Vergeten wielrenner: Pfannberger, Christian

Christian Pfannberger (9 december 1979)
Het WK in Stuttgart, september 2007 (gewonnen door Paolo Bettini) kende een merkwaardig incident. De Oostenrijker Christian Pfannberger (de nummer vijf in ons rijtje ‘Tja, Oostenrijk en Wielrennen’) staat er met pech langs de kant, pijnlijk lang wachtend op hulp. Als Pfannberger uiteindelijk vertwijfeld zijn helm afdoet, en het publiek in crescendo begint te klappen, stopt de materiaalwagen. De Oostenrijks kampioen op de weg rijdt het gat van drie minuten op een peloton vol gepokte en gemazelde WK-veteranen in zijn eentje dicht. En dan kun je fietsen.

Afgemeten aan deze WK-uitslag had Pfannberger in een jaar een opmerkelijke groei doorgemaakt. In 2006 eindigde hij nog als 114e. Potentieel had Pfannberger zeker (hij werd in 1999 al kampioen aller soldaten ter wereld). Het is dan ook geen wonder dat er een grote ploeg aanklopte met een mooi contractaanbod. Pfannberger reed op dat moment bij Elk Haus Simlon, een Oostenrijks Procontinentaal ploegje (met naast Pfannberger de jongere broer van Georg Totschnig op de loonlijst) met een ‘geschiedenis’.

EHS kreeg dat jaar, ondanks dat het had nagelaten de ethische code van de UCI te ondertekenen, een wildcard voor de Ronde van Duitsland. Toen de ploegleiding ook nog een administratieve misser beging, kreeg het de media (ARD) en de Pro-Tour ploegen over zich heen. De organisatie van de ronde besloot de uitnodiging aan EHS hartelijk in te trekken. Exit EHS. Exit Pfannberger.

Rudolf Massak, de voorzitter van de Oostenrijkse wielerfederatie was woedend en startte een heuse Brüderkrieg die in tegenstelling tot het Otto von Bismarckfeest in 1866, nu in het voordeel van de Oostenrijkers werd beslecht. Jens Voigt was gewoon bang voor Pfannberger en het werd tijd dat Oostenrijkse sponsors zich terugtrokken uit het Duitse evenement, smaalde hij. Gelukkig bepaalde de rechter dat EHS mocht starten. Pfannberger werd uiteindelijk ‘slechts’ 14e in het eindklassement. Notabene, Jens Voigt liet zijn vermeende Angstgegner achter zich in de zware Koninginnenetappe naar de Rettenbachferner Gletsjer.

Het marketingteam van Barloworld wilde schone sport en zag helemaal geen beren op de weg met Pfannberger in de gelederen. Sterker nog, ze knepen zelfs een oogje dicht bij een affaire uit 2004. Toen had Pfannberger namelijk testosteron gebruikt en dat mag niet. Schorsing: twee jaar. Het deerde niet en Barloworld contracteerde Pfannberger, die vervolgens een mooi seizoen reed. In de loodzware klassieker Luik-Bastenaken-Luik werd hij zelfs vijfde, nog voor Cadel Evans en de later uit de uitslag geschrapte Thomas Dekker.

Pfannberger reed ook een sterke Amstel Gold Race, hoewel hij er in de finale op de Cauberg genadeloos werd afgereden door toedoen van onder meer winnaar Damiano Cunego en nummer twee Karsten Kroon. Pfannberger werd bovendien weer eens Oostenrijks kampioen op de weg en hij won tenslotte – het kon niet op – het Welser Sparkassen Innenstadt-Kriterium. Totaal onbetekenend natuurlijk, maar toch. Op het podium stond hij naast niemand minder dan de nummer drie van de voorbije Tour de France, Bernhard Kohl. Het was een mooi plaatje. Felix Austria! Het was de zomer van 2008 en de lente van het Oostenrijks wielrennen.

Team Barloworld was gelukkig, zeker met Pfannberger, tot Moises Duenas Nevado positief testte in een verder succesvolle Tour. Tot twee keer toe kondigde de sponsor aan uit het wielrennen te stappen. Nog voor Barloworld de stekker definitief eruit trok, was Pfannberger al verkast naar een andere stal vol luxepaarden. Katusha Cycling Team. Voor Pfannberger kon het echte werk nu beginnen.

Maar donkere wolken pakten zich samen boven Pfannberger. Boven heel Oostenrijk eigenlijk. Pfannberger werd eind maart 2009 ‘om persoonlijke redenen’ plotseling door Katusha uit de Giro-selectie gehaald. En terwijl iedereen rouwde om de gevallen bolletjesheld Bernhard Kohl (ja iedereen, want iedereen vond Kohl leuk) kwam de aap uit de mouw. Christian Pfannberger, heel eventjes de hoop van de Alpenrepubliek, had zijn toekomst verstopt in een infuuszak. EPO. Massak, die enkele jaren eerder nog met veel bombarie in de bres was gesprongen voor Pfannberger, betuigde zich nu in de pers ‘sprakeloos’. Het Oostenrijks wielrennen was terug bij af. In november volgde het vonnis. Pfannberger kreeg een schorsing opgelegd van 20 jaar. Zo belandde Christian Pfannberger in een illuster rijtje renners die twee keer gepakt werden op dopinggebruik. Daar zou je best een mooie top-5 van kunnen maken. Pfannberger met stip op…