerst ben ik naar de Tour wezen kijken in 1978, op de Puy-de-Dôme. Volgens mij won Thévenet daar de etappe. Ik was toen 6 of 7 jaar, dus die liefde zat er al vroeg in. Van daaruit groeit het allemaal vanzelf zo verder. In 1980 won Zoetemelk natuurlijk de Tour. En toen kwam in ’81 en ’82 die generatie met Peter Winnen, met Johan van der Velde. Ons Raleigh-team. Ja, dan word je vanzelf fan. Inmiddels was ik een jaar of elf of twaalf. Zo heb ik in mijn kindertijd al die gloriejaren meegemaakt. Je ouders volgden het, daar krijg je het allemaal al van mee.’

Als de oorsprong van de wielermanie van Hendriks enigszins vergelijkbaar is met die van zijn leeftijdgenoten, aangestoken door Hollands glorie, dan betekent dat direct veel goeds voor de huidige generatie jongeren. Met namen als Dumoulin, Kruijswijk, Poels en Terpstra is er immers ook nu een gouden generatie wielrenners actief, die hopelijk weer volksstammen tegelijk aan het koersen krijgt.

‘Toen ik iets van twaalf of dertien jaar oud was,’ maakt de Rotterdammer een stap naar de periode dat hij zelf begon te koersen, ‘kreeg ik m’n eerste racefiets. In die periode combineerde ik dat met voetbal. Ik was redelijk goed in voetbal, speelde op een aardig niveau. Op een gegeven moment moest je gaan kiezen tussen fietsen, voetbal en studie. Voetbal was het eerste dat afviel. Ik kan me heel snel ergeren aan dingen, aan de inzet van anderen. Ik ben heel fanatiek. Bij fietsen hoef je je nergens aan te ergeren, behalve misschien aan jezelf. De combinatie tussen studie en fietsen ging bovendien beter samen. Zo ben ik altijd blijven fietsen.’

En wat is jouw verhaal? #waaromwijfietsen

De reeks columns ‘Waarom wij fietsen’ komt voort uit interviews die Martijn Veltkamp hield voor het boek Leven in Cadans. Leven in Cadans ligt sinds 20 april in de boekhandel.

 

Martijn Veltkamp
Laatste berichten van Martijn Veltkamp (alles zien)