In de Tour met Sauna Diana

Donderdagmiddag arriveer ik in Utrecht met de oude ploegleiderswagen (mét Tourtoeter!) van Sauna Diana. Snel mijn spullen op camping Cartesius installeren en op naar de stad op mijn oude Gazelle Champion Mondial, een fiets die een aantal seizoenen gebruikt werd door de amateurs van Sauna Diana. De sfeer in de stad is fantastisch. De stad zindert van verlangen naar wat weldra komen ging. Door de hitte mat iedereen zich een mediterraan tempo aan en voor excessen is het te warm. Op de Neude staat de oude dubbeldekker van Sauna Diana al volop in de belangstelling van mensen met een nostalgische inborst, een type mens dat zich op hetiskoers! als vanzelfsprekend thuisvoelt en met wie het mooi ouwehoeren is. Alhoewel ik niet van plan ben om voor het avondeten al aan het pils te gaan kan ik het aanbod van Jan Siemons, vijf keer gestart in de Tour en eigenaar van zowel de oude bus als Club Diana, niet afslaan.

Het oude postkantoor op de Neude is een-en-al bedrijvigheid met een Bas Steman in topvorm, de pannenkoeken van Iris, Kermis Velodroom, de Radio 1-uitzendingen en Hôtel Héroique. Maar ook op de andere pleinen, langs de grachten en rondom de Jaarbeurs is het goed toeven en sfeer opsnuiven. Die avond zijn we bij de ploegenpresentatie in het park Lepelenburg. Herman van der Zandt begeleidt de avond in wel acht talen waarvan twee linguïstisch correct, waarmee hij de lachers op de hand heeft. We hebben wat vragen voorbereid voor Eric Corton – die helaas moet afhaken wegens stem kwijt – jammer dat Herman de tatoeage- en baardvragen niet alsnog gebruikt.

Op vrijdag kom ik zowaar Prudhomme tegen terwijl hij zijn fiets op slot zet bij de Jaarbeurs. Ik wens hem een fijne dag en probeer vliegensvlug genoeg moed te verzamelen om hem te vragen of hij even tijd heeft voor een foto. Voordat ik zover ben verdwijnt hij door de deur van onbereikbaarheid. Niet veel later komt Bernard Hinault aankuieren met een Franse tv-ploeg. Nu niet getreuzeld; het resultaat is een voor mij geweldige foto. O ja, en een dubbelinterview met le Blaireau voor de Franse tv, maar dat terzijde. Gelukkig heb ik net zijn biografie uit zodat ik niet met een mond vol tanden sta. ’s Middags rijd ik met Kermis Velodroom en Shimano mee in de vrimibo-tocht. In plaats van borreltempo werd het eerste deel afgelegd in een ik wil zo snel mogelijk aan de borrel-tempo, maar ondanks de hitte kan ik volgen. En na gedane arbeid smaakt een koude pils het best!

De zaterdag staat uiteraard in het teken van de tijdrit door Utrecht. Samen met Dikke Dries en brouwerij De Leckere hebben we de beschikking over het ROC Vondellaan alias #deMart waar de tijdrit prima te volgen is op enkele grote schermen en twee doorkomsten van de renners. Het verschil in frisheid van de renners tussen kort na vertrek en kort voor de finish was tekenend. De doorkomsten van de Nederlandse renners gaan gepaard met een golf van geluid, kippenvel tot over de oren! Eenzelfde ontroering, in iets mindere mate, voel ik ’s avonds bij de opkomst van Mart Smeets in de Avondetappe Live bij Kermis Velodroom. Wat een dag, wat een dag…

Zondagochtend vertrekken we naar Zeeland voor de finish op Neeltje Jans. Maar onze plannen vallen letterlijk in het water. Het fietsen vanaf de camping naar de finish is bovendien potentieel levensgevaarlijk met de donder in de lucht. Dat het café op camping de Pekelinge de Tour op groot scherm uitzendt en La Chouffe schenkt is een fijne bijkomstigheid.

Maandag hebben we afgesproken met het gezelschap van Club Diana in het midden van nergens nabij Ardenne. Ietwat te laat zijn we vertrokken en op ons gemakske – dat is de topsnelheid van de Citroën uit 1985 – komen we bij dé snelwegafslag die met grote vastberadenheid was afgesloten voor het verkeer. Maar de zin in een koud biertje is niet voor één gat te vangen en met wat geluk vinden we na de volgende afslag een door god en vaderland verlaten landweg die ons precies doet uitkomen bij de bus. Snel de fietsen van het dak en boodschappen doen voor de BBQ. Het verschil in applaus tussen racefietsen mét en zónder stokbrood is groot. Na de reclamekaravaan is het tijd voor de doorkomst. De heli’s cirkelen in de verte als gieren boven hun prooi. Gelukkig wordt die metafoor niet compleet ingekleurd, want de grote valpartij zorgt daar voor oponthoud. De geschonden renners die langs komen zagen er uit gelijk de Entre à Point et Bien Cuit biefstuk op de BBQ.

Na de laatste renner pakken we de boel weer in en in konvooi naar Quérénaing à Verchain-Maugré, strook 5 van de etappe op de dag nadien. De bus heeft een topsnelheid van een rappe sprinter en dat valt toch wat tegen op de snelweg, maar nog voor de avondzon achter de hooibalen verdwijnt rijden we al schuddend de kasseistrook op. De opgang van het boerenveld lijkt mij niet haalbaar voor de bus maar wat weet ik daar nu van, aldus Jan. Niet veel later staat de bus in al haar oude glorie op een prachtplek, vrijgehouden door vrienden van familie Siemons, pal naast het parcours. Na wat biertjes, sterke verhalen, een kaasje en droge worst is het tijd voor het in vervulling gaan van een lang gekoesterde wens: slapen in de bus. En dat slaapt prima, kan ik u vertellen. U wilt natuurlijk meer weten, maar wat in de bus gebeurt…

Met een bus als deze zit je nooit verlegen om een praatje en gastvrij als ze zijn krijgt eenieder de kans om een kijkje te nemen in de bus. De reclamekaravaan zwaait meer naar ons dan wij naar hen. De doorkomst over de kasseien is alles wat je ervan verwacht. Stof, verwrongen gezichten, gekraak van carbon en klaterende kettingen. Wat een spektakel! Op de tv van een moderne camper zien we Martin de etappe winnen en is het tijd om zes schitterende dagen Tour de France af te sluiten en op huis aan te gaan. Maar niet voor we Jan Siemons en zijn vriendin Iris uitvoerig bedanken voor hun bourgondische gastvrijheid, het uitstekende gezelschap, de ontmoetingen met nieuwe wielervrienden en de bovenmatig goede zorgen. En met bovenmatig bedoel ik bovenmatig, want van de pannenkoekjes op de Neude via vele biertjes tot aan de boerenomelet op dinsdag: we komen werkelijk niets tekort!

Als u foto’s of video’s heeft van de Sauna Diana-bus uit Utrecht, Zeeland, Andenne of Quérénaing, stuur ze op naar bas@hetiskoers.nl!

Club Diana is een luxe bordeel in Zundert. Voorheen heette het ietwat verdekt Sauna Diana maar sinds er dagjesmensen met badhanddoeken onder de arm aanbellen werd het tijd voor een duidelijkere profilering. Onder de naam Sauna Diana sponsorde het bedrijf vroeger een amateurploeg welke als eerste wielerploeg de beschikking hadden over een heuse “teambus”. Toen zoon Jan Siemons voor PDM uitkwam in de Tour de France reisde de familie Simons in hun dubbeldekker uit de jaren ’50 de Tour achterna en al snel bezochten diverse renners van verschillende teams de bus voor de heerlijke pannenkoeken van Corry Siemons. Er werd een nieuwe bus aangeschaft die in alle behoeften voorzag en deze werd in de jaren nadien aan verschillende ploegen verhuurd, met inbegrip van de gastvrijheid van de familie Siemons en kookkunsten van Corry. Het verhaal is hier te lezen en daar (Andere Tijden Sport) te zien. Sinds een jaartje is de oude dubbeldekker weer rijklaar gemaakt en is ook de oude Citroën ploegleiderswagen motorisch in orde. Voor informatie omtrent de inzetbaarheid van de bus en de Citroën kunt u mailen met bas@hetiskoers.nl. Let wel: de ploegleiderswagen is sowieso te huur, de bus niet persé.

Bovenin de bus op de kasseien:

Rondleiding door de bus: